Hoofdcategorieën
Home » Percy Jackson » You're a Demi-God » Chapter 5
You're a Demi-God
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
18 april 2012 - 19:01
Aantal woorden:
538
Aantal reacties:
2
Aantal keer gelezen:
324
Chapter 5
chapter five
http://data.whicdn.com/images/24550192/tumblr_lxwv9bx58z1qlk5kj_large.gif
-Olive Bell-
De minuten die voorbij gingen waren de raarste minuten van mijn hele leven. Mijn vader sprak over mijn moeder, en over wie ik 'echt' was.
Hij zei dat mijn moeder een vrouw was, die niet zoals alle andere vrouwen was, maar dat hij niet kon zeggen wat haar naam was of wie ze echt was. Hij zei dat ik dat zelf moest uitzoeken. Maar het belangrijkste wat ik uit heel het gesprek kon opmaken was; We gingen weg. En met 'we' bedoel ik mezelf.
Er was een lange stilte en ik keek naar het aanrechtblad.
Ineens hoorde in mijn vader een snotterende neus ophalen en ik keek hem aan. Hij had dikke tranen in zijn ogen zitten terwijl hij me aankeek. En ik zag ook dat hij het zo goed als hij kon in probeerde te houden, wat hem niet echt lukte, aangezien de tranen al tot op zijn kin kwamen.
Hij greep me vast en gaf me een enorme knuffel. Ik knuffelde hem terug, want als mijn vader ging huilen, was hij ook ECHT verdrietig.
'Pap?' vroeg ik zachtjes.
Hij maakte een bijna onhoorbaar geluidje en ik vroeg verder.
'Waar moet ik volgens jou heen gaan?'
Hij liet me los en keek me aan terwijl hij zijn tranen wegwreef.
'Je moet naar een kamp schat.' zei hij
'Wat voor kamp?'
'Een kamp voor hele speciale mensen zoals jij.' zei hij met een snik erbij.
'Speciaal?'
'Ja, speciaal. En ik weet zeker dat je het daar geweldig zult gaan vinden.'
Ik keek hem lang aan zonder iets te zeggen.
Mijn vader glimlachte ineens maar ik kon niet terug glimlachen. Wilde mijn vader me naar een kamp sturen omdat ik iets raars had meegemaakt? Dat snapte ik totaal niet!
'Maar, waar is dat kamp dan?' vroeg ik dus maar.
'Dat is geheim, je mag er ook verder met niemand over praten. In ieder geval niet buiten dit huis, anders ben je in levensgevaar.'
'Levensgevaar?' vroeg ik verbaast.
'Weet je waarom Pearl weg is gegaan?' vroeg hij en hij leunde met zijn rug tegen de koelkast.
Nee, dat wist ik niet. Daar heb ik ook nooit echt bij stil gestaan. Maar nu keek mijn vader me aan alsof hij op een antwoord aan het wachten was.
'N... nee.' zei ik.
'Ze is weggegaan omdat ze het niet meer aankon.'
'Wat niet meer aankon?'
Mijn vader draaide zich naar me toe en zette zijn handen op zijn knieen, zodat zijn hoofd voor dat van mij kwam.
'Ik heb jou heel mijn leven voor allerlij dingen beschermt. Voor meer dan de gewone vader moet doen,' zei hij. 'En toen Pearl er was ging ik daar natuurlijk gewoon mee door. En ze kon er niet meer tegen. Het was zo erg dat ze zelfs de tweeling in de steek liet.'
'Waar beschermde je me van?' vroeg ik, maar ik kon de vraag niet afmaken, want er kwam een luide kindergil vanuit de woonkamer. We hoorde glas op de grond vallen en mijn vader haastte zich de keuken uit.
'Blijf hier!' riep hij en toen verdween hij in de woonkamer.
Ik wilde gaan kijken, maar wilde na het gesprek van daarnet wel graag doen wat mijn vader me zei.
Ik hoorde nog meer glas vallen en Mitch en Yue kwamen aangehold op hun kleine beentjes.
'Zuss!!' riepen ze tegerlijk, en ze onhelste ieder een been van me.
'Papa vecht met een gevleugeld monster!'
Reacties:
Pline zei op 18 april 2012 - 19:07:
Wow, komt alles goed? Het moet wel goed komen!
Ga alsjeblieft super snel verder want dit begint een kleine verslaving te worden
xx
Wow, komt alles goed? Het moet wel goed komen!
Ga alsjeblieft super snel verder want dit begint een kleine verslaving te worden
xx
aaaarrrrgggg nog een cliffhanger
nou kan ik natuurlijk nooooit me aan mijn voornemen houden want het is echt vet spannend
nog één hoofdstuk dan maar
p.s. jeeeeh ze moet naar Halfbloedkamp, toch?