FanFic.nl

Stand Alone's

Welcome to Hell.

Het ging goed tot mijn 12e, ik ging nog altijd veel met Dana en Mylene om, zelfs nu we op het middelbare zaten. Gemini College, tering school. Dana begon buiten school met rokers en blowers om te gaan, ik moest ook maar eens mee, haar 'vriendje' ontmoeten. Ik had meer verwacht, niet zo'n junkie, je verdiende beter Dana, je rookt zelfs! En hoe, 2 pakjes per dag. Alleen door Thomas. Tot je ziek werd en niet meer mocht roken, longkanker, wat een vreselijke ziekte. Het maakte je kapot. 6 maanden heb je ermee geleefd. Mylene en ik kwamen je opzoeken, je stierf in onze armen.

Mylene en ik droegen steeds donkere kleding. "Gothics!" werd er dan geroepen, we waren in de rouw suckers! Ik was net 2 weken 13, 17 September,

weet je nog wat je me gaf? 2 kaartjes voor het Tokio Hotel concert, het eerste was geweldig, het 2e dus ook! Mylene, dat was het beste cadeau ooit!

Je weet niet hoe blij je me maakte die dag. Je ging uit, waarom ging je uberhaupt met de fiets terug? Je kon er niets aan doen dat die dronken bestuurder je onderschepte. Opslag dood, dat werd ons wijsgemaakt. Je begrafenis was prachtig, een wit platform met een zwarte piano erop. Helaas kwam ik bij Heilig niet uit mijn woorden, op je begrafenis, 8 Oktober. Jammer dat je niet meer naar het concert ging. Alles liep bergafwaarts, ruzie's met vrienden, afsluiten van de buitenwereld. Dat waren ze niet van me gewent. Met mijn moeder had ik nog de meeste ruzie.

Ik liep weg. Met de trein naar Delft, waar ik andere straatkinderen ontmoette, en ook een Rotterdams meisje Mickey, ik kon het goed met haar vinden. Toen de politie me ophaalde ging je mee, terug naar je thuis. Het ging niet meer goed met je Mickey, ik wilde je helpen, maar je vertelde me niets. Waarom deed je dat nou? Het beeld van jou staat nog altijd op mijn netvlies gebrand, zelfmoord, op de meest gruwelijke wijze. Overdosis pillen in een ijskoud bad gaan liggen met opengereten polsen. En net toen ik dacht dat alles weer een beetje beter ging, ik het hooftstuk Emily had afgesloten, het depressieve eenzame meisje, dat ik Naomy weer was, opgewekt en vrolijk. Gebeurde dit!

Romano, mijn beste vriend, ik zag je niet vaak meer, de laatste keer dat je me zag 2 weken voor je dood zei je nog wat tegen me. "Hee Naomy, leef je ook nog?" vriendelijk en blij, zoals je was. "Ja, jy ook zie ik he?" antwoordde ik je. Hoe grof het nu klinkt. In elkaar gezakt bij gym een hartstilstand, door een aangeboren aandoening. De tranen zijn nog altijd niet gedroogt lieve vrienden. Emily was terug. Alsof het niet genoeg was, vorige week is in mijn hooft een heftige vorm van emotionele stemmingswisselingen geconstateerd. Geweldig!

Ik hoop dat jullie op me neer kijken en me door de pesterijen heen helpen. Jeff bedreigd me nog altijd, "Ik steek jou, vieze Gothic." Het doet pijn van binnen, alles doet pijn. Alle zelfmoord pogingen lukten me niet, omdat ik werd tegenhouden, omdat ik te zwak ben.

Be careful with the feelings of a person, it may be nothing to you, but it can cost anothers life!

Dit is mijn leven,
Welcome to Hell.

"Mijn hele leven lang word ik al gepest, en jy denkt dat ik dit nog langer kan volhouden? You're Sick!" (stukje uit het komende boek.)

Dit is waargebeurd, en ja met mij gebeurd. Alles wat er is gebeurd is teveel om samen te vatten in een kort stukje, dus ik zal eindelijk de moed krijgen om een boek te schrijven.

Alleen de namen verander ik, dit waren echte namen ik hoop dat ik niemand ermee pijn zal doen.


<3xo. Naomy

Reacties: