FanFic.nl

One Direction

001

-Ariana-


“MAAAAAAM, weet jij waar mijn nieuwe schoenen zijn?!”� vroeg ik gestrest aan mijn moeder. “Waarom zou ik dat moeten weten”� antwoordde ze. “LAAT MAAR”� zei ik, en ik rende de trap weer op, maar door de haast struikelde ik over de laatste trede. “saskjfldf heb ik weer”�, mompelde ik. Het zat me allemaal weer mee vandaag… “Gaat het?”� hoorde ik mijn moeder vragen. “Ja, het gaat wel”� antwoordde ik. “Hé, ik zou is onder je bed kijken”� zei ze toen. Huh? Onder mijn bed? Waarom nou weer… Toch liep ik naar mijn bed, en keek eronder. En ja hoor, achter een stuiterbal, 2 pennen en een oogpotlood (hé, die was ik kwijt!) lagen ze, mijn gloednieuwe zwarte pumps. Hoe konden moeders dat nou altijd weten, dacht ik bij mezelf. “Dankje mam!”� riep ik naar beneden. Ik stopte mijn schoenen en het gevonden oogpotlood nog in mijn koffer en maakte mijn bed op. Toen liep ik de trap af, naar mijn moeder. “Klaar?”� vroeg ze me. “Ja”� antwoordde ik haar. “Nou, mooi. Bel Jess maar dat we eraan komen”�. Ik pakte mijn telefoon en toetste Jess’ nummer in. Jess is al mijn beste vriendin sinds groep 1. We lijken helemaal niet op elkaar. Zij is blond, ik ben een brunette. Zij heeft een mooie lengte, ik ben lang. Te lang. Tenminste, vergeleken met de meeste mensen die ik ken dan. Al die meiden van ANTM zijn wel lang, maar die zijn super knap… Maar oké, back to the story. Jess heeft ook nog een heel mooi gezichtje en krijgt meestal alle jongens. Wat misschien ook komt omdat zij heel spontaan is en ik best verlegen. De telefoon ging drie keer over, toen nam Jess op. “Met Jess”� hoorde ik haar zeggen. “Met Ariana, ik moest van mijn moeder zeggen dat we eraan komen”�. “Oh hai Ari, is goed ik zal het doorgeven aan mijn moeder, tot zo!”� zei Jess. “tot zo”� zeg ik, maar ze had al opgehangen. Mijn moeder was de koffers al in de achterbak aan het leggen, er lag nog een koffer in de gang, dus die nam ik mee naar de auto. “Ik heb de laatste koffer meegenomen mam, we kunnen gaan”� zei ik. We gaan naar Londen. Jess, Alex (Jess’ vriendje), Jess’ moeder, mijn moeder en ik. Het was eigenlijk de bedoeling dat alleen Jess en ik met onze moeders zouden gaan, maar Jess en Alex zijn echt onafscheidelijk, dus we vonden het allemaal een beetje zielig voor ze. Dus toen hadden we besloten dat hij mee mocht gaan. Ik heb er best zin in, Londen is een mooie stad. Met mooie jongens. Haha, alsof de mij zouden staan, maar toch, dromen was leuk. Tot mijn moeder me uit mijn droom haalde “We zijn er Ari”�.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.