FanFic.nl

Stories, read what you want...

...

Er was eens een klein meisje die zich zo verveelde dat ze een tas vol kleding pakte en op reis ging. Ze vertrok in de lente eng ging naar het betoverende Schotland, met de eeuwen oude kastelen en mysterieuze wezens. Zoals Nessie-het Loch Ness monster.
Na een tijdje lopen vanaf de hoofdstad kwam ze bij zo'n oud kasteel. Er hing een mysterieuze sfeer en het was totaal uitgestorven. Het kasteel zag er verbazing wekkend goed uit, geen ingestorte muren en onbegaanbare delen. Nee, het zag er bewoond uit. Oh en dat was het ook maar dat wist het kleine meisje nog niet. ze liep voorzichtig naar binnen, bang voor wat er binnen was.
En daar stond ze, midden in de grootste hal die ze ooit gezien had. Het enge van alles was dat het echt dood en dood stil was. Je hoorde niks, niet binnen en niet buiten. Het kleine meisje zette een paar passen richting het midden van de zaal. Haar voetstappen weerklonken luid door heel de zaal, zo niet dan wel door heel het kasteel. Er ging ergens een deur open . Oh nee dat was niet goed, er was nog iemand binnen en die had haar gehoord, Snel draaide ze zich om en liep naar de deur, Maar toen ze de deur open wilde doen verstijfde ze van angst. Achter zich hoorde ze voetstappen, er kwam iemand de trap af. Of dat ze het wilde of niet ze kon niet verder lopen, het enige wat ze kon doen was omdraaien. En daar stond ze met haar rug tegen de deur en open gespreide ogen van angst. Kijkend naar de persoon die de trap af schreed.
Het was een man, hij had erg donkere kleding aan. Zijn gezicht kon ze niet goed zien het was verhult in de schaduwen, en in zijn half lange haar dat voor zijn gezicht hing. Hij zag intermitterend en eng uit. De man grinnikte, het klonk angstaanjagend. Het meisje durfde niet te bewegen en was verlamt met doodsangst. Haar hart draaide over uren, De man was bijna bij haar en hoe erg ze haar best ook maar deed ze kon niet weg kijken. Daardoor vielen een paar dingen op: Het leek net of de man zweefde en niet liep, waarbij zijn lange zwarte cape -die haar niet eerder was opgevallen- achter hem aan wapperde. Het meest angst aan jagende was dat het nog altijd doodstil was. Het meisje drukte zich tegen de deur. Nu stond de man voor haar, veelste dichtbij.;Hij stond met zijn voeten tegen die van haar. Het meisje kon niks doen niet eens weg kijken. Ze kon zich alleen maar nog verder tegen de deur aan drukken en in elkaar duiken. De man grinnikt nog eens. Hij leunde verder naar haar toe, ze kromp ineen. Ze voelde dat de man zijn armen rond haar middel sloeg en haar naar zich toe trekte. Zijn mond nu bij haar oor. Hij fluisterde iets in haar oor: "zomaar zonder toestemming binnen komen... Stoute meid". Het meisje slaakte een kreetje. De man reageerde daarop door in haar oor te blazen en zijn handen over haar rug te wrijven. Het meisje huiverde, ze voelde dat hij moest lachen.
Ze voelde dat ze bewogen maar wist niet waar naar ze toe gingen, wel voelde dat alles veelste snel bewoog. Ze had haar ogen dicht geknepen, ze wilde niet meer weten wat er gebeurden.Ze voelde dat ze neer werd gelegd en dat er iemand over haar heen boog. Het meisje voelde zijn adem in haar oor. Wat werd gevolgd door gefluister:"Bereid je voor op je ergste nachtmerrie..."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.