FanFic.nl

The Puppeteer

The Puppeteer

The Puppeteer

Hallo mijn naam is Lucio Manera, ik ben een doorsnee student van achttien jaar. Mijn leven is vrij normaal: een gezin van vier, ouders , een broertje, geen huisdieren etc. Ik had een fijne jeugd zonder al te veel bijzonderheden. Het enige wat speciaal aan mij was, waren mijn emoties. Ik drukte ze nooit uit, of tenminste niet waar mensen bij waren. Het is niet zo dat ik geen emoties bezat, het was eerder dat ik bang was dat er misbruik van werd gemaakt. Al vroeg in mijn jeugd kreeg ik door hoe manipulatief de mens is. Leraren die een snoepje beloven voor een bepaalde prestatie, of een dreigen met een straf, maar vooral al de leugens om achter de waarheid te komen. Dit realiseerde ik me rond de leeftijd van elf, sinds die tijd analyseer ik ieder individu die ik ontmoet. Mijn vertrouwen is zeer moeilijk te winnen omdat ik mezelf met weinig mensen kan identificeren. Maar ik heb wel altijd een sterke behoefte gehad om mijn hart te luchten bij mensen. Dit probeer ik altijd zo lang mogelijk uit te stellen omdat alles wat je zegt, tegen je gebruikt kan worden in deze “aasgieren”� maatschappij. Iemand die mij kent wilt alles aan mij kwijt, ik ben er altijd voor je, ik luister altijd. Het geeft me veel warmte als ik het gevoel heb dat iemand mij vertrouwd, vertrouwen is voor mij het belangrijkste wat er is. Er zijn mensen die het begrip vertrouwen onderschatten en hun geheimen snel vrij geven. Neem dit van mij aan: Vertel geheimen alleen aan mensen waarvan je weet dat ze voor jou door het vuur gaan anders nooit!
Toen ik zestien was kreeg ik door hoe goed ik de individu kon analyseren op uiterlijk, gedrag, zelfs de wijzen van typen op msn en in smsjes. Ik heb toen besloten dat ik psychologie wilde gaan studeren. Ik had toen der tijd nog steeds niemand gevonden met wie ik me kon identificeren, maar ik merkte heel goed dat mensen die mij amper konden, al veel behoefte hadden om met mij te praten over hun problemen. Het klinkt ziek maar dit geeft je een bepaald gevoel van macht, mensen geven zichzelf bloot en worden kwetsbaar. Hoewel ik hiervan bewust was heb ik hier nooit misbruik van gemaakt omdat ik weet hoe kut het is als je vertrouwen geschaad word. Wanneer iemand kwetsbaar word kunnen je ze manipuleren en sturen als een marionet. Er word altijd gezocht naar manieren om macht te verkrijgen over de mens. Tijdens de Tweede wereld oorlog gebruikte de Nazi’s veel propaganda om de burgers onder de duim te krijgen, tegenwoordig zie je om de vijf seconden wel een reclame om de consument over te halen iets te kopen. Maar als de overheid alle geheimen van de mensheid zou weten, verkrijgt zei pas de ultieme macht. Er zijn veel waanzinnige theorieën geweest over chipjes in je brein en de overheid weet alles, maar als dit werkelijk zo zou zijn hadden we dit allang gemerkt. Ik heb altijd mensen kunnen helpen met hun problemen en heb altijd geluisterd naar iedereen die het van mij verlangde maar ik heb slechts een keer in mijn leven iemand honderd procent vertrouwd.

Toen ik achttien was kwam ik in een heel nieuwe klas, ik leerde iedereen oppervlakkig kennen, maar het was slechts een kwestie van tijd voordat iemand weer behoefte kreeg aan een luisterend oor. Na de eerste paar maanden gingen we met de klas op vakantie naar Venetië. Ik deelde een kamer met Tom, een vriend die ik al wat langer kon. De eerste dag in het hotel begon iedereen pas echt kennis met elkaar te maken. Een schoolreis naar het buitenland zorgt altijd voor een goede band met je klasgenoten. Later ging ik het hotel verkennen, iedereen had zijn deur openstaan dus je kon overal naar binnen lopen. Ik liep een random kamer binnen en ging naar het balkon om een sigaretje te roken. Daar ontmoeten ik Rachél. We raakte aan de praat, en binnen in een paar minuten werden de onderwerpen heel persoonlijk. Ik vond het echt fijn dat iemand weer eens wat boeiends te vertellen had, en dat ik haar kon helpen. We hebben zeker vijf uur op dat balkon gepraat en ik weet nog ieder woord dat we uitgewisseld hebben. Voor mij is de waarde van een goed gesprek onbetaalbaar. De eerste echte band met iemand van mijn nieuwe klas was gelegd, en ik was er heel blij mee. Een band tussen twee mensen in een wereld waar zoveel onenigheid en haat is, lijkt onwaarschijnlijk, maar hij komt sneller als je denkt. Maar niet iedereen voelt aan wanneer het vertrouwen honderd procent is. Ik ben tot op de dag van vandaag nog zeer close met Rachél en die band is niet meer te breken. Maar zelfs ik, die denkt het begrip vertrouwen van binnen en van buiten te snappen, ben ooit verslagen in dit psychologisch spel.

Heb je ooit wel eens meegemaakt dat je bij iemand in de klas zat die je nooit echt hebt leren kennen, maar wel een soort van drang had omdat toch te doen. In datzelfde jaar is dit mij in ieder geval overkomen. Er was een meisje met een soort van mysterieuze aura om zich heen, ik kan het niet echt beschrijven, maar het was heel bijzonder. Ik had er nog nooit mee gepraat tot ze op een dag naar me toe kwam voor advies. Ze vond een jongen die ik kende leuk, maar ze wist nog vrij weinig over hem. Toen hebben we tijdens een lesuur gepraat, en ze was heel anders als ik me had voorgesteld. Ik heb haar die dag naar huis gebracht en we kregen een zeer persoonlijk gesprek over alles wat je maar kunt bedenken. Na een paar uur op de oprit hebben staan praten, ben ik naar huis gefietst. Ik heb dag en nacht over haar en het gesprek lopen denken, ik wist niet wat me overkomen was. Iemand die zoveel met mij gemeen had en over alles hetzelfde dacht. Je raad het natuurlijk al, Lucio was verliefd, de stumper. Ik wilde het eerst niet aan mezelf toegeven omdat ze een vriend van mij leuk vond, en ik wist dat hij haar ook leuk vond. We begonnen steeds meer te praten en ik ging haar steeds leuker vinden en ik kreeg het gevoel dat het wederzijds begon te groeien. Dit ging zon drie weken door en toen heb ik verteld dat ik haar echt leuk vond. Ze ging nu al twee weken met mijn vriend en ik voelde me echt rot dat ik nou weer net op haar moest vallen. Maar liefde is een onvoorspelbare factor die alle kanten op kan en gaat. Desondanks wilde ik alles op het spel zetten om haar te krijgen. En ze vertelde me dat mijn vriend, Bram, helemaal niet meer zo leuk was. Dit gaf me natuurlijk een zelfvertrouwen boost en ik begon tussen ze te stoken. Dit was echt het domste wat ik kon doen. Ze vertelde me dat Bram al een paar keer had gelogen over kleine dingetjes. Maar liegen in een relatie is gewoon “not done”� en dit heb ik haar ook gezegd. Ze begon steeds meer te twijfelen tussen mij en Bram totdat hij door kreeg wat er speelde. Hij werd in een keer heel obsessief en bleef smste haar om het uur om te kijken waar ze was etc. Dit is zo typisch voor een doorsnee man, liefde veranderd in een spel. Het gaat van lief hebben naar winnen of verliezen en hoewel ik steeds bewust van alles wilde ik ook niet verliezen. Ik hield van haar ze was de eerste persoon die mijn vertrouwen voor de volle honderd procent had gekregen en ik moest haar krijgen. Maar ik werd te obsessief, ik stookte en stookte en stookte. Ik ging van de lieve, begripvolle luisteraar naar stokende hater. Ik werd steeds bozer als ik de naam Bram hoorde en ik wilde haar niet meer helpen met hun problemen. Het lijkt logisch, maar voor mij was het dat niet, ik zou iedereen moeten kunnen helpen. Na een tijdje kreeg ik een sms dat ze wilde praten, ze vertelde me dat ze Bram ook een kans wilde geven. Ik zei tegen haar dat ik het begreep en dat ik me een tijdje terug zou trekken. Maar toen zei ze dat ze dat niet wilde, ze wilde blijven praten en met me afspreken. Toen ik dat hoorde werd ik zo kwaad, wat dacht ze nou? Dat ze twee jongens uitelkaar kan drijven en vervolgens aan de lijn kon houden? Niet in mijn wereld, ik heb gezegd dat het zo niet werkt in het leven. Ik heb het nooit begrepen dat ze voor iemand had gekozen die tegen haar loog en zijn liefde in mijn ogen nooit had geuit, en daarbij ook nog mij als een soort back-up mannetje wilde houden. Ik was verslagen in mijn eigen spel, de eerste persoon die ik echt vertrouwde, stak een mes dwars door mijn hart.

Ik heb lang in een dip gezeten en was bang dat ik er niet meer uit zou komen. Zelfs op de leeftijd van achttien jaar, kan het leven al vernietigd lijken. Ik weet dat er ergere dingen in het leven zijn maar dit had ik nooit verwacht. Ik heb toen alle remmen los gegooid: veel uitgaan, drank, drugs alles om het verlies te verwerken. Ik wilde snel opzoek naar een meid die haar plaats in kon nemen, maar als ik erover terug denk, was dat nog de grootste faal actie. Gewoon denken de ware zo op te rapen en mee te nemen. Dit lijkt wat overdreven maar er komt ooit een persoon in je leven, vroeg of laat, die je als de ware beschouwd. En wanneer deze zich tegen je keert, voel je een klap die je mentaal vloert.
The pieces of the puzzle of the mind
Can be found in the depths of the human soul

And when put together
You have found the most purest treasure of all

Trust
By: Rolf Z (boekensnol)


Een aantal weken later voelde ik me alweer een stuk beter en klaar om een verhaal te schrijven. Dit is inmiddels bijna ten einde, en ik hoop dat mensen die dit lezen, een betere kijk hebben op vertrouwen. Woorden zijn magie in deze wereld en je kunt er zowel iemand mee helpen als kapot maken. Ik weet inmiddels dat ik nog meer moet opletten wie ik zal vertrouwen maar voor iedereen is er iemand op deze aarde.

Humans are puppets
Words are the strings
And you could be The Puppeteer
By: Rolf Z (boekensnol)

Einde

Reacties: