Hoofdcategorieën
Home » Overige » Brownsville Academy; Another Love Story » Chapter 6
Brownsville Academy; Another Love Story
Chapter 6
*Natalie*
Ik haalde Sam op met mijn auto, en ze stapte in.
‘Natalie?’ Zei ze toen we een eindje reden.
‘Hmm,’ murmurde ik, totaal in gedachten verzonken.
‘Wat was dat met Avan gisteren?’ Vroeg Sam, toen ik de naam ‘Avan’ hoorde, luisterde ik gelijk.
‘Wat bedoel je?’ Zei ik.
‘Gisteren, in dat cafeetje. Avan keek voortdurend naar je.’ Zei ze met een raar stemmetje, en ze gaf me een stomp tegen mijn arm. ‘En jij zat de hele tijd te blozen als een malloot.’
Ik keek haar boos aan. ‘Ik bloosde niet als een malloot.’
‘Ja, ja. Als jij het zegt.’ Zei ze, terwijl ze haar nagels bestudeerde. Toen ging ze opeens abrupt rechtop zitten. ‘Oh ja! Wat vertelde Avan jou, toen hij me wegstuurde op de parkeerplaats?’ Ze keek me afwachtend aan. ‘Laat maar! Je hoeft me niets te vertellen. Hij heeft je de liefde verklaard hè? Oh! Wat romantisch!’ Krijste ze, ik had zin om haar mond dicht te plakken.
Ik keek haar droog aan. ‘Hij heeft me ten huwelijk gevraagd, nou goed?’
Ze keek me met samengeknepen ogen aan, zoals ze altijd deed als ik een sarcastische opmerking maakte. ‘Zeg nou maar wat hij zei.’ Beet ze me toe. Ik lachte om haar zure gezicht, en trapte ondertussen op het gaspedaal, om zo snel mogelijk een einde te maken aan dit kruisverhoor. Ik klemde mijn handen om het stuur, en keek strak naar de weg. ‘Hij heeft me meegevraagd naar een barbecuefeestje.’ Zei ik.
Sam begon te gillen. ‘Je hebt een date met Avan Boquez!’ Gilde ze, en ik deed mijn hand over haar mond.
‘Ssst!’ Siste ik, al was het onmogelijk dat iemand ons kon horen, want we zaten in de auto.
‘Het is géén date.’ Zei ik koppig.
‘Dat is het wel.’ Ik keek haar boos aan. Ze had gelijk, en dat irriteerde me.
‘Het is een… samenzijngebeuren.’
Sam keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Natalie.’ Zei ze, en ze sprak mijn naam uit alsof het de clou van een grap was. ‘Je kan allerlei mooie namen gaan verzinnen voor jouw date met Avan, maar het is en blijft een date.’ Ze ging verder. ‘Bovendien klinkt samenzijngebeuren alsof je het hebt over de Grote Daad.’ Ze gniffelde, en zette haar benen op het dashboard, net zoals Avan had gedaan. Wat was hij? Een virus of zo?
‘Het is géén date.’ Hield ik vol, met mijn kaken op elkaar, en mijn blik strak op de weg.
‘Ooit op een dag zul je moeten stoppen met die koppigheid van je, en moeten accepteren dat een ander ook eens gelijk kan hebben. Zoals ik op dit moment.’ Ze glimlachte triomfantelijk, en ik negeerde haar voor een paar minuten. We reden de parkeerplaats op, en mijn gedachten vlogen naar Avan. Er is iets mis met die jongen, en ik weet niet wat. Correctie; Nu weet ik niet wat er mis met hem is, maar daar ga ik snel verandering in brengen.
***
Het was lunchpauze. Sam keek me vragend aan toen ik bleef zitten toen de bel ging. ‘Ga maar alvast, ik zie je zo in de kantine.’ Zei ik. Ze haalde haar schouders op, en liep de gang op. Toen ik Avan verderop richting de kantine zag lopen, pakte ik zijn hand, en trok hem een meisjes wc in. Ik zag dat mensen ons nastaarden maar het kon me op dat moment niets schelen.
‘Ik..’ Hij onderbrak me. ‘Kon niet wachten tot zaterdag?’ Zei hij, en hij lachte.
‘Nee! Dat was níét wat ik wilde zeggen.’ Zei ik verontwaardigd. Ik ging verder. ‘Je verbergt iets voor me en ik wil weten wat.’ Ik sloeg mijn armen over elkaar, en keek hem afwachtend aan.
Hij verstijfde, maar herstelde zich snel. ‘Ik verberg heel veel.’ Zei hij.
‘Zoals?’ Zei ik, en mijn hart maakte een sprongetje.
‘Zoals ik me voel, hier. Opgesloten met jou.’ Zei hij, en ik zag verlangen in zijn ogen. Ik realiseerde me opeens hoe dicht we bij elkaar stonden. Even verdronk ik in zijn ogen, maar toen schudde ik mijn hoofd. Laat je niet afleiden door zijn knappe gezicht, je hebt hem hier naartoe genomen voor antwoorden.
Ik sloot mijn ogen, en haalde diep adem. ‘Avan.’ Toen ik zijn naam uitsprak, voelde ik een raar gevoel in mijn buik. ‘Even serieus, vertel me wat je verbergt.’
Hij zuchtte, en keek me heel lang aan. Ik kon er niets aan doen dat mijn benen slap werden. Mijn haar viel voor een deel voor mijn gezicht, en hij streek het heel voorzichtig uit mijn ogen. Ik voelde hoe mijn hart tekeer ging, en ik kon niet wegkijken van zijn smeulende blik.
‘Ik vertel het je, dat beloof ik je. Maar niet nu.’ Zei hij, en zijn hand zakte af naar mijn wang, die hij zachtjes streelde. ‘Ik vertel het je zodra de tijd er rijp voor is.’ Murmurde hij zachtjes, en hij keek me diep in de ogen. In een flits vergat ik wat ik dacht, en ik knikte wezenloos. Totaal is zijn macht. Kus me dacht ik, en ik hoopte dat hij daadwerkelijk mijn gedachten kon lezen. Ik durfde te zweren dat ik zijn mondhoeken zag trillen, alsof hij een glimlach onderdrukte.
‘Ik moet gaan.’ Zei hij plotseling. ‘Ik zie je straks bij jou thuis.’ Hij deed de deur van de wc open, en liep weg. Mij achterlatend, totaal niet bij mijn positieven. Ik realiseerde me dat dit weer eens één van zijn spelletjes was. Hij zorgde ervoor dat mijn gedachten totaal uitgeschakeld werden, en ik me niet meer herinnerde wat ik wilde zeggen. Hij liet me achter, informatieloos. Oké, deze ronde is van hem, maar ik zal niet nog een keer falen.
*Avan*
Ik herinnerde me dat Natalie zich zorgen maakte over de biologietoets, en dat bracht me op een briljant idee. De school was uit, en ik rende vlug de parkeerplaats op. Ik zag dat Natalie op me stond te wachten. ‘Gaan jullie maar alvast.’ Zei ik. ‘Ik moet eerst nog even wat doen. Ik zie je zo, Natalie.’ Zei ik, en ik wilde me omdraaien.
‘Avan?’ Zei Natalie. Ik draaide me om. ‘Moet ik op je wachten?’ Vroeg ze.
‘Nee,’ zei ik. ‘Zodra ik klaar ben, kom ik naar je huis toe.’ Ik draaide me weer om, en rende weg. Ik zag David bij de kluisjes staan. ‘David!’ Riep ik, hij keek op en sloeg zijn kluisje dicht.
‘Je moet me helpen met iets.’ Begon ik, en ik keek om me heen of er iemand meeluisterde.
‘Je gaat me helpen om de toets te stelen van Bennet.’
***
Daar gaan we dacht ik, en ik klopte aan bij meneer Bennets lokaal. Hij keek op van zijn nakijkwerk, en het klaslokaal was gelukkig leeg. Achter me stond David, en ik zorgde ervoor dat Meneer Bennet hem niet kon zien.
Actingtime! ‘Meneer? Kan ik u even spreken?’ Ik zette een onschuldig gezicht op.
‘Natuurlijk.’ Zei hij, en hij stond op. Ik liep naar hem toe, pakte hem bij zijn schouder, en draaide hem om zodat hij met zijn rug naar de deur stond. Ik zag dat David voor voorzichtig het lokaal in kwam lopen.
‘Weet u… Soms… Als ik in de jongenskleedkamer ben…’ Ik stopte, en keek hem met een gemaakt gekwelde uitdrukking aan. ‘Dan.. dan…’ Stotterde ik, en meneer Bennet knikte me bemoedigend toe. Ik ging verder, en zag dat David in de laatjes zocht.
‘Dan… dan… voel ik een soort van… bewondering… voor het mannelijk lichaam.’ Zei ik, en ik keek gemaakt beschaamd naar de grond. Ik zag dat David in lachen uitbarstte. Ik begon hard te hoesten om het geluid te overstemmen. Meneer Bennet klopte op mijn rug, van zijn gedachten kon ik afleiden dat hij dacht dat ik emotioneel werd. Bijna begon ík ook te lachen.
Het is niet erg dat je je aangetrokken voelt tot het mannelijk geslacht.’ Zei hij geruststellend, en ik kon zien dat ik hem deed denken aan zichzelf. Mooi, het werkte.
‘Maar… Hoe zit het met mijn vrienden?’ Zei ik met droevig gezicht, en Meneer Bennet gaf me een schouderklopje.
‘Nou… Als het echt je vrienden zijn… dan zullen ze het wel begrijpen.’ Zei hij glimlachend. Tot mijn opluchting zag ik dat David de toets had.
‘Bedankt meneer, u heeft mij echt geholpen.’ Zei ik dankbaar, en ik liep weg.
‘Avan?’
‘Ja?’ Zei ik, en ik draaide me om.
‘Als je er ooit over wilt praten, dan hoor ik het wel.’
‘Afgesproken.’ Zei ik glimlachend, en ik liep weg. David achterna.
Toen we zeker wisten dat wel alleen waren, zei David: ‘Mag ik hem kopiëren?’
‘Ja, maar niet op school. Te riskant.’
We reden naar de dichtstbijzijnde supermarkt, en David kopieerde de toets. ‘Mag ik hem ook aan AJ geven?’ Vroeg hij voordat hij me afzette bij Natalie.
‘Ja, maar niemand anders. Pas op voor verraders.’ David knikte, en hij wilde net wegrijden.
‘Stop!’ Riep ik. Hij stopte. Ik glimlachte, en stak mijn hoofd door zijn raam. ‘Als je wordt gepakt, dan is het jouw probleem.’ Zei ik lachend. ‘Je moet de toets niet té goed maken.’
Even later liep ik Natalies achtertuin in, en gelukkig had ze een boom vlak naast haar raam. Ik klom in de boom, en in een mum van tijd was ik boven. Ze draaide zich om, en schrok.
Ik lachte. ‘Ik ben het maar, hoor.’
‘Ben je via een boom mijn slaapkamer ingeklommen? Ben je niet wijs? Je had je nek kunnen breken!’ Zei ze geschrokken.
‘Natalie.’ Zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde. ‘Ik kan iemand met mijn ogen dicht knock-out slaan, denk je dan echt dat ik geen boom kan beklimmen?’ Ik keek haar geamuseerd aan.’Het verbaasd me trouwens dat je je zorgen over me maakt.’
Ze snoof. ‘Ik maak me geen zorgen over je. Wat mij betreft mag je je nek breken, maar ik breng je niet naar het ziekenhuis.’ Ze meende er niets van, dat kon je zó zien.
‘Is dat echt zo Natalie? Echt waar?’ Pestte ik haar, en ze keek me geïrriteerd aan.
‘Ja, dat is echt zo!’ Snauwde ze, en ze pakte het boekje van de excursie.
‘Het begint bij amfibieën. Ik dacht eraan om per diersoort een verhaaltje op te schrijven waar de vragen in verwerkt zijn.’ Zei ze, en ze keek me afwachtend aan.
‘Prima.’ Zei ik, en ik ging naast haar zitten.
We bleven uren bezig, en ik begon me een beetje te vervelen.
‘Wat kan ik doen om je zover te krijgen dat je toegeeft dat je me leuk vind?’ Vroeg ik, en ik keek haar bedachtzaam aan.
‘Niets, want raad eens? Ik vind je niet leuk.’Mompelde ze terwijl ze typte.
‘Na een lekkere zoenpartij zul je daar vast anders over denken.’ Zei ik met een geamuseerde blik.
‘Alsof dat ooit zou gebeuren.’ Zei ze hoofdschuddend.
‘Je weet niet wat je mist.’ Zei ik, en ik ging achterover zitten met mijn rug tegen de rugleuning.
Ik strekte mijn benen en deed mijn handen achter mijn hoofd. Ze keek naar mijn gezicht, en haar ogen zakten af naar mijn lippen. Ik durfde te zweren dat ik haar dichterbij zag komen, voordat ze haar hoofd schudde en haar biologieboek opendeed.
‘Natalie?’
‘Hmm?’ Mompelde ze, en ze keek starend in haar boek. Ik wist zeker dat ze niets las.
‘Je keek me aan alsof je me wilde kussen.’ Zei ik.
Ze dwong zichzelf om te lachen. ‘Dat mocht je willen.’
‘Ik wil niet opscheppen hoor, maar ik ben er best goed in.’ Zei ik lachend.
Ze stak haar tong naar me uit. ‘Je bent mijn type niet, Avan.’
‘Nogmaals; daar denk je anders over na een lekkere zoenpartij.’ Zei ik geamuseerd.
Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Nogmaals; dat gaat niet gebeuren.’
Na een uur waren we eindelijk klaar met het verslag.
Natalie zuchtte. ‘Nu nog leren.’ Ze zuchtte, en sloot haar ogen voor een seconde. Toen keek ze me opeens aan. ‘Blijf je leren?’
‘Nee.’ Zei ik, en ik durfde te zweren dat ik teleurstelling op haar gezicht zag. ‘En jij ook niet.’ Voegde ik er glimlachend aan toe.
‘Avan.’ Zei ze hoofdschuddend. ‘Ik ben jou niet, ik wil graag naar Harvard volgend jaar, en dat gaat niet lukken als ik een onvoldoende sta voor biologie.’
Ik haalde de toets tevoorschijn. ‘Ik heb de toets.’ Zei ik met een ondeugende glimlach op mijn gezicht.
‘Hoe kom je eraan?’ Vroeg ze met grote ogen.
‘Dat wil je niet weten.’ Zei ik, en ik onderdrukte met moeite een glimlach.
‘Vertel.’ Eiste ze, en haar donkerblauwe ogen boorden zich in de mijne.
‘Nou… Het komt erop neer dat ik de Bennet afleidde, en David de toets pakte. Ik heb zeg maar… gelogen over mijn seksuele geaardheid.’ Ik kuchte.
Natalie barstte in lachen uit, en het duurde even voor ze bijkwam. ‘Je.. Je hebt gezegd dat je homo bent?’ Ze lachte weer.
‘Ja, nogal.’ Zei ik lachend.
‘Heb… Heb je dat voor mij gedaan?’ Vroeg ze opeens serieus.
‘Ja.’ Zei ik, en ik keek naar haar op. Er brak een glimlach door op haar gezicht.
‘Dat is… heel lief.’ Zei ze, en ze verbrak geen oogcontact.
Ik stond op, en liet de toets op haar bureau achter. ‘Ik moet er weer vandoor.’ Ik liep richting het raam.
Ze lachte. ‘Avan. Doe niet zo raar, we hebben een deur, weet je wel.’ Ze grinnikte.
Ik maakte een wegwuif gebaar. ‘Ik ga wel via het raam.’
Net toen ik het raam uit wilde klimmen, draaide ik me om. ‘Wacht eens even! Als Bennet erachter komt dat ik de toets heb gestolen, dan kan ik geschorst worden! Krijg ik dan niets van je?’ Ik tikte met mijn vinger op mijn wang.
‘Dag Avan.’ Zei ze lachend, en ze schudde met haar hoofd.
‘Een vriendschappelijke stomp, dan.’ Zei ik.
Ze liep naar me toe, en stompte me op mijn arm. Met een duizelingwekkende glimlach op haar gezicht.
‘Voorzichtig.’ Fluisterde ze toen ik het raam uitklom. Ik rolde met mijn ogen.
Reacties:
een armstoot? Dit is zo een prachtig romantisch moment en ze geeft hem een armstoot??!
anyway, dit is gewoon weer fantastisch geschreven, dit kan zo naar een uitgever!!
Dit is weer zooooooo'n mooi hoofdstuk!
Wanneer gaan ze nu eindelijk eens kussen?
Ik popel van ongeduld! Je schrijfstijl is weeral fantastisch! Ga maar snel verder
xx
Soooooorry dat ik nu pas reageer, maar ik ben nu pas terug van vakantie. Je verhaal is echt fantastisch en je houdt het zo super spannend. Ik meen het; je schrijft heel goed. Dit moet je uitgeven ! ;o
Nog harstikke gefeliciflopstaart ! <3
Avan is zo, tjah Avan. Een typische verleider en zijn gedachten gedoe.
Niet dat ik er echt al veel van snap maar ah (':
Het is trouwens heel perfect geschreven!
Je bent zoooo goed!