FanFic.nl

Save your kisses for me..!x [TC] [-Continued-]

Deel 14

Bill POV

‘waarom? Ga ik dan zo snel die trap op?’, ‘ja!’, ‘echt?’, ‘Bill!’, ‘sorry.’, en ik ga verder naar boven en dan mijn kamer in en laat me op bed vallen, meteen komt er een heel gewicht op me liggen. ‘Tom Kaulitz als je nu niet van me afgaat bel ik de politie!’, ‘echt?’, ik knik, ‘ja echt!’, ‘nou, nu vind ik je niet meer lief hoor.’, en Tom gaat van me af en gaat op de bedrand zitten en doet zielig.

Tom POV

Zielig ga ik op de bedrand zitten. ‘Tom, Tommy, Tom doe nu niet zo!’, en Bill komt aan mijn schouders hangen en probeert mijn blik op te vangen. ‘Tom, lieverd, kijk nu!’, maar ik blijf koppig en negeer hem. ‘Tom Kaulitz als je nu niet kijkt dan, dan weet je niet wat je meemaakt!’, zegt Bill en gaat streng voor me staan. Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden maar blijf hem nog steeds negeren. ‘Tom als je nu niet kijkt dan ga ik je pijpen!’, zegt Bill serieus. Nog steeds kijk ik niet. ‘Tom komop, kijk!’, ik schud mijn hoofd. ‘Tom, dat van dat pijpen meende ik dus niet hé!’, zegt Bill geschokt. Ik grijns en kijk hem aan. ‘puh, bangerik!’, ‘waarom ben ik bang?’, vraagt Bill verontwaardigd. ‘gewoon..’, ‘omdat ik niet, neen, Tom dat heeft daar niets mee te maken!’, zegt Bill verdedigend. ‘weet ik toch ook wel.’, zeg ik en neem zijn hand. ‘waarom noem je me dan zo?’, ‘omdat ik dat wou?’, ‘haha, de leukste thuis zeker?!’, zegt Bill die me beledigd aankijkt. ‘sorry.’, zeg ik en kijk hem met puppyoogjes aan. ‘ja, ja het is al goed.’, zegt Bill die een kus op mijn neus drukt waardoor ik redelijk scheel keek. ‘jij keek scheel!’, roept Bill opeens. Ik knik, ‘wat wil jij dat ze een kus op je neus drukken?’, hij haalt zijn schouders op. ‘geen idee.’, zegt hij terwijl hij zich op mijn schoot neerzet. ‘weet je, woensdag gaan we toch zwemmen hé?’, ik knik, ‘dat was toch afgesproken dacht ik.’, ‘oké, om hoe laat eigenlijk?’, en hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan. ‘half 2 of zo.’, ‘oké is goed!’, en een glimlach siert zijn gezicht, die glimlach dat ik zo lang heb moeten missen en nu eindelijk weer kan bewonderen, net als de jongen. Ook al lijkt hij zo niet echt, zo, zo te perfect om waar te zijn, hij is echt, en hij is écht van mij! Ik hoop enkel maar dat er nu niets, maar dan ook niets meer tussen komt, ik denk dat ik het dan gewoon niet meer aankan, dat mijn leven dan geen zin meer heeft en voorbij is, waarom ik deze gedachte niet eerder had? Misschien omdat in mijn geheugen ergens in gegrift stond dat het ooit nog goed zou komen of zo, ik weet het niet, maar wat ik wel weet is, dat ik wil dat dit moment voor eeuwig kan blijven duren, ik, Bill en niemand anders.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.