Hoofdcategorien
Home » Overige » Gevlucht » Gevlucht
Gevlucht
Gevlucht
De zoektocht is moeilijker dan we gedacht hadden. We gaan eerst Maastricht, waar we wonen, uitkammen, en dan de streken ernaast. Jaap heeft de persoonsbeschrijvingen al aan de politie gegeven, want hij staat inderdaad in zijn database. De politie zoekt nu ook mee. Dat stelt Jara wel weer een beetje geruster. Opeens hoort ze dat Jaaps telefoon af gaat. Ze luistert hem af.
O ja? O, wat erg!
Echt? Oh nee!
Zoveel?
Oké, ik kom eraan. Doei! Jara bedenkt wat er gebeurt kan zijn. Wat was er? vraagt ze dan ook als Jaap terug komt. De man Dan is hij even stil. Wat wat is er wat is er met de man? vraagt Jara. Ze bibbert. De man Hij komt niet meer uit zijn woorden. Jara wordt ongerust. Wat was er dan?! Ze schreeuwt bijna. De man Dan valt Jaap op de grond. Jara drukt de rode knop naast haar ziekenhuisbed, zodat er verplegers komen. Ja? Wat is er? vraagt de verpleger. Kijk! Ik wijs naar Jaap. De verpleger kijkt. Ik zie hem schrikken.
Oh oh
Wat is er?
Bewusteloos, denk ik. Hoe komt het dat hij neerviel?
Ehh.. ik weet niet of ik dat mag zeggen sorry! Maar het kwam in ieder geval door een telefoontje
Oh.. oké! Maar het geeft niet hoor, dat je niet mag zeggen waarom! Als het niet mag, mag het niet.
Ja, inderdaad.
Maar ik roep even een collega.
Oké.
Na twee minuten komt er een collega aangerend.
Ja, wat is er?
Bewusteloos. Leg jij hem even naast Jara?
Ja, ik heet Jara.
Oké, leg hem even naast Jara.
Oké!
Na een minuutje ligt Jaap naast Jara. Maar hoe gaat het met jou? vraagt de verpleger. Inmiddels is de verpleger die
Jaap had neergelegd weg.
Ja, het gaat wel beter.
Heelt je wond al goed?
Uhh, ik denk het.
Mag ik even kijken?
Ja, sure!
Nadat hij gekeken heeft, begint hij weer een gesprek.
Dus het gaat beter. Het heelt inderdaad goed. Dus dat is mooi.
Mooi zo!
Hallo? Waar ben ik? komt Jaap er tussendoor. Ik schrik, en zie dat de verpleger ook schrikt. We waren hem helemaal vergeten! fluister ik. Ja, dat is niet best fluistert de verpleger terug. Je bent in het ziekenhuis, Jaap, zegt de verpleger tegen Jaap. Je was bewusteloos geraakt, door een telefoontje, zei Jara.
O? Welk telefoontje?
Je zei de hele tijd: de man.. de man.. de man.. zegt Jara.
O, dat telefoontje. Is geheim, zegt Jaap tegen de verpleger. Tegen jou zeg ik het zo wel. Zegt hij tegen mij. Na vijf minuten vraag ik: Wat was dat telefoontje nou?
De man de man die ook bij jou had ingebroken.. heeft bij nog iemand ingebroken
Waar?
Hesselingerstraat nummer 11.
Wacht eens, dat is het adres van mijn oom en tante! Wat is er meegenomen?
2 laptops, een TV, een Wii, alle spaarpotten, van de 3 kinderen, de vrouw en de man.. 900 euro, uit de spaarpotten, de portemonnee van de man en de portemonnee van de vrouw.. in totaal 2000 euro, want ze hadden net gepind, want ze zouden op een dure vakantie gaan
O, wat erg! En wat veel! Oh, en dan zit ík te zeuren dat er bij mij veel is meegenomen
Jara, Jara! Alles wat wordt meegenomen door een inbreker is veel! Ook al is het maar één euro! Het is gestolen, dus alles is veel! zegt Jaap. Ik ben blij dat hij dat zegt. Dat stelt me gerust.
Ja, maar, bij hun is er véél meer meegenomen! Een TV, Wii, 2 laptops, 900 euro
En 2000 euro!
Ja, dus ik zit te zeuren dat er bij mij veel is meegenomen. Dat is het gewoon! Ik zit te veel te zeiken!
NEE! Wat ik net zeg! ílles is veel, wat wordt gestolen!
Nou en. Daar is véél en véél meer meegenomen!
Ja, inderdaad. Inderdaad nou en. Alles is veel. Nou en dat daar veel meer is meegenomen. Het is erg ja, maar bij jou was het ook erg! Nog een keer: ALLES WAT WORDT GESTOLEN IS VEEL!
Oké, je hebt gelijk bij mij was het dan minder, het is ook veel, want het is gestolen.
Ja, en heel slim van je moeder om niet alles te geven! Wees blij dat hij om geld vróég! En het niet gewoon zelf pakte. Dat komt door jou. Jij werd wakker. Anders was al jullie geld weggeweest. Wees blij dat je je spaarpot boven had gezet. En maar 10 euro beneden. Wees blij dat hij gewoon wegging. Wees blij dat hij niet controleerde. Wees blij dat hij alleen geld wou. Wees blij dat hij geen TV meenam, of Wii of computer
Ja, ja, ik snap het. Maar je zei dat er bij nog iemand was ingebroken.
Klopt, op de Jasenterlaan 56.
Ik word helemaal gek. Jaap merkt het.
Wat is er?
Dat adres waar er ingebroken is, is het adres van mijn opa en oma.
Oh, het lijkt er dan op dat de inbreker bewust bij jouw familie inbreekt. Maar als die jouw familie kent, moet het iemand zijn uit de familie.
Dat kan ik niet geloven. Het kan ook een vreemde zijn, die toevallig mij een keertje met mijn vriendin, opa, oma, oom en tante heeft zien lopen.
Ja dat kan. We gaan het wel uitzoeken.
AU! Ik krijg weer een pijnscheut. AU AU AU AU AU!! Het wordt steeds erger! Oh nee! Straks lig ik hier nóg langer! denkt Jara. Au au! Ik moet niet te veel au zeggen, straks drukt Jaap de rode knop in, en dan komen er verplegers die zeggen dat ik hier nog langer moet blijven of geopereerd moet worden! Oh nee!
Maar er komen al verplegers.
Ja, wat is er? Wie heeft er gedrukt?
Ik. Zegt Jaap.
O. Waarom?
Jara! Jaap en de verpleger kijken nu allebei naar haar. Dan begint het te draaien. Oh nee. Straks val ik flauw of raak ik bewusteloos. Dan moet ik hier zéker langer blijven! Oh nee oh nee!
Dan wordt het zwart voor mijn ogen. Ik hoor Jaap en de verpleger: JARA! BLIJF BIJ ONS! JARA! JARA! Er komen steeds meer verplegers bij. Ze roepen allemaal Jara!. De verplegers beginnen door elkaar te roepen. Breng haar naar de IC! Ze is buiten bewust zijn! Ze ligt misschien wel in coma! Zo roepen ze allemaal verschillende dingen. Ik hoor Jaap er bovenuit komen. Jara? Jara! JARA! JARAAA! tegen mij en tegen de verplegers: DÃâE DAN WAT! BRENG HAAR NAAR DE IC ZEI TOCH IEMAND? DOE DAT DAN! DÃâE IETS! JULLIE ZIJN TOCH VERPLEGERS?
De verplegers stellen Jaap gerust en een andere verpleger brengt mij naar een andere kamer. Hij begint tegen me te praten. Ik denk dat je in coma bent. Dus je praat niet terug. Maar je kunt mij wel horen. Ik ga je zo naar de IC brengen. Dus dan is Jaap er niet meer bij. Jaap is inmiddels uit bed. Hij komt je waarschijnlijk nog wel opzoeken. Vast en zeker. We gaan zo verschillende infusen bij je aanbrengen, zodat je sneller bijkomt.
Tien minuten later komt Jaap binnen. Jara, luister naar me. Wordt snel wakker. Als jij in coma ligt, kan ik niet verder. Jij moet mij helpen met het zoeken. Iedereen thuis mist je. Ik moet weer werken. Ik kom morgen weer terug. Jaap gaat weer weg. Mijn moeder komt in de avond ook nog even langs samen met Henk. Ik hoor ze huilen.
De volgende dag komt Jaap weer zoals beloofd. Hij begint weer te praten. Ik hoor hem zeggen Ik ga even weg, naar de wc. Wees niet ongerust. Mijn ogen gaan langzaam open. Het zwart trekt weg. Ik zie licht. Dan zie ik Jaap terugkomen. Jaap. roep ik slaperig. Hij gaat snel weer zitten. Rustig maar. Ik ben blij dat je er weer bent. Jaap roept er verplegers bij. Hé, gaat het een beetje? vraagt er een.
Gaat wel. Wat is er gebeurd?
Je was eerst buiten bewustzijn. Toen raakte je in coma.
Ik begin te hoesten. Er zit waarschijnlijk iets in mijn keel. Jaap haalt een glas water. Ik drink het maar op, ook al heb ik geen dorst. Ik heb ook nergens trek in.
Je moet wel wat eten hoor, Jara.
Geen trek.
En toch moet je wat eten. Ook al is het maar een appel. Je moet wat eten.
Geen trek.
Eet deze appel maar.
Geen trek.
Jara! Eet deze appel.
Geen trek.
Eet nou maar!
Geen trek.
Eet nou!
Oké. Met veel tegenzin eet ik de appel op.
En drink nog wat appelsap. Dat is goed voor je.
Moet dat? Ik heb geen dorst.
Ja, dat moet.
Oké. Met veel tegenzin drink ik de appelsap op.
Dan komen mijn ouders binnenstormen.
Rustig, rustig! zegt Jaap. Ze is net wakker. Ze moet rust hebben. Niet zoveel lawaai maken. En niet zo binnenstormen.
Oké.
Mama? Henk? vraag ik slaperig.
Ja, Jaar, wat is er? vraagt mijn moeder. Ik zie duidelijk dat ze opgelucht is dat ik wakker ben.
Waar is Amy heen? Die komt toch ook nog wel langs?
Meestal komt Amy wel langs. Ze is nog niet geweest. Weet ze überhaupt wel dat ik in coma heb gelegen?
Amy? Die is meegenomen, ontvoerd, weet je nog?
O ja. Dan begin ik te huilen.
Wat is er, Jaartje van me?
Niks.
Wel. Er is iets. Dat zie ik. Vertel het me maar.
Ik mis Amy gewoon heel erg. En Au!
Jaartje? Heb je pijn? Aan de wond? Ik haal wel een verpleger!
Nee, mam, dat hoeft Au! Niet hoor.
Wel. Anders zou je geen au! roepen. Ik haal wel iemand.
Nee. Doe maar au niet! Het gaat wel weer AU! maar mijn moeder is al weg. Na ongeveer een minuut komt ze terug met een verpleger.
Wat is er?
Au.. niks.
Jaar, er is wel wat, zegt mijn moeder. Anders zou je niet de hele tijd au zeggen.
Nou, wat is er? vraagt de verpleger.
Gewoon last van mn wond.
Laat eens kijken. De verpleger stroopt mijn broek op om te kijken. O, dat ziet er inderdaad niet zo best uit. Het is ontstoken. Ik zie dat mijn moeder schrikt. Hoe erg? vraagt ze bibberend.
Nou, dat moet denk ik geopereerd worden. Ik roep even een collega. Wacht even.
O-oke.
Ja? Wat is er? vraagt de verpleger die er nu bij is gekomen. Dan ziet hij de wond. O, das niet best..
Ja, ik dacht er aan om haar te opereren.
Ja, das denk ik wel het beste. Morgen om 2 uur, zegt hij tegen Jara. Brengen we je naar de operatiekamer, en als het allemaal goed en vlot verloopt ben je om kwart voor 3 klaar, dan ga je naar de uitslaapkamer en ben je om 3 uur wakker. Oké?
Ja, is goed. Zegt Jara. Ze vindt het ook goed, en is blij dat ze niet meer zo lang met de pijn hoeft te zitten.
Ik ben een beetje moe, zegt Jara. Mag ik slapen?
Ja, natuurlijk! zegt de verpleger.
Ja, wij gaan wel weg. Zeggen de vader en moeder van Jara.
Ze gaan weg. Na een tijdje valt Jara in slaap en ze heeft een enge droom. Ze droomde dat ze ontvoerd werd door degene die Amy ook ontvoerd heeft.
Opeens wordt ze gillend wakker. AAAAH! NEE! LAAT ME LOS! gilt ze. Binnen 10 seconden staan er twee verplegers naast haar bed.
Wat is er?
Ik.. ik.. stamelt ze.
Wat is er? Vertel het maar.
Ik.. ik..
Rustig.. rustig. Kom tot adem.
Ik droomde dat ik ontvoerd werd door degene die mijn vriendin Amy ook heeft ontvoerd.
Is jou vriendin ontvoerd? Maar dat moet je tegen de politie vertellen!
Heb ik al gedaan!
Oké, zoeken ze haar nu?
Ja.
Oké, dus jij droomde dat je door diezelfde man ontvoerd werd.
Ja.
Oké. Daar kunnen we niks aan doen, sorry. Slaap lekker verder. Hier, lees eerst wat. Hij geeft een boek aan Jara.
Oké. Dank u. En sorry.
Waarvoor?
Dat ik u wakker heb gemaakt!
Oh, daarvoor heb ik toch nachtdienst? Ik slaap overdag hoor!
Oh ja. Nou, ik ga lezen en slapen. Dag!
Ja! Doei tot morgen, als er wat is zeg je het maar!
Oké, dag!
De verpleger gaat weg. Na 10 minuten stopt Jara met lezen. Ze voelt zich misselijk. Ze gaat naar de wcs. Ze heeft het gevoel dat ze moet overgeven. Als ik maar niet ga overgeven, denkt ze. Dan komen er weer van die verplegers en moet ik nog langer blijven. Ze loopt naar de wc. Oh nee! Ik moet overgeven! Oh nee! Ze geeft over en er komen verplegers aangesneld. Gaat het, meisje? vraagt de een. Ja, hoor, antwoord Jara vanaf de wc. Het gaat prima, u kunt gaan. Ze gaan weg. Dan moet Jara huilen, om haar moeder, om Amy, om iedereen.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.