Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Harry Potter » Elena 's new adventure » Dead lies in a small corner

Elena 's new adventure

19 sep 2011 - 12:50

873

1

356



Dead lies in a small corner

Tops voelde dat ze buiten adem aan het raken was.
Tot nu toe was ze de schouwers die achter haar aan zaten voor kunnen blijven maar hoe lang zou ze dit nog vol kunnen houden?
Waar zat ze ook met haat gedachten toen ze met de minister was mee gegaan?
Tuurlijk had die kerel onraad geroken toen hij drie aangangers van Perkamentus samen had gevonden in de gangen van zijn ministerie.
' Waar is Perkamentus en wat is hij van plan? ' Had hij plots gevraagd, met de toon waarop had het evengoed een vraag over het weer kunnen zijn.
' Hoe bedoelt u? ' Had ze zo nonchalant mogelijk gevraagd.
' Hou je nu niet voor de dome, Tops. Ik weet dat jij met de bende van Perkamentus heult. Jammer want ik weet dat je een goede schouwer bent, maar ik heb geen andere keuze. '
En totaal onverwacht waren er drie schouwers voor haar gesprongen met de bedoeling haar te arresteren.
Maar jammer voor hen had de minister gelijk, ze was een goede schouwer en had niet veel moeite gehad om de drie uit te schakelen en het op een lopen te zetten.
' Grijp haar! ' Had ze de minister horen roepen.
Ze kon alleen maar hopen dat Remus ontsnapt was uit de handen van Percy.
Ze kwam aan bij de kamer der Profetieën, de plek waar ze elkaar waren kwijt geraakt.
Het geluid van een hoogoplopend gevecht was gewoon niet te negeren.
Meteen trok ze haar staf en wou op het rumoer aflopen toen ze bij de kraag gegrepen werd door een van de schouwers.
' Verzet je toch niet, Tops! Je maakt het er alleen maar erger op. ' Riep een van hen.
' Luister dan toch! Er word gevochten!'
' Dat zullen je collega 's zijn die je medeverraders voor hun rekening nemen. ' Lachte Percy.
Waar die plots vandaan was gekomen wist ze niet maar het kon haar ook niet veel schelen.
' Je bent gek! Ze zijn hier om te helpen! '
' Hou op, Tops. Jullie plan is mislukt. ' Riep de minister.
' Nee, het is niet voorbij, Cornelius! Het is pas voorbij als ik het zeg! '
en voor iemand kon reageren haf ze de ene man een trap tussen zijn benen en haf de andere een elleboogstoot in het gezicht.
Best dreuzelachtig maar bleek erg effectief te werken.
Iedereen zette meteen de achtervolging in.
Percies wat ze wou.
Het duurde niet lang voor ze haar weer te pakken kregen maar toen was ze al op de plek waar ze wou zijn.
De man die haar vast had gegrepen liet haar meteen los toen hij de eerste dooddoeners te zien kreeg.
' Onze collega 's hebben een vreemde klerensmaak, niet? '
Cornelius Droebel was toen ook aangekomen.
' is dat Sirius Zwarts? ' Riep die verbaast.
Ze kon haar frustratie amper verbergen.
' Ben je blind? Dooddoeners overal. Kijk dan! '
Er was geen tijd meer om verder te discussieren.
Ze trok haar staf en mengde zich in het gevecht, en tot haar opluchting zag de dat de schouwers haar voorbeeld volgden.


Zei aan zei vochten vader en zijn kinderen tegen vijf oprukkende dooddoenrs die ze met veel moeite op een afstand konden houden.
De plotse hulp van Tops en de schouwers was een groote troost geweest maar toch bleef het een grote opdracht om hen tegen te houden.
Antonin sprong onverwacht tevoorschijn en raakte Lupos met een lamstraal in de rug.
' Hebbes! ' Grijnsde de man.
' Blijf met je smerige poten van mijn vader! ' Riep Elena en met een zwaai van haar staf wist ze de man uit te schakelen.
Vreemd genoeg zag ze Garreth grijnzen.
' Wat heb jij plots? '
' Je noemde hem je vader. '
Dat had ze niet eens beseft, verdorie hij had gelijk.
Verward liet ze zich op haar knieën vallen en maakte de verlamming ongedaan.
' Alles oké? ' Vroeg ze bezorgd.
' Ik voel me prima. ' Antwoorde hij met een grijns die verried dat hij haar gehoord had.


Sirius was in gevecht geraakt met zijn eigen nicht, Belatrix.
Het was een gevige strijd maar Sirius wist zich wel stand te houden.
' Net als vroeger, is het niet liefste nicht? '
' Bedoel je al die keren dat jij het onderspit delfde in onze ruzie 's ? ' Antwoorde ze lachend.
' Ik kan het me wel anders herinneren. Die keren dat je huilend naar je moeder liep. Ik moet zeggen dat Andromea meer karakter had dan jij. '
' Die bloedverraadster is geen knip voor haar neus waard! Net zoals jij! '
De lach op haar gezicht bleef echter niet lang toen ze besefte dat ze met de nieuwe hulp eindelijk in het voordeel raakten.
' Minder leuk niet?' Lachte hij glorieus.
Hij wist haar om ver te gooien.
Ze bleef roerloos liggen.
' Daar zijn we ook van af. ' lachte hij vrolijk.
' Zeg dat wel, Sirius. ' Riep Harry hem toe.
Hij draaide zich naar hem toe.
' Ze moeten met hun poten van mijn peetzoon afblijven. '
Harry grijnsde, maar werd plots bang.
' Kijk uit! '
Te laat draaide Sirius zich om.
Hij werd frontaal in zijn maag geraakt en verloor zijn evenwicht.
Hij viel door een vreemde poort en zou nooit weten wat er met hem gebeurde.
Harry 's vreselijke gil was het laatste wat hij hoorde.


Reacties:


Rebella
Rebella zei op 19 sep 2011 - 19:13:
Oooooooooooooooooooooohuil) (lijkt me duidelijk waarom)