FanFic.nl

the writer and his storie

the writer and his storie -introductie-

Het was mistig, bomen vlogen alle kanten op, water spatte op de grond en de wind was nog nooit zo zwaar geweest. In de verte was een klein wazig licht puntje te zien. Een schaduw werd afgebeeld op het raam. De schaduw was van iemand die over een tafeltje gebogen zat en met zijn potlood tegen zijn hoofd tikte. Het hutje lag veraf gelegen van de stad en naast de hut stond een klein schuurtje waarin een auto stond, terwijl de rest om het huis was omgeven door bomen, waarbij een smal weggetje tussen de bomen door liep. maar wanneer het regende zoals vandaag was het weggetje slechts een moeras waarbij het haast onmogelijk was om er door heen te komen. Weer schoot er een bliksemschicht door de wolken het land op. en weer hoorde je een beangstigend gekraak van een omgevallen boom.
“verdomd, wanneer krijg ik nu eindelijk weer eens inspiratie, laat me gewoon een keer iets hebben om over te schrijven, mensen”�, riep een boze mannenstem uit het niets. De man die gewoon niet wist wat hij moest doen, schoof alle verkreukte papieren van zijn bureau af, en steunde met zijn hoofd op zijn handpalmen, terwijl hij dat laatste beetje zelfvertrouwen opgaf, en in slaap viel. De storm echter bleef lange tijd door gaan. Opeens waaide het raampje open en blies een harde windvlaag de kaars uit. Toch merkt de man niks en blijft mijn zijn hoofd op de tafel liggen. Een zacht gefluister werd door de wind mee gejaagd, het gefluister bleef door gaan en toen de ramen nog een keer hard openvlogen schrok de man wakker. En opeens was het gefluister weg. Het hele huis was donker en toen de man de kaars opnieuw met een lucifer die in de bureaula lag probeerde aan te steken gloeide de kaars heel even maar ging daarna weer uit. Nadat de man het raam had dicht gemaakt liep de man vermoeid de gang door tastend met zijn handen voor zich naar zijn eigen slaapkamer. het gekletter bleef doorgaan, de wind waaide door de bomen en maakte angstaanjagende geluiden. De bomen achter en langs het huis maakte kransende geluiden tegen het stenen huisje. Maar ondanks alles viel de man toch in slaap.
De volgende ochtend stond de man op en liep naar onder. nog helemaal gekleed in zijn pyjama, ging de man naar buiten om de schade te bekijken en liep terug naar binnen. “dat is me nog meegevallen”�, zei de man toen hij weer naar binnen was gelopen. Hij ging naar de keuken en pakte een plakbrood en maakte een kopje thee terwijl hij naar de woonkamer liep dat er meer uitzag als een bibliotheek met enkele ramen. De woonkamer was rond en het dak was een soort glazen koepel die veel leek op een torentje. Het huisje stamde dan ook af uit de middeleeuwen. De man vroeg zich vaak af waarom het huisje zo goedkoop was met de koop ervan en ook vroeg hij zich af waarom de mensen er zo graag vanaf wilden. Het was een prachtig huisje met slechts enkele gebreken. De man ging in zijn leesstoel zitten en zette zijn spullen op het tafeltje naast de stoel. Hij keek even op zijn horloge toen hij even naar boven keek en zag dat de zon aan het doorbreken was. De dag van vandaag zag er dit keer minder erg uit dan gister. De natte wegen en het natte woud leken door de zon verleden tijd te zijn. Alles ging weer zoals gewoonlijks zijn gangetje. De man tikte even met zijn vingers op tafel waarna hij op stond naar de deur liep. Hij wachtte nog even en daar hoorde hij een fiets aankomen rammelen. Enkele seconden daarna maakte de man de deur open en liep naar de jongen. De postbode jongen was slechts zestien jaar oud vermoedde man. De jongen liep vol zelfvertrouwen naar de man toe. “morgen meneer Gilsen, hoe gaat het met u”�.
“morgen jongen, tja zoals gewoonlijks hè, afwachten”�.
“dat is goed om te horen meneer. Maar ik moet helaas weer verder gaan zoals u ziet, tot de volgende keer dan maar weer hè”�.
“tot de volgende keer jongen, en bedankt voor de krant”�.
De man liep weer terug naar binnen en ging in zijn stoel zitten terwijl hij met zijn thee in de andere hand de krant rustig zat te lezen en af en toe een hap van zijn boterham nam. In de krant stond vooral wat voor schade de storm van gister in het dorpje enkele kilometers verderop heeft aangericht.
Toen de man weer naar boven liep, naar zijn schrijfkantoortje, waar hij altijd schreef lag er een wit vel op tafel met een klein papiertje ernaast. Met een tekst erop waarvan hij het handschrift nog nooit had gezien. Het handschrift was nauwkeurig en bevatte veel sierlijke letters. Op het blaadje stond:

Wanneer men een leeg vel papier ziet denkt men vaak dat er niks op staat, maar wanneer men verder kijkt ziet hij dat er wel degelijk wat op staat.

ook lag bij de brief een hanger met een zwart steentje en een veertje eraan. In de steen stond een merkwaardig symbool gegraveerd, maar ondanks dat kwam het hem toch bekend voor. De man haastte zonder te zijn geschrokken opgewekt naar onder. “dit zou nog wel eens het begin kunnen zijn van een nieuwe verhaal”�, riep de man juichend eruit. Hij zocht alle boeken in de vrij grote woonkamer na, totdat hij eindelijk vond wat hij zocht. Het boek bevatte allemaal vreemde tekens uit een land of volk waar hij nog nooit wat van gehoord had. Wel wist hij dat het iets te maken had met een naam, genaamd Galea. Hij was in het bezit gekomen van het boek toen zijn groot vader stierf. omdat zijn ouders bij een ongeluk waren omgekomen kreeg hij alle erfenis van zijn grootvader inclusief het huis. Het boek was al jaren lang bij hun in de familie en dit was ook pas de eerste keer dat de man iets in het boek zocht. De enigste keren dat hij erin gekeken had was om te zien wat er in stond. De man pakte het boek van de boekenplank en spoedde naar zijn bureau. Toen hij in zijn kamer kwam ging hij meteen aan zijn bureau zitten en sloeg het boek open. Na enkele minuten in het boek te hebben gezocht vond hij het teken dat in het steentje gegraveerd stond. Maar net toen hij wilde lezen wat het tekentje betekende begon het steentje erg te gloeien en brandde als het ware een gat in de tafel. Alles begon op te lichten rondom de man en uiteindelijk werd alles plotseling zwart.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.