Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Save your kisses for me..!x [TC] [-Continued-] » Deel 7

Save your kisses for me..!x [TC] [-Continued-]

23 feb 2009 - 19:36

747

0

226



Deel 7

Deel 7

Bill POV

-volgende ochtend-

Verveelt staar ik wat naar de tv, om hoe laat zou Tom komen? Of zou ik naar hem toe moeten? Ik weet het niet, het ging gister zo vlug, zou hij nog dezelfde nummer hebben? Ik zucht, waarom had ik gister te tijd niet gewoon genomen om te goed af te spreken? Ik zucht, misschien toch overwegen een berichtje te sturen. Ik neem mijn gsm en zoek eerst of ik zijn nummer nog heb, Tom! oké, ik heb hem dus nog, dan begin ik een berichtje te typen.

Hé Tom, gister ging het allemaal nog al snel enz. wanneer en waar spreken we eigenlijk af? ..Bill

En ik druk op verzenden, nu nog maar enkel wachten op antwoord. Niet veel later trilt mijn gsm en heb ik al weer een sms’je van Tom.

euhm over een half uurtje in het skaterpark in Magdenburg? XTom!

Ik stuur maar dat het goed is en ga me al klaar maken. Als dat allemaal is gebeurt heb ik nog tien minuten dus besluit ik almaar te vertrekken. Richting het park kom ik Gustav tegen. ‘hé Bill, ik ga naar Georg geen zin om mee te gaan, dan gaan we achteraf dat huis opruimen.’, ‘ik euhm, je weet toch wel Tom hé, nou dat is die Tom Kaulitz van gister, we, we hebben afgesproken, hij wilt met me praten dus ik zal waarschijnlijk later zijn ofz.’, ‘ow, ach dat is niets, ik en Georg kunnen het wel aan, praten jullie het maar eens uit en wie weet…’, en gij grijnst. Ik schud mijn hoofd en loop door. Nog een paar meter en ik ben er. 1, 2, 3 stappen en ik sta in het park zelf, nu op zoek naar Tom. Als ik iemand met veel te brede kleren zie zitten ga ik er vanuit dat het Tom is en loop er heen. Als ik dichter kom is het wel degelijk Tom. Ik zet me naast hem op het bankje en kijk naar de jongens die stunts doen op de ramp. Tom blijkt het redelijk interessant te vinden maar dan valt mijn oog op een jongen, een jongen dat gister ook op de audities was, die Tyler en nog wat, hij kan er best wat van. Als plots lijkt Tom uit zijn gedachten te komen en kijkt naast zich naar mij. ‘hehe heb je me eindelijk opgemerkt.’, lach ik, alsof er nooit iets aan de hand was. Hij knikt, ‘ja sorry maar Tyler wou iets laten zien en…’, ‘ja, maakt niet uit hoor.’, stel ik hem gerust, ‘maar je wou praten?’, hij knikt. ‘nou zoals jij ook wel zal weten hebben we de laatste maanden niets van elkaar gehoord, en nu, ik bedoel, sinds dat ik je toen in Loitche had gezien had ik een raar gevoel, alsof ik iets miste maar niet wist wat. Maar nu wel.’, ratelt hij aan één stuk door, het enige wat ik kan doen is knikken. ‘Bill waarom zeg je niets, aan dat knikken heb ik niet veel.’, zegt Tom. ‘wil je dat ik eerlijk ben?’, hij knikt, ‘nou toen ik je zag in Loitche, ik zweer het, kon ik je wel doodknallen, jammer dat ik alleen geen pistool bij had anders zat je hier nu niet, toen je verscheen op die auditie wou ik je de huid vol schelden en al helemaal toen je een liedje ging spelen van ons! Maar toen je, je hand op de mijne legde bij de deur ging er een raar maar goed gevoel door me heen.’, beken ik en staar voor me uit. ‘hoe bedoel je, met dat gevoel dan hé.’, ‘nou ik weet niet, zoals toen op je kamer.’, ‘wanneer? Bill we hebben daar vaak gezeten.’, ‘ja weet ik maar ik bedoel toen ik je op je bek nam.’, Tom knikt. ‘vlinders?’, ‘eerder vogels.’, mompel ik. Tom lijkt me niet echt te begrijpen en dan komt Tyler er ook nog eens bij staan. ‘o hoi.’, zegt hij als hij me ziet, ik zwaai wat afwezig. ‘oké dan.’, mompelt hij en zet zich aan de andere kant van Tom. ‘god Tom de volgende keer mag mijn zus jou niet meer zien hé, ze kon der kop niet over je houden, echt serieus, ze lijkt geobsedeerd of zo.’, ‘nou, dat zou grappig zijn want ze weet dat…’, maar meteen zwijgt hij. ‘ow fuck, kinders ik moet er van door.’, zegt Tyler die al opstaat op weg te gaan. ‘daag!’, roept Tom nog na die dan zijn blik weer op mij vestigt.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.