FanFic.nl

Fiona 's choice

This may not be true

Fiona P.O.V:

Het ritme van de muziek had Fiona compleet in haar macht.
Ze liet zich leiden alsof dit de laatste keer was dat ze kon dansen.
De laatste twijfels die ze had om te gaan waren weggesmolten als sneeuw voor de zon toen ze al de versieringen en licht had gezien.
Brian had als locatie de hoofdbrug gekozen die naar de overkant van de rivier leide.
Een betere plek had hij niet kunnen bedenken.
' En bevalt het je een beetje? ' Klonk Brian 's stem in haar oor.
' Of het me bevalt? Schat, dit is fantastisch. Hoe heb je dit klaargespeeld zonder dat ik het door had. '
' Nou, ik heb wel een paar verborgen talenten. ' Antwoorde hij geheimzinnig.
' Hhmm, en is dingen achter mijn rug regelen er een van? ' Vroeg ze plagend.
' Wie weet. '
Het stevige ritme maakte plaats voor de zoete melodieën van You raise me up.
Een van Fiona 's favoriete liedjes.
' Mag ik deze dans? ' Vroeg Brian terwijl hij een buiging maakte.
Als een nette dame in de 19 e eeuw nam ze zijn hand beet en danste een paar keer om hem heen voor ze zich in zijn armen nestelde en zich door hem liet leiden.
Niemand van hen had in de gaten wat er hun boven het hoofd ging.


Terence P.O.V:

Toen hij de muziek hoorde kon Terence een grote vloek gewoon niet onderdrukken.
Dit kon je niet menen Dit kon je gewoon weg niet menen.
Hij had haar nog zo gewaarschuwd.
' Kleine zusjes kleine zorgen, grote zussen grote zorgen. ' Mompelde Sean.
' O als ze denkt dat ze nu in de problemen zit wacht dan maar als ik haar in mijn handen krijg! ' Riep Terence.
' Als je haar wilt vermoorden moeten we er eerst voor zorgen dat ze hier veilig weg raakt. Kom mee! '
Sean had zijn dienswapen al getrokken toen hij uit de auto sprong en op de menigte afliep.
Hier en daar werd gegilt toen ze het wapen zagen maar dankzij zijn zijn uniform wist hij de kalmte weer te bewaren.
' Dit feestje is voorbij. Iedereen gaat nu rustig naar huis! '
Ze werden meteen onthaalt op boegeroep maar Terence liet zich iet van de wijs brengen en zocht meteen naar Fiona die hij ook snel vond.
' Jij gaat meteen met me mee. ' Sisste hij zacht.
' Waarom zou ik? Ik laat mijn feestje niet in het water vallen enkel en alleen omwille van jouw rotgedrag! '
' Rotgedrag...? Ik heb mijn redenen! '
' De redenen die je me maar niet duidelijk wilt maken! '
Terence voelde dat hij op ontploffen stond.
' Wil je redenen? Wil je redenen? Wel dan zal ik je er enkele geven! '
' Terry. ' Waarschuwde Sean hem maar hij liet zich niet meer tegen houden.
' De reden dat ik zo vaak we ben de laatste tijd is omdat er al vijf doden gevallen zijn in dit bos na dat ze aangevallen waren door wolven of zo iets. We proberen die beesten nu al weken te vangen en we weten nu dat ze hier in de buurt zijn! Daarom wil ik niet dat je hier je feest hield. Omdat ik verdome niet wil dat jij nummer zes op de lijktafel word! '
Er steeg geroezemoes uit het publiek op.
Fiona wist niet meer wat ze moest antwoorden.
' Ik...Dit wist ik niet. '
' We kunnen er later over praten, nu moet idereen hier weg. '
Zijn woorden waren nog niet koud of er steeg een luide gil uit het publiek.

Fiona P.O.V:

Het was een gil die door merg en been ging.
Meteen voelde Fiona hoe Terence haar pols greep en haar mee sleurde.
In het publiek was nu zodanig paniek ontstaan dat iedereen rond liep als een kip zonder hoofd.
' Waar gaan we heen? ' Gilde ze.
' Naar de auto, daar ben je teminste veilig. '
' En de anderen dan ? '
' Die redden zich zelf wel ! '
Ze probeerde in de chaos een blik op te vangen van de wolven of welke beesten het waren die hem aanvielen maar ze zag enkel en alleen de bekende eichten van haar vrienden.
Vrienden die hier waren voor haar, o waarom had ze zich ook laten overtuigen om hier heen te komen?
Bij de gedachte alleen al begonnen de tranen in haar ogen te prikken.
Toen ze bij zijn wagen aankwamen stroomden ze over haar wangen.
' We moeten helpen. ' Kraste ze zacht.
' We kunnen niets doen. Mijn collega 's zullen je vrienden wel in veiligheid brengen. '
' Het spijt me, het spijt me zo. Ik had naar je moeten luisteren. '
Terence wou zich wel kwaad maken maar toen hij haar zo zacht kon hij het niet meer over zijn hart krijgen.
' Hey, kom hier. Alles komt in orde. Daar moet je op vertrouwen. '
Hij nam haar in zijn armen en trooste haar.
Toen pas hoorde ze het, een flauwe kreet van iemand die zijn laatste adem uitblies.
' Daar zijn die beesten. ' Sisste ze zacht.
' Blijf hier, ik ga er op af. '
' Wat? Moet je niet wachten op hulp. '
' Er is iemand in nood. Ik kan misschien nog helpen.'
Hij trok zijn wapen en ging op het kabaal af.
Maar als hij dacht dat Fiona zich zomaar liet afschepen kende hij haar echt niet en ze ging achter hem aan.
Ze volgde hem naar een open plek waar ze in het schijnsel van de maan het verminkte lichaam van en meisje zag.
Fiona herkende haar als Melanie, ze kende haar niet zo goed maar was daarom niet minder onder de indruk van haar dood.
Iemand was gestorven omdat ze naar haar feest kwam.
' Sorry, Mel. ' Kraste ze zacht.
' Opgepast, die beesten kunnen nog in de buurt zijn. '
Krakende takken trokken hun aandacht, hij had gelijk.
Verschillende beelden spookten door haar hoofd, wolven beren.
Zelf leeuwen of zo iets was al bij haar opgekomen.
Een griezelig mooie vrouw met vuurrood haar was wel het laatste wat in haar op gekomen was.
' Wie ben jij? ' Vroeg Terence verbaast.
De vrouw haf geen antwoord en bleef enkel grijnzen.
'Halo, ik vroeg je wat!'
' Die toon bevalt me niet. ' Klonk plots een vreemde stem.
Ze hief haar hoofd verbaast op en keek recht in de ogen van een vreemde kerel die al even griezelig volmaakt leek als de vrouw.
Ze had hem niet eens horen naderen, als een spook was hij verschenen.
' Het staat me niet aan hoe jij tegen mijn vriendin praat kerel. '
Zijn stem klonk rustig, vriendelijk zelf maar toch kreeg ze kippevel van de man.
' Het spijt me, maar u bevind zich in gevaarlijk gebied en u moet hier onmiddellijk weg. ' Antwoorde Terence.
' Ah ja, dat arme meisje. Zonde vind u niet? Ze had een echt mooi gezicht. '
' En als we niet meteen vertrekken worden we straks net als haar. '
De twee bleven grijnzen, alsof dit een leuk uitstapje was voor hen twee.
' Meneer, mevrouw. We moeten nu weg. '
De man begon te lachen.
'Hoor je dat lieverd? Hij noemt me meneer. De eerste keer dat ze zo vriendelijk zijn tegen ons. '
Achter hun rug hoorde Fiona iets dat leek op een harde windvlaag en toen ze zich omdraaide keek ze recht in de ogen van een bruine man.
' James, Victoria. Wat zeg ik toch altijd over spelen met eten? '
Eten? Nu pas zagen ze het bloed aan hun mondhoeken.
'Jullie...? Fi, rennen! '
Ze wou wel maar was verstijft van angst.
Ze zag de vrouw op haar afkomen met uitgestoken hand.
' Jouw hals ziet er echt beeldig uit, liefje. Ik ben echt benieuwd hoe die zal smaken. '
Twee sterke handen trokken haar op de grond,Zo hard dat ze met haar hoofd tegen een steen botste.
Terence hield zijn lichaam beschermend over zijn zus en ze hoorde hem schieten.
Wat er daarna gebeurde zou altijd een raadsel blijven want op dat moment verloor ze het bewustzijn.

Reacties: