FanFic.nl

Symfonic Tales

7.

Jazz Wagner
Ditmaal word ik niet eens gewaarschuwd door geklop op de deur, de jongen met het haar tot bijna aan zijn middel komt binnen met een grijns op zijn gezicht, zomaar.
“Hey,”� zegt hij, en ik schiet omhoog met grote ogen.
“Sorry dat ik het vraag, maar wie bén jij,”� weet ik uit te stoten, zonder te verbergen dat ik verbaasd ben, en hij schiet langzaam in de lach terwijl hij ongevraagd op het bed neerploft.
“Voor het geval ik je heb laten schrikken, ik hoor hier. Ik ben crewlid, en Jozua. Allemaal tegelijkertijd,”� antwoordt hij, en hij trekt mijn hand naar zich toe om zich uitgebreid voor te stellen met een handdruk. Of iets wat daar op lijkt, tenminste.
“Ik ben Jazz…”� stamel ik, verbaasd, terwijl ik hem wat beter opneem.
Zijn rossige haar, dat nog langer is dan dat van de meeste meisjes die ik ken, krult tot aan zijn middel, zijn blauwe ogen staren me veelbetekenend aan. Hij heeft een rechte neus, een brede onderkaak en onder zijn ruwe lippen prijkt een borstelig probeerbaardje. De piercing in zijn wenkbrauw en de eyeliner onder zijn ogen verraden meteen dat hij hier in de crew van een verkeerde band zit.
“Waarom in vredesnaam de Tokio Hotel crew?”� vraag ik ongeloofwaardig, en hij haalt zijn schouders op.
“Geen idee, het betaalt goed, de mensen zijn hier best oké, en je komt nog eens ergens. Misschien ook wel omdat het de enige vacature was op dat moment, maar ik heb het hier perfect naar mijn zin.”� Hij trekt verwachtingsvol zijn wenkbrauwen op, en ik probeer mijn woorden terug te vinden.
“Uhm, nou ja, ik ben hier gewoon omdat ik net klaar ben met afstuderen, en ik vond deze baan het meest aantrekkelijk,”� antwoord ik, terwijl ik mijn vingers met mijn haar vervlecht. “Maar waarom die plotselinge binnenkomst?”�
Hij grinnikt zachtjes, een grap die ik niet begrijp, en ik schud mijn hoofd.
“Omdat ik je wilde zien, en weten waarom de jongens dit alles zo extreem grappig vinden en nu al een kwartier lang niet ophouden met lachen.”� Ik frons mijn wenkbrauwen, en hij krabt afwezig in zijn baardje.
“Waarom ben ik extreem grappig?”� vraag ik niet-begrijpend, en hij haalt zijn schouders op.
“Omdat je Welmut heet,”� antwoordt hij, simpel en toch niet goed genoeg. Ik rol met mijn ogen, en hij glimlacht breder, meteen genoeg om me beter op mijn gemak te doen voelen, en langzaam grijns ik terug.
“Kijk, that’s how we roll,”� grinnikt hij, terwijl hij het zich gemakkelijk maakt naast mij op bed.
“Weet je dat het best wel vreemd is dat je hier zomaar binnen kwam walsen om je voor te stellen, compleet uit het niets?”� vraag ik dan.
“Ja.”�
Ik schiet in de lach, en laat me wat verder onderuit zakken.
“Wat de jongens trouwens betreft, dat trekt wel bij. Zo asociaal zijn ze niet…”�
“Hm…”� mompel ik, en ik hoor hem lachen.
“Dus je zingt, hè?”� bromt hij dan, terwijl hij me aankijkt, een oog dichtgeknepen.
“Ja, tenminste, dat hoop ik wel, anders zou ik niet weten wat ik hier doe,”� glimlach ik, en hij slaat zijn ogen neer, prutst aan de ringen om zijn vingers.
“Wat zing je zoal?”� Ik haal mijn schouders op, laat mijn ogen door de ruimte gaan hoewel ik haar al lang gezien heb.
“Alles wel,”� antwoord ik, en hij bijt nadenkend op zijn tong.
“Dat is best cool,”� knikt hij, “dat je sowieso goed genoeg bent om de keuze te hebben in wat je zingt.”�
Hij opent zijn mond, alsof hij verder wil praten, maar wordt onderbroken door de deur die opnieuw open geknald wordt, en ik zie Gustav en Georg in de deuropening staan.
“Hey.”� Hun grijnzen zijn bijna net zo identiek als die van de tweeling wanneer ze zich naast ons neer laten vallen.
“Wat is er zo leuk?”� Jozua trekt zijn wenkbrauwen op, en Georg schudt zijn hoofd.
“Niets, behalve het feit dat jij hier níº al zit, voordat wij überhaupt een zinnig gesprek met haar hebben kunnen voeren…”�
“Wie het eerst komt, wie het eerst maalt, niet?”� grinnikt de jongen naast me, en hij laat zich op zijn gemak achterover laat vallen. Georg ziet mijn vragende blik en glimlacht.
“In de meeste gevallen weet Jozua zich naar fans toe te wurmen alsof hij net zo populair is als wij. Niet te geloven in hoeveel gevallen hij op Tom lijkt…”�
Hun constante gelach zorgt ervoor dat ik me bij hen meteen goed voel, en ik glimlach opgelucht, blij dat niet iedereen hier tegen me lijkt te zijn. Of misschien is het echt alleen maar een van Bills rare fasen.
“Ik lijk niet op Tom,”� moppert Jozua, en Gustav grinnikt zachtjes.
“Tom draagt geen make-up,”� val ik hem bij, en op de een of andere manier is dat zo grappig dat alle drie de jongens uitbarsten in een spontane lachbui die ik totaal niet begrijp. “Wauw…”� mompel ik hoofdschuddend, en dat is goed voor nog meer gelach. “Wat waren jullie vandaag eigenlijk aan het doen?”� vraag ik dan.
“We hebben vandaag vrijaf, omdat David en Peter van alles moeten regelen voor de aankomende tour. Morgen gaan we weer opnemen, en oefenen, wat interviews, je weet wel.”� Ik knik, ietwat afwezig terwijl ik alleen maar kan denken dat "je weet wel niet" echt toepasselijk is in deze situatie, omdat ik het eigenlijk helemaal niet wel weet. Alsof ik me iets kan voorstellen bij hun leven.
“Zenuwachtig?”� grijnst Jozua, en ik schud mijn hoofd, een opgetrokken wenkbrauw.
“Waarom zou ik zenuwachtig zijn?”�
“Omdat je ook stierf aan zenuwen toen je bij ons de kamer in kwam lopen,”� grinnikt Gustav meteen, en ik rol ietwat geërgerd met mijn ogen.
“Jullie zijn nog best wel irritant…”� meen ik, en een koor van glimlachen kijkt me vol trots aan.
“Daarvoor zijn we geboren…”� mompelt Georg, en hij slaat zijn ogen neer, plukt aan losse draadjes van het dekbed over de matras.
“En daarbij mogen jullie ook nog muziek maken. Wat een eer!”� roep ik uit, Jozua grinnikt schamper.
“Speel jij eigenlijk een instrument?”� vraag ik, en hij haalt zijn schouders op.
“Hij denkt van wel, dus het liefst laten we hem in die waan, maar hij weet best dat hij niet aan Gustav kan tippen…”� antwoordt Georg met blinkende ogen, en de blonde jongen naast hem gaat haastig op zoek naar iets om zich achter te verstoppen.
“Houd daar nu eens over op,”� fluistert hij schor, en ik trek mijn wenkbrauwen op. “Ik ben heus niet zo spectaculair, en daar doe ik niet moeilijk over.”�
“Ik wel!”� schreeuwt Georg meteen.
“Dat is eigenlijk niet echt aardig,”� zeg ik, mijn wenkbrauwen trekken samen boven mijn ogen, en Georg haalt zijn schouders op.
“Ik word er niet voor betaald om aardig te zijn. En Gustav is echt wel goed, maar hij heeft alleen niet de geweldige gave van arrogantie gekregen.”� Ik glimlach wanneer Gustav verbaasd zijn ogen opslaat alsof hij niet kan geloven dat Georg iets í¡í¡rdigs zegt, en Jozua grijnst breed.
“En anders kan je natuurlijk nog altijd zelf achter het drumstel gaan zitten, als je er zoveel verstand van hebt,”� meent hij, en Georg grijnst breed.
“Uiteraard,”� brengt hij met een bekakte stem, en ik schiet in de lach.
“Gott, gaat het hier altijd zo?”�
Jozua glimlacht, en stompt me tegen mijn schouder waardoor ik bijna van het bed af word geslagen en bovenop Gustav knal.
“Georg wordt gewoon chagrijniger van het feit dat Tom hem altijd moet hebben, en daarom gebruikt hij Gustav om het op af te reageren.”�
“En dan hebben we natuurlijk nog Bill,”� grinnikt Georg, die het zich allemaal koud laat, en op de een of andere manier is het veel grappiger dat ze elkaar telkens belachelijk maken dan dat ik het zielig voor ze vind.
“Bereid je maar voor op de tour, zou ik zeggen,”� glimlacht Jozua. Alsof zijn laatste woorden daarmee gezegd zijn sluit hij zijn ogen en ik weet zeker dat het hem geen moeite zou kosten om in slaap te vallen ondanks het constante gelach van Georg en Gustav.
“Hm, misschien dat nu het punt is gekomen waarop ik naar mijn eigen kamer ga. Of Bill ga pesten,”� grinnikt Georg, en het verbaast me totaal niet dat Gustav hem volgt wanneer hij opstaat.
Ik werp een blik op Jozua die langzaam zijn beweging verliest, en met zijn bijna twee meter mijn hele bed inneemt. Ik sta op en kijk onophoudelijk naar voorbijrijdende auto’s, als een hypnose. Ik grabbel mijn iPod weer bij elkaar en laat het leven van Keulen begeleid worden door mijn shuffle en zijn langzaam harder wordende gesnurk, met een veel beter gevoel over de aankomende tour dan eerder.

Reacties: