Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » The Ultimate Fantasy (TC) » 9

The Ultimate Fantasy (TC)

11 aug 2011 - 23:16

1064

2

477



9

sorry dat ie korter is, maar dit einde vond ik gewoon goed. En, NaNoWriMo slortpt al mijn inspiratie op. En, oh, ik volg noch de series, noch de boeken! Ik ga volledig mijn eigen weg.

‘Ik hoop dat je volgende week ook weer meekomt, Bill. Je bent zo'n schatje.’ Angela kneep voor de zoveelste keer in Bills wang en liet hen dan eindelijk gaan.
‘Tot nog eens, Angela!’
‘Dag mam!’
‘Wees voorzichtig, meisjes!’ De voordeur viel dicht en Bill, Jane en Maura haalde opgelucht adem.
‘Zo lang heeft het nog nooit geduurd.’
‘We hebben ook nog nooit een kind meegebracht. Zeg, jij bent toch niet van plan om nu nog helemaal terug naar Brookline te rijden hoop ik?’
‘Eigenlijk wel...’
‘Maura, komaan! Je bent uitgeput, en het is vrijdag, de straten zijn zo druk.’
‘En Bill dan?’
‘Jane heeft een comfortabele zetel hoor.’ twee paar ogen werden op de jongen gericht. ‘Wat? Het is zo!’ Maura zuchtte.
‘Oke, goed dan.’ Jane stapte in haar auto, en Bill en Maura in de van Maura.
In de auto wisselden Maura en Bill geen woord, gewoon omdat er niets te melden was, en een klein kwartiertje later kwamen ze aan bij het appartementsgebouw waar Jane woonde. Maura parkeerde haar auto achter die van Jane en met zijn drieën liepen ze naar appartement 12.
Eenmaal binnen begroette Joe Friday hen en hielp Jane er zo aan herinneren dat ze nog uitgelaten moest worden. Jane nam haar leiband en ging naar de deur.
‘Kom je ook mee?’ vroeg ze aan Maura, aangezien Maura altijd meeging als ze bij Jane bleef slapen.
‘Ik zou wel willen, maar dan zit Bill alleen.’
‘Ik vind het niet erg hoor!’ bracht Bill meteen uit. ‘Ga maar, ik blijf wel even alleen .’
‘Oh, oke dan. Maar ik wil niet te weten komen dat je aan het bier gezeten hebt!’
‘Maura, ik heb het je al gezegd, dat was mijn schuld, ik heb het hem gegeven.’
‘Ja! Het was haar schuld! En deze keer zal ik het stiekem doen zodat je het niet merkt.’ Maura gaf Bill nog een waarschuwende blik voor Jane haar mee naar buiten trok en dan Bill alleen achterliet in het appartement.

Buiten was het koel, een aangename temperatuur om ’s avonds de hond uit te laten. Zoals gewoonlijk liepen Jane en Maura naast elkaar en liep Joe Friday zo ver voor hun uit als de halsband toeliet.
‘Ik ben eigenlijk wel blij dat Bill alleen wilde blijven. Je hebt nauwelijks nog tijd voor mij buiten het werk.’
‘Ik weet het, het spijt me echt. Ik wou echt dat ik meer tijd met je door kon brengen. Maar, ik ben er helemaal niet klaar voor om een ouder te zijn van een tiener. Ik, ik weet vaak niet wat ik moet doen, of wat hij graag wil doen.’
‘Je hoeft geen sorry te zeggen, ik begrijp dat het veel van je vraagt om voor een kind te zorgen. En, je doet het fantastisch, Maura, je doet het echt heel goed met hem. Ik zou het niet kunnen denk ik, ik ben niet zo goed met kinderen.’
‘Doe niet zo dom, Jane, je bent fantastisch met kinderen! Weet je nog toen Dan’s dochter ontvoerd was? Je was zo fantastisch met Joey. En, ik denk dat Bill jou liever heeft dan mij.’
‘Dat is alleen omdat ik hem bier geef als jij er niet bent.’ Lachte Jane.
Maura keek haar met een opgetrokken wenkrauw aan en schoot dan samen met Jane in de lach. Ze werden even bekeken door een paar andere wandelaars, maar trokken zich er niets van aan.
‘Ik heb dit gemist.’ Gaf Maura eerlijk toe.
‘Ik ook.’
‘Misschien moeten we elke week een avond inlassen voor ons twee.’
‘En Bill dan?’
‘Hij is een grote jongen, hij kan best een avondje alleen blijven. Of, wat als we bijvoorbeeld zaterdag nemen. Dan kan hij die jongen van zijn klas uitnodigen waar hij mee omgaat.’
‘Je bedoelt Tom, de zoon van agent Booth en zijn partner waar jij mee samenwerkt.’
‘Ja, hem. En, Angela zal hem nu ook elke week verwachten op jullie wekelijkse etentje, en jij zal me toch nooit naar huis laten rijden, dus dan kunnen we ook elke week bij jou blijven slapen. Zo kan jij ook wat tijd met Bill doorbrengen als je wil.’
‘Klinkt leuk. En dan zal ik een luchtbed kopen zodat ik niet elke keer op de zetel moet slapen.’
‘Jij? Maar, Jane, het is jou huis! Dan ga jij toch niet op de zetel slapen?! Ik dacht dat Bill op de zetel zou slapen?’
‘Misschien heb je gelijk. Ik denk niet dat Bill graag met een van ons in hetzelfde bed slaapt.’
‘Nee, jij stapt in je slaap.’
‘Ik heb je al gezegd dat, dat Joe was!’ De twee schoten opnieuw in de lach, en het gewoonlijke blokje om leek veel korter dan gewoonlijk.
Vrolijk kwispelend liep Joe Friday het appartement weer binnen en ging meteen op haar waterbakje af terwijl ook Jane en Maura binnen kwamen.
‘Heb je, je wat kunnen bezig houden?’ vroeg Jane aan Bill, die languit in de zetel naar de televisie lag te staren.
‘Jep, en ik heb ook niet aan je bier gezeten.’
‘Mooi. Bill, het is al laat, en tijd om te gaan slapen. Je mag zelf kiezen of je met een van ons in bed wil of liever op de zetel slaapt.’
‘Ik slaap wel op de zetel, ik lig nu toch al goed.’
‘Oke, slaapwel, Bill.’
‘Slaapwel.’
Jane en Maura lieten Bill achter in de woonkamer, maar net voor ze Jane’s slaapkamer inging, draaide ze zich terug om naar Bill.
‘Bill, slapen doe je met de televisie uit.’ Ze hoorde de jongen zuchten, en pas wanneer ze zag dat te TV uit stond, ging ze de slaapkamer in.
Ze trok het shirt en de short aan de ze altijd bij Jane had liggen voor logeerpartijtjes en ging dan naast Jane in het bed liggen. Ze wenste elkaar nog welterusten, en vielen in slaap.

Het waren voetstappen die Maura in het midden van de nacht wakker maakten. De digitale wekker gaf aan dat het kwart over twee was, en toen ze zich op haar andere zij draaide, zag ze dat het bed aan de andere kant leeg was. Ze schrok toen ze zag dat Jane met haar wapen in haar hand naar de deur sloop.
‘Jane!’ Fluisterde ze in een poging haar aandacht te trekken.
‘Shht, ik hoorde iets.’ Maura ging rechtop in het bed zitten en keek hoe Jane de kamer uitsloop.
Ze was bang, en vergat bijna te ademen toen Jane uit haar gezichtsveld verdween en ze niet wist wat er aan de hand was. Maar toen ze niet veel later Jane’s stem hoorde, kon ze weer opgelucht ademhalen.
‘Bill! Blijf van mijn bier af en ga terug slapen!’

[reacties??]


Reacties:


wordslover
wordslover zei op 12 aug 2011 - 11:44:
Hahaahaa, dat einde is ge-ni-aal! ;D
Ik ga stuk hier
Ik vind het weer superr(:
Snel weer verder jij!
xkus


jorinloveth
jorinloveth zei op 11 aug 2011 - 22:55:
Oh my gott dat einde was geweldig XD
Ik lig plat man XD
en Maura moet eens iets leuks met Bill gaan doen, of hem meer vragen over zijn verleden, misschien worden ze dan wat closer x]

Meer!