FanFic.nl

Nieuw leven.

Hoofdstuk 10.

“Ho gaat het wel?”� Vroeg de arts meteen en snelde naar mij toe.
“Oh ja hoor. Het gaat wel weer… Ik schrok alleen een beetje.”� Gaf ik toe en ademde weer normaal.
“Oké, gelukkig maar. Ik zal me even voorstellen als er wat aan de hand is kan je mij roepen. Ik ben dokter Cullen.”� Stelde de arts zich voor.
“Ik ben Jennifer.”� Vertelde ik, maar dat wist hij al vast wel.
“Goed kan je vertellen wat er gebeurd is en waar je het meeste pijn hebt?”�
“Ja ik was samen met mijn zus op onze nieuwe scooters aan het rijden en ik reed door groen en opeens was daar een vrachtwagen die me heeft aangereden.”� Vertelde ik. “Ik heb het meeste pijn in mijn been en ook in mijn pols.”�
“Goed we gaan eerst je rug en nek controleren als dat in orde is kunnen we je van die plank afhalen en op een ander bed leggen. Dan ligt het wat beter.”�
Ik knikte en toen maakte ze de plank los en dr. Cullen draaide me naar hem toe en hield mij met een hand vast en dr. Hangry hield mij ook met een hand vast.
“Als we je pijn doen moet je het aangeven.”� Zei dr Cullen.
Toen gingen ze van boven naar beneden langs mijn nek en rug. Dr. Cullen had heel koude handen maar het deed geen pijn toen ze om de beurt er op drukte.
“Geen pijn?”� Vroeg dr. Cullen. “Of gevoelig?”�
“Nee helemaal niet het voelt net als het normaal is.”�
Ze legde me weer op mijn rug en nu was de plank weg, ik haalde opgelucht adem.
“Dan gaan we nu je been bekijken. Ik had gehoord dat de scooter er op was gevallen?”�
“Dat klopt inderdaad.”�
Hij probeerde eerst voorzichtig mijn broek omhoog te schuiven, maar daar was hij waarschijnlijk te strak voor want hij hield er mee op.
“De broek mag wel geknipt worden als dat handiger is voor u. Het is waarschijnlijk toch al stuk door het ongeluk.”�
Hij knikte toen en knipte de broek over de naden los om mijn been verder te onderzoeken.
“Auw.”� Zei ik toen hij er op drukte, er kwamen scherpe pijnscheuten doorheen.
“Ik ga röntgenfoto’s aanvragen voor je been en je pols voor de zekerheid te kijken of het gebroken en hoe het dan staat.”�
Daarna liep hij weg. Even later kwam hij terug en toen was papa er ook bij. Hij vertelde dat Jil thuis bleef voor als er nog mensen daar kwamen. Dat vond ik ook niet erg wat zou ze anders de hele tijd hier moeten doen. Wachten tot ik klaar ben.
Voor de röntgenfoto’s maken hoefde we niet zo lang te wachten, maar op de uitslag wachten wel. Eindelijk mocht ik ook na de foto’s wat paracetamol hebben tegen de pijn en na een uurtje voelde ik me al beter.
Na nog een tijdje wachten kwamen dr. Cullen en dr. Hangry weer terug en nu met een grote envelop in zijn hand.
“Goed ik heb de uitslag van de röntgenfoto’s en ik zal ze even aan je laten zien.”� Zei dr. Hangry en hij hing de foto’s op de lichtbak. “Aan de linkerkant zie je hoe jou been en pols zouden moeten zijn. En aan de rechterkant zie je hoe ze er nu uit zien.”�

Reacties: