FanFic.nl

De laatste kracht

Hoofdstuk 11

De draak gromde. Hij liep dreigend op hen af, Boris werd bij zijn schouders gegrepen door Kachara die zich angstig achter hem verstopte. Sholira stond achter hen. Ze hield Shinai in haar armen, Nico en Acawy liepen voorop, ze liepen langzaam achteruit. Boris had moeite om niet op Kachara’s voeten te stappen. Nico fluisterde iets tegen Acawy, ze knikte. Elke stap die ze zetten, zette de draak er twee, snel en gluiperig kwam hij dichterbij. Nico draaide zich om.
“We moeten rennen, maar die draak is volgens Acawy zeldzaam en snel, dus we moeten ook slim zijn. Zijn jullie klaar? Dan gaan we!” iedereen begon te rennen. De gang was lang, maar al snel kwam er een kruising. De draak zat hen op de hielen en hapte naar iedereen. Bij de kruising bleven ze staan.
“Waarheen?” vroeg hij wanhopig. Acawy keek angstig om zich heen. De draak kwam snel op hen af. Hij zette dreigende passen die zacht door de gang klonken. Kachara greep hem weer bij zijn schouders.
“Boris, Kachara en Sholira, jullie gaan naar rechts! Acawy en ik lokken de draak achter ons aan de linkerkant op!” riep Nico
“Pardon?!” riep Acawy uit, “Dat beest achter ons aanlokken? Ben je gek! Ik weet niet wat hij precies doet, hij kan dodelijk zijn!”
“Het is onze enige keus.”
“Oké, oké, ik doe wel mee.”
“Oké, Boris, heb je je mobiel met beltegoed?” Nico keek hem indringend aan. Boris pakte snel zijn mobiel uit zijn zak. Hij keek op het schermpje, van de 4 streepjes stonden er 3.
“Nico, je weet toch dat mijn beltegoed nooit opkomt?”
“Mooi, als er iets bijzonders is, waarschuw ons.”
“Oké.”
“Is dit snel klaar?!” riep Sholira wanhopig, “Die draak wacht echt niet totdat jullie klaar zijn.”, Boris keek naar de draak. Hij kwam snel dichterbij, hij keek hen aan met sluwe ogen. Op dat moment strekte hij zijn vleugels en vloog op hen af.
“Wég nu!” krijste Kachara, en greep de pols van Boris en trok hem de rechterkant op. Sholira snelde achter hen aan. Ze renden de gang door. Ze hoorden Acawy en Boris luidruchtig de aandacht van de draak trekken. Snel trok dat weg en hoorden ze snelle stappen over de gang.

Kachara had Boris de hele gang doorgetrokken voor ze eens uitgeput was.
“Dat was.. Niet… leuk….”, hijgde ze.
“Nee, inderdaad niet.”, zei Sholira terwijl ze voor zich uitstaarde, “Hoe zou het nu zijn met Acawy en Nico?”
“Vast wel goed, als Nico de leiding heeft genomen tenminste.”
“Gegil van angst, gegil van vreugde, zal je leven in angst of in vreugde? Zoals de draak zijn weg vindt, vindt hij de weg naar vreugde.”, het bleef even stil.
“Waar sloeg dat op?” vroeg Sholira hard op, “’Zoals de draak zijn weg vindt, vindt hij de weg naar vreugde’, wie is die hij?” Boris keek naar Kachara.
“Zoals de draak zijn weg vindt, de draak, hij achtervolgt Acawy en Nico. Wanneer hij ze kwijt raakt, wat doet hij dan om ze te vinden? Volgt hij zijn neus, zijn gevoel of zijn oren?” mompelde Kachara hardop, “Misschien moet je Nico bellen, en hem het tweede deel van het rijmpje laten horen.”
“Ja, dat zal ik wel even doen.”, hij pakte zijn mobiel, zocht Nico’s nummer en belde. Snel nam Nico al op: “Heb je nieuws?”
“Ja, het rijmpje heeft zich uitgebreid.”
“O, vertel op!”
“Gegil van angst, gegil van vreugde, zal je leven in angst of in vreugde. Zoals de draak zijn weg vindt, vindt hij de weg naar vreugde.”, het bleef even stil, hij hoorde alleen Nico’s gehijg.
“Wat weten jullie al?”
“Kachara’s theorie is dit: De draak is de draak die jullie nu achtervolgd, wat doet hij als hij jullie even kwijt is?”
“Dan blijft hij stil staan en ruikt. Maar ik denk niet dat het over de draak gaat. Zo simpel is dat rijmpje niet.”
“Gegil van angst, gegil van vreugde, zal je leven in angst of in vreugde? Zoals de draak zijn weg vindt, vindt hij de weg naar vreugde. Zolang de draak loopt, zal het lied niet klinken.”
“Was jij dat Nico?”
“Nee, maar jij dan ook niet… De derde zin, maar wat houdt hij in?”
“Wacht, misschien kan Kachara iets bedenken, ik geef haar wel even.”
“Hoeft niet, we staan nu achter jullie”, Hij draaide van de schrik om, “de draak, die zijn we even kwijt”
“Mooi.”
“Het rijmpje, misschien is het toch wel zo simpel.”, beweerde Sholira, “Dat eerste slaat nu eerst nog even nergens op. Om de weg naar de demon te vinden, moeten we onze neus volgen. Ik heb ooit eens gehoord dat demonen vreselijk moeten stinken. De draak, het lied is het lied van Adegna, een mooi, nooit gehoord lied. De mensen die hem gehoord hebben, zijn voor de rest van hun leven gelukkig. De draak is alleen een zetel die deze gesloten houdt, dus zolang hij loopt, dus leeft, zullen we hem nooit horen, dus moeten we de draak uitschakelen.”
“Dus, Sho, je zegt nu dus dat we eerst de draak moeten uitschakelen en daarna onze neus richting de demon moeten volgen?”
“Precies.”
“Oké, dan doen we dat.”, zei Nico, die snel de gang weer inliep waar de draak al stond te wachten.
“Daar zijn we dan weer, klein monster…”, plotseling begon hij te wankelen, Acawy en Kachara liepen op hem af en ondersteunden hem. Langzaam kwam hij weer bij zinnen: “Sholira had het mis, het rijmpje is niet zo simpel!”

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.