FanFic.nl

Stand Alone's

This one is for You!

Jou gezicht. Ik zie je. Alles komt tot leven. Alles beweegt.
Behalve ik.
Ik wil je zien. Ik wil je voelen. Ik haat je.
Je liet mij alleen. Ik houd van je. Je bent in mijn gedachte altijd bij me. Ik weet niet wat ik met me aanmoet.
Mijn gevoelens.
Ik haat je. Maar tegelijk houd ik van je. Jy niet van mij. Je kent me niet. Je zal me nooit kennen. Al wil je het zo graag. Of niet?
Ben ik alleen, of ben jy bij me?
Wie ben je werkelijk?
En ik, ik haat mezelf. Ik haat jou. Ik haat ons.
Wij zijn één. Wij waren één. Nooit meer. Je bent te ver weg. Wie ben ik? Ik ben wie jy bent. Ik weet het niet.
Ik houd van je. Je houdt van mij. Maar toch haat je me.
Je weet niet van mijn bestaan. Je wist van mijn bestaan. We hadden het fijn. Hadden. Wie ben je nu? Je bent dezelfde. Ik ben anders. Je bent veranderd.
Ik blijf hetzelfde.
Je kunt me niet stoppen. Ik kan me niet stoppen. Wil je dat? Je wilt dat ik ongelukkig ben.
Ik begin te lopen. Je bent me al vergeten. De eerste seconde na dat je ging. Vergeet me alsjebliefd? Ik ben jou al vergeten.
Ik denk aan je. Ik had je weer kunnen zien. Vandaag. 14 Juni. Maar ik ben er niet. Tot volgend jaar. Misschien.
Ik heb je nu nodig. Je bent van mij. Niemand anders krijgt je. Je wilt wel dat ik van jou ben. Ik ben van deze wereld.
Het maakt dat je wil huilen. Ik houd me eraan vast. Deze onschuld is beeldschoon.
Ik haat alles aan je. Waarom houd ik van je. Jy haat alles aan mij. Waarom houd je van me.
Nu zie je me. Nu heb je me nodig.
En nu niet meer. Nooit meer.
Ik en jy. Het moment is perfect.
Wij staan geschreven in het lot. Gegrift in het diepste van ons hart.
Ik loop de trappen op. Ik zwijg. Vanaf hier heb ik een perfect uitzicht op het park. Ik loop naar de rand.
Je houdt van me. Anders zou je me negeren. Ik haat je, ik houd van je. Ik HIELD van je. Je keek me recht in mijn gezicht aan. Vergeet me. Iedereen vergeet me.
Alle mensen in het park kijken me aan. Je herkent me. Je loopt naar het uiteinde van het podium. Als ik je niets kon schelen ging je verder. Een lach verscheen op mijn gezicht. Je geeft nog om me.
Je kunt me niet stoppen. Je kunt van me houden. Ze houden op met hun gekrijs. En kijken allemaal naar mij. Ik haat het. Ik haat alles. Ik houd alleen van jou.
Jy bent mijn uitzondering. Ik gil. Ik sta nu op de rand. Je bent in paniek. Ik ga zitten. En schrijf een brief. Deze brief.
Ik huil. Tranen vallen op het papier. Ik leg er mijn tas op. Het waait niet weg.
Mijn vriendinnen. Ze herkennen me.ze lopen het park uit. Net als jy. Jullie staan voor mijn rand.ik schrijf nog steeds. Jullie denken dat ik het niet doorheb. Wel dus.
Ik haat je. Je hebt me zoveel pijn gedaan. Je me mezelf zoveel pijn laten doen. Daarvoor zul je boeten. En ik. Daarvoor zal ik ook moeten boeten. Voor de zoveelste keer doe ik mezelf pijn.
Ik zal voor eeuwig van jou zijn. En jy van mij. Ik schreeuw. “Het ligt onder mijn tas!”�. Nu kijkt iedereen naar me. “ GODVERDOMME!”�. Een kille stilte. Ik ging op de rand staan.
“IK HIELD VERDOMD VEEL VAN JE BILL KAULITZ!”�. Je kijkt me aan. Ik kijk nog even naar je, onze blikken kruisen. En spring.
Mijn gedachten. Ik zie een licht. Een licht. Ben jy dat? En dan is er niets meer. Ik ben, dood.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.