FanFic.nl

Living with One Direction [PAUZE]

Hoofdstuk 27

Sophie
Ik stond achter de coulissen zenuwachtig heen en weer te lopen. Ik ging optreden voor heel de school. Als ik zou afgaan zou iedereen me uitlachen. Een beeld van mij terwijl ik vals zong schoot over mijn netvlies. Leerlingen die allemaal samen lachten. Ik schudde met mijn hoofd en ademde diep in en uit. Ik kan het, zei ik tegen mezelf. Harry kwam naar me toegelopen en nam me in zijn armen. “Sssht,”� suste hij. “Het komt allemaal wel goed, dat zul je wel zien.”�
We zouden beginnen met een duo tussen mij en Harry ‘9 crimes’. Niall zou ons begeleiden op zijn gitaar en Liam en Zayn zouden bij het tweede liedje tevoorschijn komen. Niall liep al naar zijn kruk en nam zijn gitaar vast. Harry pakte mijn hand vast en samen verschenen we op het podium. De eerste noten van het lied klonken door de versterker en ik luisterde aandachtig om te weten wanneer ik moest beginnen. Toen ik begon te zingen was het muisstil in de zaal. Ik sloot mijn ogen en zong met zuivere stem:
“Leave me out with the waste,
this is not what I do.”� Ik opende mijn ogen weer terwijl ik verder zong.
“It’s the wrong kind of place,
to be thinking of you.
It’s the wrong time
for somebody new,
It’s a small crime and I got no excuse.
Is that all right? Yeah.”�
Ik liet mijn blik over het publiek glijden en genoot van hun verbaasde blikken toen ze mijn stem hoorden. Ik liet mijn microfoon zakken toen het aan Harry was en genoot van zijn stem. Ik keek hem aan en hij schonk mij een glimlach terwijl hij verder zong. Bij de delen die we ongeveer samen moesten zingen hoorde ik tot mijn vreugde dat onze stemmen perfect bij elkaar pasten. Niall speelde de eindakkoorden en toen klonk er een oorverdovend applaus vanuit de zaal. Ik zei danku doorheen de microfoon en schonk het publiek een grote grijns. Harry gaf me een knuffel en fluisterde in mijn oor “Fantastisch schatje.”� Voor hij me weer losliet en acher het drumstel ging zitten voor het volgende nummer.
Na nog drie liedjes te hebben gezongen en het overweldigende applaus in ontvangst te nemen liepen we weer het podium af en verdwenen achter de coulissen.
“Dat ging fantastisch!”� zei Niall. We gaven elkaar allemaal een vuistje en Harry nam me op en zwierde me in het rond. “Ik ben zo trots op je!”� zei hij. “Je zong fantastisch.”�
Ik bloosde en drukte een kus op zijn neus. “Dankjewel, jij zong trouwens ook echt goed.”�
“Dat weet ik.”� Ik rolde met mijn ogen en draaide me om richting kleedkamer om me terug om te kleden. Harry liep achter me aan de meisjeskleedkamer binnen en ik draaide me om. “Wat ben je van plan?”� “Ik weet niet, bij jou zijn.”� “Ik ga me omkleden.”� “Dus?”� “Dus dat betekent dat je eventjes buiten moet wachten.”� Ik duwde hem terug de kamer uit en sloot de deur. Toen ik was omgekleed liep ik terug naar buiten en zag dat Harry nog altijd op me stond te wachten. Ik liep op hem af en sloeg mijn armen om hem heen. Hij deed hetzelfde en drukte me tegen hem aan. Ik hoorde zijn hart snel kloppen en een glimlach verscheen om mijn lippen. Hij drukte een kus op mijn kruin en toen liepen we terug naar de rest van de jongens. “Gaan we naar de zaal? Dan kunnen we de rest van de optredens zien.”�
De jongens gingen akkoord en we slopen stilletjes de zaal binnen. Helemaal achteraan waren er nog een aantal stoelen vrij en we gingen zitten. Er was nog een jongen die allerlei goocheltrucs deed, twee jongens die allerlei kunstjes deden met een eenwieler, een meisje die prachtig zong (maar volgens Harry kon ik beter zingen), een groepje meisjes die een dans deden die er erg spectaculair uitzag en dan nog een jongen die in hetzelfde jaar zat als mij en voor stand-up comedian speelde, wat hem zeer goed lukte. Toen de laatste act was afgelopen stroomde de zaal langzaamaan leeg. De directeur zat helemaal vooraan met de onderdirecteur te praten en we moesten wachten tot de zaal leeg was voor hij naar ons toekwam om ons goed of slecht nieuws te brengen. Ik nam Harry’s hand vast en hij gaf me een kneepje om me gerust te stellen. Melissa, Daisy, Tessa en Iris kwamen ook naar ons toegelopen en kwamen naast ons zitten. “Jullie waren echt geweldig!”� zei Tessa. “Weten we,”� antwoordde Harry.
De jongens moesten lachen en ik keek hem grijnzend aan. Op dat moment stond de directeur recht en kwam op ons groepje afgelopen.
“Ik ga jullie niet langer in spanning laten wachten, jullie mogen optreden, maar de DJ blijft. Ik zal jullie nog informeren over wanneer jullie exact moeten optreden, goed?”�
De jongens knikten, gaven allemaal een hand aan de directeur en bedankten hem vriendelijk.

Toen we buiten school stonden besloten we naar een cafeetje te gaan om het goede nieuws te vieren. Maar voor we goed en wel konden vertrekken werden we al bestormd door een groep meisjes die met de jongens op de foto wilden. Ik zuchtte en keek naar het meisje die nu haar hand rond Harry’s middel sloeg en breed lachte naar de camera. Harry toverde zijn eeuwige, mooie grijns tevoorschijn en de vriendin van het meisje duwde op de ontspanknop. Een fractie van een seconde nadat het meisje naar haar vriendin begon te lopen om de foto te bestuderen kwam er al een tweede meisje op Harry afgelopen. Ik wendde mijn blik af en negeerde het jaloerse gevoel dat de kop op stak. Het waren gewoon fans, niets meer en niets minder. Ik zag dat Sam ook bij ons was komen staan, hij stond achter Tessa en had haar handen rond haar middel geslagen. “Hé Sophie,”� zei hij “Je zong echt fantastisch goed daarstraks!”�
“Dankje.”� Ik glimlachte naar hem en keek toen weer naar Harry. Er wouden blijkbaar geen meisjes meer met hem op de foto want hij kwam op me afgelopen maar ik zag achter hem een meisje verschijnen die ik vaag weg van ergens herkende. “Harry!”� riep ze. Harry draaide zich half om en ik zag zijn glimlach verdwijnen en plaats maken voor een woedende grimas. En toen herkende ik het meisje weer. Milou. Ik liep langs Harry heen en keek haar woedend aan. “Zozo, ik zie dat je nog altijd gelukkig bent met Harry.”�
“Inderdaad ja, en zou je alsjeblieft willen weggaan, je bent hier niet welkom,”� siste ik.
“Niet zo vijandig meisje, ik kom je alleen maar waarschuwen voor je vriendje, ik ben niet de enige met wie hij het bed is ingedoken.”�
Ik klemde mijn tanden woedend op elkaar en keek haar strak aan.
“Je moet me niet geloven hoor, het is alleen maar een waarschuwing.”�
Voor ik het wist schoot mijn hand uit en belandde vlak in haar gezicht. Haar glimlach verdween en ze keek me met vurige ogen aan. Haar hand schoot uit maar mijn reflexen waren bijzonder goed, al zeg ik het zelf, en voor ze me kon raken had ik haar pols stevig in mijn hand geklemd.
“Vuile bitch, hoe durf je me te slaan!”� riep ze.
“Ik wil niet dat je op die manier over mijn vriendje praat,”� antwoordde ik rustig.
“Je gelooft me dus niet hè? Wel je zult er vroeg of laat wel zelf achter komen dat ik gelijk heb.”� Ik balde mijn handen tot vuisten en ademde langzaam in en uit om te voorkomen dat ik haar weer een klap zou verkopen. Ze keek me nog één keer woedend aan en draaide zich toen om. Ik voelde Harry’s armen rond mijn middel en draaide me om.
“Zeg me dat ze inderdaad liegt,”� fluisterde ik. “Zeg me dat het niet waar is.”�
“Wat heeft ze dan gezegd misschien?”�
“Dat, dat je me meermaals hebt bedrogen,”� fluisterde ik.
“Je weet dat, dat niet waar is,”� antwoordde hij. Hij keek me recht in de ogen en ik zag aan zijn blik dat hij de waarheid sprak. “Ik wil je niet kwijt.”� “Ik jou ook niet.”�
Hij nam me wat steviger vast zodat ik met mijn hoofd tegen zijn borst aanlag en zette zijn kin op mijn kruin. Zijn handen wreven langzaam over mijn rug.

Reacties: