FanFic.nl

Frozen Love • One Direction | Harry Edward Styles.

Chapter 9 -

Ik liep achter de jongens aan het gebouw in. Voor één van de eerste keren liep ik niet op hakken. Dat wou ik me niet echt wagen, als ik hier flauwval, kon ik mijn benen ook nog eens breken. En nee, daar keek ik niet echt naar uit. Ik volgde de jongens naar hun opnameruimte. Telkens als ik een stap zette rinkelden de armbanden aan mijn armen zachtjes mee met de beweging. Mijn handtas had ik in mijn ene hand geklemd en soms kletste deze even tegen mijn blote been aan. Als we de opname ruimte binnen wandelden, liet ik meteen mijn handtas los en zette ze ergens aan kant, waar ze niet in de weg stond. Ik ging wat uit de weg op een trapje zitten, zodat ze niet te veel hinder van me zouden ondervinden. De jongens overlegden wat en begonnen toen wat dingen uit te proberen. Glimlachend keek ik hoe ze bezig waren. Het was echt prachtig om te zien hoe vijf jongens samen werkten om een zo perfect en prachtig mogelijk geheel te creëren. Het was echt fantastisch om hen zo tot het uiterste te zien gaan. Mijn hoofd leunde tegen de muur aan terwijl ik mijn ogen sloot, zakte ik rustig was. Voor ik het goed en wel doorhad, was ik al in slaap gevallen, tegen een muur aan.
Ik schrok wakker van een rare beweging. Verdwaasd opende ik mijn ogen en keek recht in het lieve gezichtje van Harry. Zijn krullen stonden wat naar alle kanten op. “He, je bent wakker.”� Fluisterde hij en wreef even over mijn wang. Ik maakte een instemmend geluidje. Een diepe zucht verliet mijn lippen, nu was ik alweer in slaap gevallen. “Waar breng je me naartoe?”� vroeg ik vreemd als ik opmerkte dat we buitenwaren. Buiten was het ondertussen al donker geworden. “Ik ga je in de auto leggen. Zo kunnen we je naar huis brengen. Alle ja onze chauffeur toch.”� Mompelde hij grijnzend. Louis opende de achter deur voor hem en Harry legde me uiterst voorzichtig neer op de achterbank. Ik schoof wat op zodat de anderen er ook nog bij konden. Weer liet ik mijn hoofd rusten tegen het raam, en toen de auto begon te rijden was ik alweer bijna in slaap gevallen. “He, wakker blijven.”� Grinnikte Harry en trok me wat naar zich toe. “Hmm, waarom mag ik niet slapen.”� Zuchtte ik. “Je mag wel slapen, maar ik wou gewoon niet dat je weer tegen een raam ging slapen. Als we ergens tegen rijden zit je kop door het raam of knal je tegen het raam met je hoofd. En dat kan je hoofdje niet gebruiken.”� Legde hij slim uit. Ik lachte even. “Lief dat je er aan denkt.“ glimlachte ik. Hij klopte op zijn schoot. “Kom.”� Zei hij. Ik legde mijn hoofd op zijn schoot neer en trok mijn benen wat op. Hij streelde door mijn haren heen. Waarna ik weer in slaap viel, op zijn schoot. Ik begon Harry meer en meer als mijn kussen te gebruiken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.