FanFic.nl

My Song/Poem Box

Bad Apple (Nederlands) *

Elke dag en nacht draai ik rond en rond in de eindeloze stroom van een eindeloze slechte tijd.
En ik voel me zwak. Ik ben blind voor gevoelens. En wist je het nog niet? Ik raak mijn hart kwijt.
Verlamd door mezelf laat ik mij meestromen in de eindeloze scheur, in een eindeloze slechte tijd.
Ik ben blind voor mezelf, voor de wereld, waar ik ook ben. Dit is wie ik ben. Blind voor realiteit.

Misschien is het een droom? Zie ik werkelijkheid niet meer? En de woorden die ik spreek doen mij alleen maar zeer.
En ik wordt zwak van verdriet. Nee, ik kan het niet meer aan. Misschien moet ik het negeren, en zonder verdergaan.
En de woorden die je spreekt, zullen nooit door mijn hart boren. Hebben helemaal geen kracht, mijn hart zou ze niet eens horen.
Als ik mij bewegen kan, gevoel terugkeert naar mijn hart. Dan zal ik nooit hetzelfde zijn en dan kleur ik alles zwart.

Blijft mijn toekomst nog bestaan? Is er nog steeds plaats voor mij, in een wereld waar de tijd nog steeds stilstaat voor mij?
Waarom voel ik geen pijn? Waarom voel ik geen verdriet? Waarom is iedereen blij? Ik weet het zelf echt niet.
Mijn benen zijn zo moe. De verlamming die me grijpt. Al die mensen om mij heen, die ik nog steeds niet begrijp.
Als iemand zoals ik nog een tweede kans bezit, dan zie ik een nieuwe kleur, en dat is dan ijskoud wit.

Elke dag en nacht draai ik rond en rond in de eindeloze stroom van een eindeloze slechte tijd.
En ik voel me zwak. Ik ben blind voor gevoelens. En wist je het nog niet? Ik raak mijn hart kwijt.
Verlamd door mezelf laat ik mij meestromen in de eindeloze scheur, in een eindeloze slechte tijd.
Ik ben blind voor mezelf, voor de wereld, waar ik ook ben. Dit is wie ik ben. Blind voor realiteit.

Misschien is het een droom? Zie ik werkelijkheid niet meer? En de woorden die ik spreek doen mij alleen maar zeer.
En ik wordt zwak van verdriet. Nee, ik kan het niet meer aan. Misschien moet ik het negeren, en zonder verdergaan.
En de woorden die je spreekt, zullen nooit door mijn hart boren. Hebben helemaal geen kracht, mijn hart zou ze niet eens horen.
Als ik mij bewegen kan, gevoel terugkeert naar mijn hart. Dan zal ik nooit hetzelfde zijn en dan kleur ik alles zwart.

In de waardeloze tijd waar geen toekomst meer bestaat
Kan ik niet langer blijven, want misschien is het te laat.
Als ik zeg wie ik echt ben, weet ik dat ik weer verlies.
Als je mijn stem horen kan, zeg ik: "Ik ben goed voor niets"

Besta ik in deze plaats, besta ik in deze tijd?
Heb ik nog een laatste kans, of ben ik alles kwijt?
Als iemand zoals ik nog een tweede kans bezit,
dan zie ik een nieuwe kleur, en dat is dan ijskoud wit.

Misschien is het een droom? Zie ik werkelijkheid niet meer? En de woorden die ik spreek doen mij alleen maar zeer.
En ik wordt zwak van verdriet. Nee, ik kan het niet meer aan. Misschien moet ik het negeren, en zonder verdergaan.
En de woorden die je spreekt, zullen nooit door mijn hart boren. Hebben helemaal geen kracht, mijn hart zou ze niet eens horen.
Als ik mij bewegen kan, gevoel terugkeert naar mijn hart. Dan zal ik nooit hetzelfde zijn en dan kleur ik alles zwart.

Als ik zal verdergaan, als ik zal verdergaan, dan gaat alles hier eraan. Dan gaat alles hier eraan.
Als ik hier steeds weer treur, als ik hier steeds weer treur, veranderd mijn hart in puur wit? Is dat dan mijn nieuwe kleur?
Nog steeds weet ik helemaal niets over jou, en over mij. Over alles wat ik zie, en de woorden die jij zei.
Als mijn ogen open gaan, dan valt alles zo apart. Dan is alles om mij heen vervaagt tot de kleur van zwart.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.