FanFic.nl

Silence || Emmett Cullen

003 | Sweet

“Maar liefje toch. Wij vinden het niet erg hoor, we weten dat je er veel werk aan hebt gehad,”� zei ‘mam’ troostend. Aan de stem van Elisa te horen was ze jong, ongeveer 8 jaar.
“Maar ik wel mama!”� snikte ze.
“He meid! Kop op! Weet je nog toen je zei dat je altijd al een oudere zus wou?”� vroeg ‘pap’,”�Wel, je weet dat ik en je moeder al lang een kind wilden adopteren?”�
“Ja!”� zei ze ineens vrolijk. Ik had het gevoel dat het tijd was om naar beneden te gaan.
“We hebben na lang wachten eindelijk iemand kunnen adopteren. Ze is ouder dan je dus je hebt nu een oudere zus,”� zei mam.
“Leuk! Waar is ze?”� Elisa lachte. Ik stapte verlegen de deuropening in. Elisa was een super schattig meisje. Ze had lang blond krulhaar met een strikje in.
“Achter je,”� zei pap en Elisa draaide zich om.
“Hallo,hoe noem jij?”� vroeg ze blozend. Wat was ze lief!
“Ik ben Sara en jij?”� mijn stem klonk schor.
“Ik ben Elisa,”� lachte ze en gaf me uit het niets een knuffel,”�We worden beste kameraadjes!”�
“Dat staat al vast,”� lachte ik nep,”�Hoe oud ben je?”�
“Ik ben 7 jaar! Hoe oud jij?”� vroeg ze.
“Ik ben bijna 15.”�
Wil je mee met de poppen spelen?”� Als grote zus voelde ik me bijna verplicht om het te doen. Maar er was nog een andere reden waarom ik het deed, ze deed me denken aan Hope.
“Ja hoor! Waar staan je poppen?”�
“In mijn kamer!”� zei ze euforisch en trok me mee.

We speelden uren aan een stuk en ik was blij toen ‘mam en pap’ ons riepen voor het eten. Het was lasagne. Hmmm, heerlijk. Toen we allemaal ons eten hadden verorberd begon ik mezelf af te vragen waarom en waarop ze een onvoldoende kreeg. Het zal vast niet zo veel uitmaken. Als ze nou een onvoldoende heeft. ‘Pap’ zei zelf dat het niet uitmaakte, of was het nou ‘mam’? ik wist het niet meer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.