Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » the mystery of my family ( wolfpack) » chapter 1 Where it al begins
the mystery of my family ( wolfpack)
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
16 nov 2011 - 19:11
Aantal woorden:
248
Aantal reacties:
2
Aantal keer gelezen:
285
chapter 1 Where it al begins
enjoy
reactions are welcome
“LIEVERD we moeten je wat vertellen “
Zo begon mijn verhaal.
Mijn moeder riep me of ik even naar beneden wou komen. Ik was zoals gewoonlijk op mijn laptop bezig en muziek aan het luisteren op mijn kamer toen mijn moeder mij riep “JENN kom eens”¯.
Ik zette de laptop van mijn schoot en zette mijn muziek wat zachter. Sloffend liep ik de trap af naar de keuken. Daar zaten mijn ouders samen aan de keukentafel. Ik bekeek ze even raar want zo deden ze nooit. Er lag een stapeltje papieren op tafel , maar ik had geen flauw idee waar dit naar toe zou gaan. Ik zette mij half op de stoel met mijn ene voet onder mijn kont. Ze keken me even aan, mijn moeder opende haar mond om iets te zeggen. “lieverd we moeten je wat vertellen”¯ ik keek ze even raar aan maar knikte toen. “ Jen dit zal misschien raar aankomen, maar …”¯ ik zat op het puntje van mijn stoel en keek mijn ouders nieuwsschierig aan. Ze zweeg even. “ Mam ga je het me nog vertellen of niet”¯. Zei ik vol nieuwsschierigheid.”¯Wij … zijn… ik zat bijna niet meer op mijn stoel en keek ze met mijn bruingroene ogen aan .ze zeiden altijd dat ze schitte’rden als diamanten. Ik was zo nieuwsschierig dat ik echt letterlijk bijna van mijn stoel viel. “ We zijn niet wie je denkt dat wij zijn”¯. Zei mijn moeder ik keek haar niet begrijpend aan. Toen ze haar mond opende om wat te zeggen …
Zo begon mijn verhaal.
Mijn moeder riep me of ik even naar beneden wou komen. Ik was zoals gewoonlijk op mijn laptop bezig en muziek aan het luisteren op mijn kamer toen mijn moeder mij riep “JENN kom eens”¯.
Ik zette de laptop van mijn schoot en zette mijn muziek wat zachter. Sloffend liep ik de trap af naar de keuken. Daar zaten mijn ouders samen aan de keukentafel. Ik bekeek ze even raar want zo deden ze nooit. Er lag een stapeltje papieren op tafel , maar ik had geen flauw idee waar dit naar toe zou gaan. Ik zette mij half op de stoel met mijn ene voet onder mijn kont. Ze keken me even aan, mijn moeder opende haar mond om iets te zeggen. “lieverd we moeten je wat vertellen”¯ ik keek ze even raar aan maar knikte toen. “ Jen dit zal misschien raar aankomen, maar …”¯ ik zat op het puntje van mijn stoel en keek mijn ouders nieuwsschierig aan. Ze zweeg even. “ Mam ga je het me nog vertellen of niet”¯. Zei ik vol nieuwsschierigheid.”¯Wij … zijn… ik zat bijna niet meer op mijn stoel en keek ze met mijn bruingroene ogen aan .ze zeiden altijd dat ze schitte’rden als diamanten. Ik was zo nieuwsschierig dat ik echt letterlijk bijna van mijn stoel viel. “ We zijn niet wie je denkt dat wij zijn”¯. Zei mijn moeder ik keek haar niet begrijpend aan. Toen ze haar mond opende om wat te zeggen …
Reacties:
Nice,
Maar zoals ik al zei erg op spelling letten.
Maar verder kan je echt al goed zinnen formuleren en ze mooi laten klinken.
Voor tips kan je altijd bij mijn verhalen vinden c:
Lore*