FanFic.nl

Friend of the Enemy

Deel 1.

Deel 1.
Het is weer maandag. De wekker gaat, ik tast naast me en probeer het ding dat mij uit mijn slaap houd. Ik draai me om en probeer verder te slapen, alleen lukt me dat niet. Er wordt op mijn deur geklopt en daarna wordt hij open gedaan. Een donkerharige vrouw staat uitdagend in de deuropening. Mijn stiefmoeder.
“Tomi, liefje. Het is tijd om naar school te gaan, vanmiddag zal ik je verwennen en mag je lang in je bed liggen.”� Ja, ze is inderdaad uit op seks. Van mijn pa krijgt ze het niet, dus denkt ze: ik sla lekker mijn slag bij Tom, die is toch te naïef om er wat achter te zoeken. Waarschijnlijk vind hij het na een tijdje gewoon normaal. Niet dus. Ik probeer zo lang mogelijk van huis weg te blijven, zodat pap thuis is. Of ik neem gewoon een stel vrienden mee. Dat werkt altijd. Maar zolang dat wijf niet opgerot is blijf ik tot na zessen ergens rondhangen. Maar zelfs dat is soms niet genoeg. Als pap moet overwerken kan hij ook pas om half 2 ’s nachts thuiskomen. Dat gebeurd alleen niet vaak, en wanneer het gebeurd zegt hij het eerst en dan kijk ik of ik bij Andreas kan slapen, en als het niet kan, dan slaap ik in het park op een bankje. Ik stuur Mariska weg en stap uit bed, dan maak ik me klaar om naar school te gaan, half acht. Ik pak een broodje en neem het mee, onderweg eet ik hem wel op. Ik heb geen zin om met mijn stiefmoeder aan tafel te zitten, die me toch alleen maar op zit te geilen. Ik pak mijn fiets uit de schuur en ga op weg, naar de plek waar Andreas en ik altijd afspreken. Ik moet drie kwartier fietsen en Andreas een half uur. Maar het deel wat we samen fietsen is 20 tot 25 minuten. We hebben om tien over acht afgesproken. Als ik op de afgesproken plek aankom is er geen Andreas te zien, maar ik ben dan ook tien minuten te vroeg. Ik blijf rustig op mijn fiets zitten, en verveel me dood. Ik pak mijn telefoon, en kom tot het besluit dat ik Andreas ook kan opbellen. Ik zoek in mijn telefoonboek naar Andi en ik heb hem zo gevonden, hij staat als vierde dus moeilijk was het niet. Hij gaat over, en Andreas neemt op.
“Andreas?”� zegt hij.
“Tom hier, wanneer kom je?”�
“Ik ben er binnen 2 minuten.”� Ik hang weer op. En precies twee minuten later komt Andreas op zijn gemak aanfietsen. Samen fietsen we druk pratend naar school. Ik kijk niet uit en kom in de berm terecht en toevallig stond er in die berm een boom, waar ik keihard tegenaan kwam.
“Au”� zeg ik en Andreas proest het uit van het lachen.
“Niet grappig,”� zeg ik en probeer er serieus bij te kijken, waardoor Andi nog harder lacht. Daardoor kan ik me ook niet inhouden en begin ik ook te lachen. Na een tijdje arriveren we bij school. We zetten onze fietsen in die fietsenstalling als de bel gaat.
“Hoera, morgen melden,”� mompel ik.
“Als we geluk hebben niet, eerste uur Müller.”�
“Misschien hebben we dan nog een voordeel aan dat mens.”� We lopen naar binnen in de school en er botst iemand tegen me op.
“Godverdomme! Kijk uit waar je loopt, mongool!”� roep ik, en ik kijk recht in twee bruine ogen. Een gedaante met zwart haar kijkt in mijn ogen, wel lekker chickie.
“Sorry,”� zegt ze. Maar aan de stem twijfel ik of het om een jongen of een meisje gaat. En ze heeft ook geen borsten, ach wat maakt mij dat uit. Ze is lekker. Cijfer van 1 op 10 is zeker een 10.
“Zit wel goed,”� zeg ik waarna ik en Andreas doorlopen. Hij begint meteen te zeggen
“Wat denk jij, jongen of meisje?”�
“Dat is echt wel een wijf hoor, en nog een lekkere ook. Anders dan…”�
“Dan wat?”�
“… niks laat maar.”�
“Nee, nu ga je het zeggen ook.”�
“Andreas, ik zeg het je wel. Alleen niet nu. Als ik er klaar voor ben, oké?”�
“Is goed hoor, Tom. We moeten alleen naar de les.”� We lopen naar het lokaal waar we altijd het eerste zitten op maandag, 1.05, Müller begroet ons al: “Wat zijn jullie lekker op tijd. Maar ik zie het voor deze keer door de vingers. Ga maar zitten. Waar was ik gebleven? Ohja…”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.