FanFic.nl

Frozen Love • One Direction | Harry Edward Styles.

Chapter 2 -

In kleermakerszit zat ik op het gras. Ik dacht na over alles van de laatste tijd. Een paar dagen geleden was het een jaar geleden geweest dat mama stierf in een auto-ongeval. Ze heeft een lange tijd in coma gelegen, en net toen we dachten dat ze wakker werd, stierf ze. Met haar dood nam ze mijn leven met zich mee. Ik wou niets meer op deze aarde doen. Ik wou mee met mama. Maar dat lieten ze me niet toe, iedereen probeerde op me in te praten. Tot het eindelijk tot me doordrong dat mama daar niets mee zou zijn, en ze het ook niet gewild zou hebben. Ze wilde dat ik bij papa bleef en hem hielp. En dat was wat ik deed, ik wou mijn belofte waarmaken. De belofte om familie nooit in de steek te laten, wat er ook is of wat er ook gebeurd. Zachtjes pingelden de tranen over mijn wangen naar beneden. Waarom verliet je deze wereld? Waarom liet je me achter mama? Ik moest me inhouden om niet in een hysterische huilbui uit te barsten. De dag waarop je- je ogen sloot, de dag waarop je afscheid nam van alles en iedereen. De laatste momenten die ik samen met je deelde, niets beseffend. En nu was het gedaan. Alles zomaar opeens. BAM. Zo lang duurde het om alles te verliezen. Je had de tijd nog niet je hoofd te draaien, zo snel. Tranen liepen als rivieren over mijn wangen en kletterden kapot op mijn rode topje. Ik snikte luid. Nooit had ik het moment gekregen afscheid te nemen en nu bleef ik met bloedende littekens achter. Dagelijks voelde ik de pijn die me vanbinnen verscheurde, maar die ik nu een plaatsje had gegeven. Een plaatste je in mijn hart, waar je altijd zal blijven.

Twee sterke armen sloten zicht rond mijn middel en trokken me op die persoon zijn schoot. Met mijn rood gehuilde, en nog steeds tranen verlatende ogen keek ik in de bruine ogen van Liam. “Shht, rustig maar.”� Fluisterde hij zachtjes en liet me uithuilen op zijn schouder. Hij fluisterde me sussende woordjes toe en wreef met zijn hand zachtjes over mijn rug heen, hopend me een troost te bieden. Zachtjes streelde hij door mijn haren en wiegde me heen en weer. Mijn tranen viel op zijn shirt en drongen er in. Wat kleine vochtige plekjes achterliet, maar dat leek hem niet te deren.

“Ik liep voorbij en hoorde gesnik, daarmee dat ik kwam kijken. Ik wou kijken of het wel goed met je ding.”� Legde hij me naderhand uit. Ik had mijn uitleg ook al gedaan en was wel nieuwsgierig naar hoe het net kwam dat hij me kwam troosten. “Ik vind het echt verschrikkelijk voor je Amy. Het spijt me maar ik moet nu echt verder gaan doen. Hou je sterk. “ verontschuldigde hij zich en drukte een kus op mijn wang. Waarna hij me alleen achterliet in de tuin.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.