FanFic.nl

Gevlucht

Gevlucht

Jara zit aan haar bureau. Eigenlijk moet ze aan haar huiswerk, maar daar heeft ze nu geen zin in. Ze gaat naar beneden en zet de TV aan. Na tien minuten gaat ze weer naar boven. Ze gaat toch maar wat huiswerk maken. Het is al tien uur als ze eindelijk klaar is. Ze gaat naar bed. Om middernacht schiet ze opeens wakker. Ze hoort voetstappen in de woonkamer. Ze kijkt in de kamer van haar moeder en haar nieuwe vriend, maar die slapen. Wie zou het kunnen zijn? Ze sluipt op haar tenen naar beneden om te kijken wie het is. Maar dan pakt diegene een pistool! Jara schrikt zich te pletter en gilt. De persoon zegt: “mond dicht of ik schiet je neer!”� Jara zet een stapje achteruit. Dan komt haar moeder, Lisa. Die vraagt: “wat is hier aan de hand?”� Maar dan ziet ze de man met het pistool en gaat ook een stapje achteruit. Ze slaat haar arm om Jara heen, die huilt. De man zegt: “geef me al je geld, of je gaat eraan!”� De moeder zegt tegen Jara: “pak jij het geld uit jouw spaarpot, en ook boven. Ik doe papa’s portemonnee.”� Als ze boven zijn, zegt Lisa tegen Jara: “niet al het geld pakken, laat papa’s portemonnee zitten, jou spaarpot en mijn portemonnee ook. Verstop die goed. Pak alleen het geld van het huishoudpotje. Ga dan naar beneden, maar niet zonder mij. Ik kom er zo aan.”� Jara pakt het geld uit het huishoudpotje, wel 30 euro, en haar moeder doet er nog wat kleingeld bij, zodat het wat meer lijkt. Dan gaan ze samen naar beneden. De man is weg! Maar dan zien ze hem. Hij is het geld uit Jara’s spaarpot aan het halen! Dat was haar verjaardagsgeld, 200 euro! Had ze het maar eerder op de bank gezet, stom van haar! De man haalt alleen 10 euro eruit. Jara en haar moeder snappen er niks van. Ze vragen er maar niet naar, misschien heeft hij de rest niet gezien. Oh ja, dat is waar ook! Ze heeft de andere spaarpot, met de 190 euro, op haar kamer gezet, voor de veiligheid! Jara kijkt opgelucht naar haar moeder en wijst naar boven, en die zucht ook opgelucht. De man zegt: “ik ga, geef me NU het geld dat je hebt gepakt!”� Lisa geeft het geld. De man gaat weg en ze zuchten opgelucht. Jara gaat weer slapen.
De volgende dag belt Amy, haar vriendin, op om te vragen of ze samen naar de stad gaan. Jara wil het wel. Kan ze haar vriendin rustig alles vertellen. Ze vraagt het aan haar moeder. Het mag. Ze gaat naar de stad. Amy en Jara hebben bij het café De Ruiter afgesproken. Als Jara er bijna is, ziet ze Amy al zitten. Ze heeft al een tafeltje voor twee. Ze omhelzen elkaar. Dan komt de ober. “Willen jullie wat drinken?”� vraagt de ober. “Doe mij maar een cola,”� zegt Amy. “Wil jij ook wat? Ik betaal!”� Ik denk. Moet ik het haar wel laten betalen? “Nee, eerst moet ik je iets vertellen, dan zie ik wel,”� zeg ik. “Nee, als je iets wil vertellen, moet je wat drinken. Cola?”� zegt Amy. “Oké, doe dan maar cola. Twee cola alstublieft,”� zeg ik tegen de ober. Als de cola er is, begin ik te vertellen. “Ik ging naar beneden, omdat ik een vreemde hoorde. De inbreker begon te dreigen! Dat hij me neer zou schieten. Mijn moeder was toen ook wakker geworden, en kwam kijken wat er was. We waren doodsbang.”� Dan begin ik te huilen. Amy slaat een arm om me heen. “Gaat het wel? Als je het niet verder wil vertellen, hoeft dat niet hoor! Neem een slokje cola. Ober? Een glaasje water nog alstublieft,”� zegt Amy. “Komt eraan,”� zegt de ober. “Nee, ik wil het wel vertellen, alleen even tot rust komen,”� zeg ik, terwijl ik een slok cola neem. “Uw water,”� zegt de ober. “Dank u wel, meneer,”� zegt Amy. Dan ziet de ober dat ik rode ogen heb. “Wat is er, meisje? Gaat het wel? Die cola en dat water is nu gratis voor jullie, hoor! Jullie mogen zoveel water nemen als jullie willen, gratis. Wat is er? Wil je het vertellen?”� vraagt de ober aan mij. “Laat haar eerst maar even tot rust komen, alstublieft. Daarna zal ze het, als ze het wil, wel vertellen,”� zegt Amy. Ik vind het lief van haar. “Nou, ik vertel verder. Dus ik was doods- en doodsbang. Toen vroeg de inbreker om al ons geld wat we hadden. Mijn moeder zei dat ik niet al mijn geld moest pakken, maar ¼. Ze deed er nog wat kleingeld bij, zodat het meer leek. Toen we naar beneden gingen, zag ik de man geld uit mijn spaarpot halen, mijn moeder en ik dachten allebei: ‘onee, het verjaardagsgeld! Wel 200 euro!’ maar toen gebaarde ik naar boven, want ik had het voor de zekerheid boven gelegd!”� zei ik. “Gelukkig! Wat slim van je!”� zegt Amy. “Ja, maar ik ga verder. Toen ging hij weer dreigen, en toen ging hij gelukkig weg, en ik moest heel erg huilen. Toen belde jij de volgende dag,”� zei ik. “En daar was ik wel blij mee, want ik was helemaal overstuur.”� Ik begin weer te huilen. “En nou ben ik weer aan het janken, wat ben ik toch een huilebalk!”� zei ik. De ober was er bij komen zitten. Hij begon te fluisteren: “Hoe zag hij eruit?”� Jara en Amy keken elkaar raar aan. “Was íº soms die inbreker?!”� vraagt Jara. “Nee, nee,”� fluistert de ober. “Ik ben een politieagent, maar wel geheim, undercover, hebben jullie wel eens van ‘Bloempjes’ gehoord?”� Jara en Amy kijken elkaar aan en, ondanks alles, schieten ze toch in de lach. “haha…. Nee…. Haha… hoezo?”� zegt Jara. “Daar werk ik. Dat is een undercover politiebureau, maar dus een rare naam,”� fluistert de ober. “Ja, maar, als er dan iemand denkt: ‘Hé, bloempjes, ik wil wel bloemen kopen!’ denkt, en diegene gaat naar binnen?”� vraagt Amy. “Nee, nee, daarom is het undercover! Haha! Nee, we zitten ergens, waar niemand komt. Dus… maar ik kan jullie wel helpen met opsporen, moet je wel zeggen hoe hij eruit zag, Jara. Of… nou ja… het was een inbreker, maar hoelang en dat soort dingen?”� fluistert de ober. Jara is aan het denken. Dan zegt ze opeens: “Hij had blauwe ogen, een spijkerbroek, witte nike schoenen, een leren jack en een bivak-muts. Hij was ongeveer 1.80 lang. Had geloof ik kort gemillimeterd haar of hij was kaal. Zijn huidskleur was getint.”� De ober schrijft alles op. Hij geeft ook zijn mobiele nummer voor als er een noodgeval is, of als ze de inbreker weer zien. Amy en Jara geven hun nummers ook, voor als de ober meer weet. Amy en Jara gaan weer naar huis. Amy mag bij Jara blijven eten. De nieuwe vriend van de moeder van Jara, Thomas, is er ook. Ze hebben het pas 1 jaar. Daarvoor was de moeder getrouwd met de biologische vader van Jara, Henk. Sindsdien heeft de moeder niks meer van Henk gehoord. Ze zijn namelijk met een rechtszaak uit elkaar gegaan. Dat was een heel moeilijk moment voor Jara. Maar het was nu eenmaal niet anders. Ze weet niet waar haar vader nu woont. Maar Thomas is ook heel erg aardig voor Jara. Hij gaat vaak met Jara shoppen, en dan mag ze heel vaak iets leuks uitzoeken. Amy gaat naar huis. “Jara, ga ook lekker slapen. Er is gister nogal wat gebeurd,”� zegt Jara’s moeder. Ze weet niks van de ober af. Jara gaat naar bed en slaapt lekker.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.