FanFic.nl

I'm about to loose my mind, you've been gone for so long... (HP)

015.Accio

Volgende dag, 's avonds
"Ik vond ze!", "Neen! Ik vond ze!" Hermelien zuchtte hoorbaar. "Hoelang gaan Emma en Marcel zo nog doorgaan?" vroeg ze wanhopig. Ron haalde z'n schouders op, het kon hem niet echt schelen. Fred en George kwamen de Kamer Van Hoge Nood binnen en ze liepen op Hermelien af. "Wat is dat met die twee?" vroegen ze in koor en ze wezen naar Marcel en Emma die nog steeds stonden te bekvechten. "Deze morgen kwam Marcel de leerlingenkamer binnen en blijkt dat hij ook de Kamer Van Hoge Nood gevonden had. Hij was door het dolle heen dat hij eens iets goeds gedaan had, maar toen hij hoorde dat Emma die kamer al eerder gevonden had was hij niet meer zo blij... Sindsdien zijn die twee eeuwig aan het bekvechten over wie er nu de rechtvaardige vinder is." Fred en George knipoogden naar Hermelien en ze liepen op Marcel en Emma af. "Neen, gaan jullie je er nu niet mee bemoeien?!" smeekte ze, maar ze luisterden niet. Al snel liep het uit op een heftige ruzie en Harry besloot dat het zo wel genoeg was. "Emma, doe je plicht." Hij sleepte haar weg van Marcel en de tweeling en plaatste haar voor de deuren van de kamer. Snel deed hij ze dicht en ze verdwenen meteen toen iedereen er de nood aan had om zeker niet door Omber gevonden te worden. "Welkom allemaal, bij de eerste bijeenkomst van de SVP." sprak Emma luid, zodat iedereen haar zeker kon horen. Harry, Ron en Hermelien hadden gezegd dat zij de praat maar moest doen, ze was daar zogezegd het beste in. Emma wist wel beter, zij wouden het gewoon zelf niet doen omdat ze niet graag in de belangstelling stonden. Alle leerlingen in de kamer keken Emma vol verwachting aan en Emma keek een beetje onzeker, maar toch bemoedigend terug. Alle mensen die zich hadden ingeschreven waren komen opdagen in de Kamer Van Hoge Nood en ze leken allemaal vast overtuigd van hun doel. Beter leren toveren en dat gebruiken in de strijd tegen Voldemort en het koppige ministerie dat maar bleef volhouden dat Harry en Perkamentus logen. Het was een klein solide groepje van leerlingen die Harry en Perkamentus wel bleken te geloven en het deed goed om te zien dat dat soort mensen nog bestonden, want de laatste tijd hadden Harry, Ron, Hermelien en Emma steeds meer het gevoel dat ze er alleen voor stonden. "We gaan hier elke avond, indien mogelijk, samenkomen om dus zelf maar onze spreuken te oefenen als zij het ons niet wil leren. Onze leraar is Harry, die heeft al het meeste ervaring met de zwarte kunsten en nou ja... Hij was de enige die het wou doen ook." vervolgde ze en iedereen lachte om dat laatste. Emma keek vragend om naar Harry en die knikte dankbaar voor haar hulp. Harry schraapte zijn keel, "Laten we beginnen met iets makkelijks." stelde hij voor. Hij had het nog maar net gezegd of er verschenen al wasmachines in de kamer. Blijkbaar had hij die nodig voor iets... Iedereen keek vragend om zich heen, maar inplaats van het uit te leggen wou Harry het meteen voortonen. Hij ging voor één van de machines staan, richtte zijn toverstaf erop en zei "Accio wasmachine." Meteen vloog het ding op hem af en hij besefte dat het misschien toch niet zo'n goed idee was geweest om zo'n zware grote voorwerpen te gebruiken. Hij bukte zich snel zodat ze over hem heen vloog en hij kwam er zonder kleerscheuren vanaf. De wasmachine daarentegen kwam keihard tegen de muur terecht en het spiegelglas brak op de plaats waar ze het raakte. "Misschien moeten we iets anders nemen." stelde Harry voor en zo snel als hij het gezegd had verdwenen de wasmachines en kwamen er vorken en lepels in de plaats. Hij was nog zo slim om niet aan messen te denken... Hij deed het opnieuw, "Accio vork." zei hij kordaat en het vork vloog op hem af. In plaats van zich te bukken zoals daarnet, stak hij zijn hand uit en kwam de vork er soepel in terecht. Iedereen keek bewonderend toe. "De spreuk die dingen naar je toe trekt." zei hij plechig. "Goed, ik wil dat iedereen voor een vork of lepel staat en me nadoet." Iedereen deed wat hij zei en al snel was iedereen vlijtig aan het toveren. Overal hoorde je mensen de spreuk roepen, de één al beter dan de ander. "Marcel, je zegt het verkeerd. Het is accio, niet aaccio." zei Emma zo vriendelijk mogelijk. Hij negeerde volkomen wat ze gezegd had en hij keerde haar de rug toe. Hij sprak Ron en Cho aan en die hielpen hem voor de rest van de tijd. Ze zeiden net hetzelfde dan Emma tegen hem had gezegd, maar blijkbaar wou hij het van hen wel geloven. Emma zuchtte, "Leuk, de eerste samenkomst van de SVP en nu al is er onenigheid." Harry kneep even in haar hand en al snel was ze de ruzie met Marcel vergeten.

Reacties: