FanFic.nl

Een nieuw begin

Hoofdstuk 2

Whoehoe.. Mijn hutkoffer is gepakt, mijn uil Karel zit in zijn kooi en ik ben klaar voor vertrek. Met buikpijn ben ik op weg naar het station, gelukkig zijn mijn ouders mee om me even uit te zwaaien. Om kwart voor 11 ga ik door de muur en kom ik aan op perron 9¾. Ik geef mijn moeder en vader een dikke knuffel en ga in de trein zitten. Gelukkig vind ik nog een lege coupon en plof neer. Om de verveling tegen te gaan pak ik het boek over Zweinstein er nog maar eens voor. Ik heb niet eens door dat de trein begint te rijden. Maar langzaam aan begint het donker te worden en vind ik het tijd om mijn nieuwe schoolgewaad aan te doen. Mijn voorgevoel klopte want even later stopt de trein. Volgens de intercom kan ik mijn koffer en Karel hier achterlaten, dus volg ik zo maar de rest van de studenten. Op het perron staat een enorme man te roepen dat eerstejaars bij hem moeten komen. Omdat ik niet weet waar ik anders naar toe moet ga ik ook maar naar hem toe. ‘Neem me niet kwalijk meneer, maar ik ben nieuw en ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik heen moet. ‘
‘Ach, jij mot Rena zijn.’ Zegt de man. ‘Ik ben Hagrid. Ik denk dat ut beter is as je met mij met gaat. Dan lever ik je af bij professor Anderling.’ Dus blijf ik bij hem staan en ga met hem mee. Met nog twee eerstejaars zit ik in een bootje en vraag me af waar dit naar toe gaat leiden. En dan hoor ik Hagrid roepen ‘Kijk, dat is Zweinstein.’ Nu heb ik er al veel over gelezen maar mijn mond valt open, wow wat een kasteel. De bootjes botsen zachtjes tegen de kade aan en ik stap voorzichtig uit. Ik volg Hagrid met nog steeds een open mond van verbazing het kasteel in. Eenmaal binnen ligt mijn kaak bijna op de grond. Dit is totaal iets anders dan mijn andere school. De hal was daar minimaal vijf keer zo klein. Dan zie ik een oude en streng uitziende vrouw staan. ‘Professor Anderling, hier zijn de nieuwe studenten. En ik heb Rena bij me.’
‘Fantastisch Hagrid. Hallo nieuwe studenten. Welkom op Zweinstein. Ik ben professor Anderling, als jullie me zouden willen volgen.’
In een rijtje volgen we professor Anderling. Als we in een kleiner kamertje zijn gekomen neemt professor Anderling me apart. ‘Rena, jij ook van harte welkom op deze school. Zoals je met professor Perkamentus hebt afgesproken begin je in het vijfde jaar. Maar om te weten bij welke afdeling je komt moeten we je nog sorteren. Dit doet onze sorteerhoed voor ons. Heb je nog vragen?’
Umh, ja.. duizenden maar ik knikte nu maar nee. Ook voor de eerstejaars hield ze een praatje. Over de afdelingen, en het sorteren. Daarna liet ze ons alleen om ons straks weer op te komen halen. Nu heb ik echt de zenuwen. Hoeveel mensen zitten daar wel niet binnen? Maar voordat ik ook maar een inschatting kan maken komt professor Anderling alweer naar binnen. ‘Oke, het is tijd. Rena ga jij voorop?’ Dit klonk niet als een vraag maar als een order, dus sta ik achter haar. De deur gaat open en ik loop de grote zaal binnen. Honderden studenten zitten aan de tafels. Die leer ik nooit allemaal bij naam kennen! Dat was heel gebruikelijk bij mij op mijn oude school. Bij de lerarentafel staat een krukje met een oude hoed. Een scheur gaat open en zingt een lied over de verschillende afdelingen en hoe die in harmonie moeten samenwerken. Dan pakt professor Anderling een stuk perkament en zegt dan mijn naam ‘ Anderson, Rena.’ Iedereen is stil. Ik hoor zachtjes andere studenten tegenelkaar zeggen dat ik zeker geen eerstejaars ben. Ik doe net alsof ik doof ben en ga zitten met de soteerhoed op mijn hoofd. Ik schrik me wezenloos als hij begint te praten. ‘Rena, je hebt de hersenen. Je zou heel goed bij ravenklauw passen. Maar ik zie ook dat je moed hebt. Wat doe ik met je?’ ik antwoord in mijn hoofd dat het me geen bal kan schelen als ik maar ergens kom. ‘Als je het zo bekijkt’, zegt de hoed. En dan hoor ik door de hele zaal ‘Griffoendor.’ Opgelucht doe ik de hoed af en loop naar de tafel die het meest juicht. Ik ga naast een meisje zitten met pluizig krullend haar. Tegenover zitten twee jongens. Een met rood haar en de andere zwart haar en een bril. ‘Hallo, ik ben Hermelien.’ Ik kijk Hermelien aan. ‘Ummh, hoi, ik ben Rena.’
‘Vind je het spannend? Een nieuwe school, alles over toverkunsten leren. Ik en Ron hier zijn klasse oudsten dus mocht je vragen hebben samen met de andere eerstejaars natuurlijk kun je altijd bij ons komen.’ Met een glimlach kijkt ze me aan. Shit denk ik alleen maar en kleur langzaam rood. ‘Nou, heel lief aangeboden. Maar ik ben geen eerstejaars. Ik kom in de vijfde klas.’ Nu is het de beurt aan Hermelien om rood te kleuren. De jongen met het rode haar en die Ron heet geloof ik, rolt met zijn ogen en zegt ‘Dat kun je toch zo ook wel zien Hermelien?’
‘Ja, nou ja..’ mompelt Hermelien. ‘Tis niet erg, help ik haar uit de brand. Zo vaak zal het ook wel niet voorkomen denk ik.’ Ron kijkt me aan. ‘Nee, je hebt gelijk. Maar vertel wat meer over jezelf.’ Ik vertel ze dat ik van een andere school kom uit het westen van Europa. Hermelien begint plotseling te vertellen dat ze daar erg veel over gelezen had, maar Ron en die jongen met het zwarte haar kijken haar aan. Ze rolt met haar ogen en houd dan haar mond. Ik besluit dat ik verder kan. Ik vertel dat we zijn verhuisd omdat mijn vader een goede baan kreeg aangeboden op het ministerie. En verder weet ik eigenlijk ook niet wat ik moet zeggen besluit ik mijn betoog. De jongen met het zwarte haar kijkt me aan en begint dan te praten. ‘Dus je vader hoort ook bij dat stelletje tuig dat niet gelooft dat Voldemort is teruggekeerd. ‘ Ik zie Ron en Hermelien in elkaar krimpen bij die naam maar ik laat me niet van de wijs brengen. ‘Nou, ik zal duidelijk zijn. Mijn vader heeft juist de baan genomen omdat hij gelooft dat Voldemort wel is teruggekeerd. Hij is een uitstekende tovenaar die Perkamentus en Harry Potter op zijn woord geloven. En dan kun je zeggen wat je wilt, maar roep niet meteen alles voordat je weet waar je het over hebt.’ Met open mond kijken ze me aan. ‘Sorry, ik had denk ik niet zo snel uit mijn slof mogen schieten. Maar geloof jij ze?’ vraagt hij voorzichtig. Nu kijk ik hem met open mond aan. Heeft hij soms drakenpoep in zijn oren? ‘Heb je wel geluisterd wat ik zonet heb gezegd? Natuurlijk geloof ik dat Voldemort is terug gekeerd. Hoe wil je anders die verdwijningen en moorden verklaren? En als ik het niet had geloofd denk je dan echt dat ik hier op Zweinstein zou gaan zitten met Perkamentus als hoofd en Harry Potter die hier op school zit.’ Dan schiet het me plotseling te binnen dat die Harry Potter ook in het vijfde jaar moet zitten en hij zit in Griffoendor, en las ik vorig jaar niet iets over Hermelien en Harry bij het toverschool toernooi? ‘Shit,’ zeg ik dan, ‘jij bent zeker Harry.’

Reacties: