FanFic.nl

Nieuw leven.

Hoofdstuk 19

Hoofdstuk 19.

De dagen erna moest ik veel onderzoeken ondergaan om te kijken of er geen blijvend letsel was en of er verder nog wat aan de hand was. En ze hadden gelukkig niks kunnen vinden.
Elke dag kreeg ik therapie zodat ik weer conditie op kon bouwen en mijn kracht terug te krijgen die ik had voor het ongeluk.
Doordat ik weer normaal kon praten als ik uitgerust was hoefde ik niet naar logopedie toe. Ook hoefde ik niet meer naar een revalidatiecentrum en mocht ik over een paar dagen naar huis. Totaal had ik wat ik wakker ben geweest 3 weken in het ziekenhuis gelegen. En de tijd dat ik in coma heb gelegen was 2 weken. Dus al 5 weken dat we in Amerika woonde heb ik nog niet eens 1 nacht in het nieuwe huis geslapen. En dat allemaal omdat ik de eerste dag een ongeluk met de scooter heb gehad.
De nachtmerries waren een stuk minder geworden daardoor kon ik beter uitrusten en veel meer aan waardoor ik me ook veel beter voelde. En doordat Jelisa het huiswerk meebracht van school en me op de hoogte hield wat er allemaal gebeurde was ik helemaal bij.
Vandaag zou papa ’s middags komen dus had ik ’s morgens nog therapie waardoor ik vroeg op moest staan en om moest kleden. Ook mocht ik vandaag weer douchen wat heerlijk was.
Toen ik net klaar was met het ontbijt kwam dr. Hangry mij ophalen.
“Ik moet een keertje meekijken bij de therapie als je dat goed vind. Ik moet van school ook een verslag schrijven over revalidatietherapie.”�
“Oh ja hoor. U bent de hele tijd er bij geweest terwijl ik in het ziekenhuis lag. Alleen heb ik liever niet dat u mijn naam er bij zet.”� Zei ik. “Ik had ook nog een vraagje.”�
“Je mag gerust jij zeggen hoor. En bedankt ik mag ook geen namen in verslagen schrijven alleen eerste letter van de naam. In verband met de privacy van de patiënten. En wat wilde je vragen?”� Vroeg hij. We waren nu samen onderweg naar de therapie in mijn rolstoel.
“Nou je verteld in het begin dat je stage liep hier. Maar op welke school zit je dan?”�
“Op het Forks high school college daar moet je in het 3e jaar een paar dagen in de week stage lopen om te kijken welk beroep je leuk vind. En ik had altijd interesse naar het ziekenhuis.”�
“Oké daar ben ik ook aangemeld op school dan moet ik binnenkort ook stage lopen.”�
“In het 3e leerjaar hoeft dat pas en dan de 2e helft. Maar ik moet het eerder doen omdat ik het hele jaar moet doen.”�
“Oh dat is voor mij al over een paar weken. Dan moet ik maar gauw gaan denken waar ik stage wil gaan lopen. Toen ik in Nederland woonde wilde ik altijd ook al in een ziekenhuis werken, maar nu weet ik het niet meer zo goed wat ik wil.”�
“Waarom ben je van gedachten veranderd dan?”� Vroeg hij.
“Nou door dat ik het ongeluk heb gehad weet ik het niet meer zo zeker.”�
“Dat maakt toch niet uit. Je kan gewoon de keuzes blijven volgen die je altijd hebt willen doen, alleen moet je jouw conditie weer opbouwen en daar zijn we al mee bezig. En als je weer in het normale patroon gaat merk je ook dat het steeds beter gaat.”�
“Oké dan ik zal er over nadenken wat ik nu wil.”�
We gingen nu een andere kant op dan dat we normaal gingen als ik naar therapie moest.
“Hé we moesten toch de andere kant op voor naar therapie?”� Vroeg ik verward.
“Maar we gaan niet naar therapie. We gaan ergens anders heen. Ik neem jou mee.”�
“Waarheen dan?”� Hij gaf geen antwoord meer. “Hé stop vertel me waarheen?”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.