FanFic.nl

Like nothing could go wrong. - Draco Malfoy, Harry Potter, Ron Weasley & anderen. <3

Cursed July.

01/07/2011 - Cavallino - Vrijdag, 22:37 - Volle maan.

De regen viel met bakken uit de donkere hemel; Het kleine Italiaanse dorpje lag er duister bij. Capri zat bij het haardvuur, kijkend hoe de dansende vlammen het hout likten. Een siddering trok door haar hele lichaam.

'Capri?' Met een wrange glimlach keek ze op naar Dominico. Ze knikte ten teken dat hij verder kon gaan. 'Ze is heen gegaan.' Een flikkering van pijn was te zien in haar ogen, maar verdween net zo snel als dat het verscheen. Opnieuw knikte ze, en voelde Dominico's warme hand op haar schouder. Capri slikte. Vannacht was Sefora gestorven.

Capri tuurde uit het raam, en staarde naar de heldere, volle maan. Dominico stond naast haar. 'Ze is terug gekeerd.' Hij kon aan haar stem horen dat het niet over haar moeder ging. Hij knikte. 'Je hebt gelijk.' Capri ging verder: 'Ze is machtiger geworden. Ik vraag me af hoeveel doden er vannacht zijn gevallen. De maan is vol. Spoedig zal de eerste dag van de vervloekte maand over zijn.' 'Het komt goed.' 'Nee, het komt niet goed. De op een na laatste dag van de maand zal het opnieuw volle maan zijn. En de kans is groot dat Silvano dan heen zal gaan. En dan zal ik wees zijn.' 'Je vergeet, liefste, dat de eerste dag van Augustus de school weer begint.' 'Probeer je me op te vrolijken? Want het werkt bar slecht, Dominico. Ik ben weerloos tegen haar krachten. School zal slechts een bittere afleiding zijn.' 'Jij hoort thuis op school.' 'Mijn hart ligt hier, in Cavallino.' 'Daar, in Zwitserland, ben je veilig.' 'Ik ben nergens veilig voor haar.' 'Ik zal je beschermen, Capri Victoria Casiraghi, erewoord.' 'Maak geen beloftes waarvan je niet zeker weet of je ze na kan komen, Dominico Lorenzo Mancini.' 'Wat bazel je nou? Ik zal mijn leven voor je geven.' 'Je weet dat ik dat niet toe sta.' 'Capri, accepteer het nou gewoon.' Capri stond op en keek diep in zijn ogen. 'Nee! Ik wil niet het risico lopen dat jou iets overkomen zal!' Hij sloeg zijn armen om haar tengere lichaam. 'Ik zal goed op mezelf passen. Beloofd.' Koppig schudde ze haar hoofd. Haar haren dansden op en neer. 'Ik hoef al jouw beloftes niet!' 'En toch maak ik ze.' Capri zuchtte. 'Met jou valt niet te praten.' Hij grinnikte. 'Gelijk heb je.' Ze streelde met een vinger zijn bovenlip. 'Stil maar, dan vertel je me al genoeg.' Fluisterde ze, en een zwakke glimlach verscheen op haar gezicht. Een grijns sierde zijn knappe gezicht, maar hij zweeg.

'Capri?' Silvano verscheen in de deuropening. Capri zuchtte, wat haar een speelse knipoog van Dominico opleverde. Ze bloosde licht, en draaide zich naar haar vader, die haar vragend aankeek. 'Ja, vader?' Vroeg ze met een engelachtige stem. Hij gebaarde naar de gang. 'Kom afscheid nemen van je moeder.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.