Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » He... and Me? » hoofdstuk 8.2

He... and Me?

10 juli 2011 - 11:08

682

7

470



hoofdstuk 8.2

Zo eindelijk weer eens een wat langer stukje. Zeg maar wat jullie er van vinden... Hope you like it...

Alle aandacht is nu op mij gericht. Zelfs Alec kijkt me raar aan. ‘Oh ja, die was er ook nog, oeps. Hoe kan ik die nu vergeten?’ Michael kan een lachje niet onderdrukken. Een onderdruk raar geluid komt er dan ook van zijn richting. Sommige werpen vlug een blik op hem, vragen zich even af waarom hij lacht, of wat het geluid dan ook is, maar al snel gaat de aandacht weer naar mij.
“Mag ik alsjeblieft weer gaan staan, ik ben het zitten zat,”¯ vraag ik lief. Jacob gromt een keer, maar dan staat Seth toch op. Ik spring soepel omhoog. Strek mijn benen. ‘God, wat voelt dat fijn na dat zitten’ Ik probeer een paar stappen richting Michael te zetten, maar stop resoluut als ik merk dat ze dat niet fijn vinden. Iedereen om me heen neemt een gespannen houding aan. Dan krijg ik een idee. Niet het allerbeste ooit, maar het kan er mee door.
“Michael, misschien kun je jezelf voorstellen? Vertellen hoe het komt dat je zo bent?”¯ Afwachtend kijk ik hem aan. Ik zie vluchtig de paniek in mijn ogen. Hij begint dan ook hakkelend.
“Nou, ik ben dus Michael. Mijn achternaam is of beter gezegd was Smith, hij doet er nu toch niet meer toe. Ik ben 39 jaar. Als mens werkte ik als psycholoog, dat is ook hoe ik Victoria leerde kennen,”¯ Een vlaag haat gaat door zijn woorden heen. Heel even verstrakt zijn kaak en in zijn ogen brand de woede die hij voelt tegen haar.
“Ze kwam naar me toe met het excuus dat ze iets ergs had meegemaakt. Iemand had haar partner vermoord. Ze wist niet hoe ze dat moest verwerken. Ik vond het in het begin al raar dat ze er zo open over was, en dat haar ogen helder rood waren,”¯ Dat laatste voegde hij er later aan toe, zachter als de rest.
“Toen we samen in een ruimte waren en ze keek om waren ze ineens zwart,”¯ Steeds zenuwachtiger begon Michael te praten. Alsof hij zich schaamde voor wat er gebeurde. Van zijn zinnen klopte niets meer. Toch vertelde hij door. Over hoe hij toch het gesprek met haar aanknoopte. Over hoe hij haar beleefd afwees toen ze vroeg of hij langs haar wilde zitten, enzovoort. Hij wist zich nog als laatste te herinneren dat ze op hem afvloog, daarna niets meer totdat zijn zus hem vond. Daar valt hij stil. De pijn is in zijn ogen te zien. Iedereen kan raden wat er toen gebeurt is.

Zwijgend staat we op het veld. Jacob is terugveranderd naar zijn mensengedaante. Toen Michael uiteindelijk heeft verteld wat er gebeurde toen hij zijn zus opmerkte in de kamer, heeft iedereen vol verdriet geluisterd. Zelfs Jacob heeft uiteindelijk in kunnen zien dat hij haat wat hij is, en wat hij eet. Carlisle komt langzaam naar voren.
“Michael, als je wilt kunnen we vragen aan de Denali’s of je bij hun mag wonen. Je zult je aan hun leefwijze moeten aanpassen, maar je hoeft geen mensenbloed te drinken,”¯ Rustig, zoals altijd, stelt Carlisle het voor. Even zie ik hoop in Michael zijn ogen oplichten. Hoop op een beter leven.
“Denkt u dat ik dat kan?”¯ Afwachtend op het antwoord, kijkt hij het veld rond.
“Je zult goed je best moeten doen. Het zal veel van je vergen, maar ik denk wel dat je het kan. Je hebt een drijfveer om het vol te houden,”¯ Ik zie Carlisle hem doordringend aankijken. Kijken naar zijn reactie. Het blijft even stil, maar dan komt zijn antwoord.
“Als u dat voor me zou willen doen, dan ben ik u heel dankbaar,”¯ Sinds we Michael nu kennen, lijkt hij eindelijk een beetje te kunnen ontspannen. De aanvallende houding zakt een beetje weg. iedereen lijkt zich een beetje te kunnen ontspannen. Carlisle belt de Denali’s. Vragend of iemand hem kan komen halen en hem opnemen in de familie. Al snel staan ze naast ons. Ze overleggen nog wat met Carlisle en dan nodigen ze hem uit. Hakkelend neemt Michael afscheid. Ik zwaai hem na. Al snel is hij verdwenen en zijn we weer met de roedel, de Cullens alleen.


Reacties:

1 2

justAgirl
justAgirl zei op 17 juli 2011 - 16:12:
oke ik liep echt ziekelijk ver achter! maar gelukkig ben ik weer bijgelezen <33
echt super geschreven! <333
snel verder!<33


JeRiNo
JeRiNo zei op 12 juli 2011 - 22:28:
Jaaaaaaaaaaaa, goed zoooo!
Ze gaan Michael helpeeen!
Nice hoofdstuk
Like always

xxxx


MyReflection
MyReflection zei op 12 juli 2011 - 21:06:
Ik was een beetje door mijn gastenboek aan het bladeren en toen kwam ik dit tegen. Dus nu heb ik dit alvast bijgelezen.
x


BAM
BAM zei op 11 juli 2011 - 17:01:
Geweldig stukje! Goed Idee Van Bella! I It !!

Snel verder


Pline
Pline zei op 11 juli 2011 - 15:05:
Ooooooooh, dit is fantastisch!
Wat gaat er nu met Michael gebeuren? Gaan ze elkaar nog zien?
Ik wil meer!!!!!!!!
dit verhaal is idd vreselijk verslavend