FanFic.nl

Instrumental

Infuriated

Yasmine
In de namiddag is de rust eindelijk wedergekeerd. Hier en daar komt er nog een lachkriebel vrij bij het terugdenken aan het vreemde moment tussen mij en Do, maar daar blijft het bij. Gelukkig -voor hun. Want zou het veel langer duren dan eindigde iemand met haar hoofd onder mijn oksel met mijn knokkels door haar haren.
Vijf kwartier en een lamme arm later zijn mijn dreadlocks eindelijk droog. Ik haat het wanneer de dag aanbreekt dat ze weer gewassen moeten worden en ze dan droog moet krijgen met een flut föhn. Het enige goede eraan is dat ik weer met mijn hele lichaam onder de warme straal kan, zonder mijn nek in een vervelende houding te zetten zodat mijn haar droog blijft.
Met een hoofd als een boei door alle hitte loop ik de leefruimte in om mezelf te trakteren op een ijsthee, extra koud. Rianne smijt nog een grap naar mijn [rode]hoofd die ik simpelweg negeer en neem dan plaats in een vrije stoel. Alleen Rianne en ik zitten er. Tessa is op haar kamer, Nicole is naar de winkel voor het avondeten en Dorien is even langs de coffeeshop.
“Zullen we een filmpje huren?”� stel ik aan de drumster voor. Ze gaat rechtop zitten en kijkt me onderzoekend aan. Er rolt een zucht uit mijn mond. “Ik zal geen enge film uitkiezen om je weer de stuipen op het lijf te jagen. Twee keer dezelfde grap is niet leuk.”� Rianne haalt opgelucht adem.
“Mooi, want ik was dit keer van plan om een honkbalknuppel naast de bank te leggen voor als je het weer van plan was.”�
“Thanks for the heads up. Een ingedeukte hoofd was niet zo charmant geweest, al draag ik het meeste van de tijd een masker.”� Een kussen beland in mijn gezicht en een humph komt uit mijn mond. “Nog altijd beter dan die knuppel. Film kijken of niet? Anders ga ik iets anders zoeken om de tijd te killen.”� De Aziaat knikt nu heftig en begint al met kussens te verzamelen om comfortabel erbij te zitten. Hoofdschuddend kijk ik van haar weg en gooi de afstandbediening haar kant op. “Zoek jij er dan maar een uit.”� Gehoorzamend zet ze de televisie aan en begint eerst te flipperen om te kijken wat er op is vooraleer ze gaat kijken wat UPC te bieden heeft.
“Ho. Stop. Terug!”� commandeer ik haar wanneer iets al te bekends langs flitst. Rianne zapt terug tot dat ik stop zeg en ze het op pauze moet drukken. De afstandbediening klettert op de grond wanneer ze uit pure schok haar handen voor haar mond slaat. Ik kan er alleen maar onthutst naar staren tot er een helvuur aanslaat in mij. “TESSA!”�
Voorzichtig komt er een blauw koppie achter haar deur te voorschijn. Haar gezicht verteld al dat ze niet in een vrolijke bui is. Maar dat boeit mij nu geen moer en wijs furieus naar het beeldscherm die op freeze staat. Tessa spiegelt het beeld van haar bandgenoot.
“Wat de hel heeft dit te betekenen?!”� In geen tijden heb ik zo mijn stem verheft. Zelf de keer dat Dorien mijn mobiel had laten vallen was mijn stem nog niet zo hard.
“..Ik.”�
“Ja?”� Mijn wenkbrauw rijst de lucht in.
“Ik..”�
“Spuug het eruit, Adamson!”� gooi ik er nog harder uit. Onbewust zijn mijn handen gebald tot vuisten, mijn knokkels zijn er door ontkleurd. Tranen liggen ondertussen op haar wangen.
“Ik had gehoopt dat je hier nooit achter zou komen.”�
“Wat? En het dan via de media erachter te komen? Wat voor vriendin en bandgenoot ben jij? Wat ging er überhaupt door je hoofd wanneer je dit deed? Ik hoop voor je dat hij een goede kusser is, anders was het allemaal voor niets.”� Mijn bloed heeft zijn kookpunt bereikt. Om te verkomen haar iets aan te doen stamp ik naar het balkon en zwieper de schuifdeur hard achter mij dicht.

Georg
“Goedemorgen, schoonheid, hoe was het alleen uitgaan gisteren?”� De zanger loopt met zijn grudgehaar het leefgedeelte binnen en steekt zijn middelvinger op naar mij. Lachend vervolg ik: “Was het zo slecht? Ben je aangerand? Ik zei nog dat het niet handig is om alleen op pad te gaan, maar nee, meneer de ster wilde niet luisteren en is vertrokken.”�
“Als je niet ophoudt, dan kots ik over je heen,”� gromt hij, zoekt ondertussen in de keukenlades naar aspirines.
“Even zonnig humeur zie ik.”� Mijn aandacht gooi ik weer op de krant die ik eerder had opengevouwen. Er is niets boven problemen lezen van andere in het begin van de middag. Het laat jezelf stukken beter voelen.
Al is hij niet uitgeweest, toch komt Tom later de slaapkamer uit dan zijn broertje. In alleen in zijn bokser neemt hij plaats op de bank. Hij haalt de afstandsbediening onder zijn kont vandaan en zet de televisie op MTV. Nicole met de moeilijke achternaam van de Pussycat Dolls danst op de voorgrond, tot groot vermaak van de tvkijkende.
De laatste bandgenoot komt van buiten, met zijn sleutels nog in de hand. Hij heeft zijn parkronde gehad en trapt zijn sportschoenen bij de kapstok uit. Gustav neemt naast de gitarist plaats, maar is niet zo geïnteresseerd in de schaars geklede meiden op de televisie.
“Wat gaan we vandaag doen? Heeft iemand David gesproken?”� De drummer laat mij de krant wegleggen. “Anders wil ik wel wat leuks gaan doen hoor. Buiten is het prachtig weer.”�
“Van wat ik weet komt hij om vijf uur langs om te checken hoe het vordert met de nummers. Maar we kunnen hem net zo goed bellen dat hij niet hoeft te komen. Want horrorfiguur daar zo heeft de feeling niet -en dit is al meer dan drie weken zoek.
“Weet je? Als je alleen maar kan zeiken, dan moet je dat maar als beroep nemen en niet als basgitarist. Ik dacht altijd dat deze lean back waren. Daar heb ik mij mooi in vergist.”� De zanger weet eindelijk zijn medicatie te vinden, ramt het laatje met grof geweld terug het kookeiland in en loopt dan met zijn typische loopje naar zijn slaapkamer; zijn neus snobistisch de lucht in gestoken.
“Ligt het aan mij of kan Bill nu helemaal niets meer hebben?”�
“..Ik denk dat ik weet waarom dat is.”� De broer van de op holgeslagen wasbeer met heel veel haarlak zet de televisie harder bij het stuiten op een programma van MTV waar de laatste hot news wordt vertelt.
Mijn aandacht is getrokken.
“Gisteren in de club Cocoon in Berlijn hebben we Bill Kaulitz, de zanger van Tokio Hotel, gespot met een meisje. Er zijn foto’s van hen gemaakt aan de bar. Er schijnt een lange conversatie geweest te zijn en deze eindigde met een zoen. Hier zijn de foto’s.”� Een opvolgend komen enkele foto’s voorbij. Pratend, zoenend, en bij de laatste foto wordt het trieste gezicht van Bill getoond. “Heeft hij een vriendin? Of had hij een vriendin? Zijn blik zegt in ieder geval niets goed.
Om drie uur is de herhaling en om vijf zie ik u graag weer. Ik wens u verder een prettige dag.”�
Mijn ogen zijn inmiddels onder de salontafel gerold. Naast mij zie ik Tom met open mond naar het beeldscherm staren, idem dito bij Gustav. Met zijn drieën roepen we naar Bill.
Foeterend komt hij uit zijn slaapkamer met de woorden dat ze moeten stoppen met hem lastig te vallen, maar wanneer zijn blik op het beeld valt die ik op pauze heb gegooid, vallen zijn woorden weg. Schaamrood schiet naar zijn kaken en hij kijkt gelijk naar zijn blote tenen.

Reacties: