Hoofdcategorieën
Home » Glee » never forget me » De jongen met gitaar en krullen
never forget me
De jongen met gitaar en krullen
Blaine zat te staren naar de muur in zijn slaapkamer toen Dan binnenkwam.
'Wat zit jij hier te doen?' vroeg hij.
'Niets, gewoon wat aan het denken.'
'Sinds wanneer zit jij gewoon wat te denken in je slaapkamer? Scheelt er iets? Er is toch niets ergs gebeurd?'
'Nee, integendeel' zei Blaine terwijl zijn ogen oplichtten en er een kleine glimlach op zijn lippen verscheen.
'Vertel!' riep Dan die nieuwsgierig op Blaines bed ging zitten.
'Het is niets speciaal hoor, ik zat gewoon vandaag te spelen in het park op mijn gitaar en ik had een heel erg leuk publiek.'
'Een heel erg leuk publiek? Je bedoelt 1 iemand zeker?' zei Dan terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok.
'Wel, er was een jongen die...'
'IK WIST HET!' riep Dan terwijl hij Blaine onderbrak. 'Oke, sorry, vertel verder'
'Wel er was een jongen die er heel knap uitzag en best wel tof was'
'Wat was zijn naam?'
'Geen idee' zei Blaine terwijl hij zijn hoofd liet zakken.
'Ik denk al de hele dag aan hem, en hoe stom ik was om niet te vragen wat zijn naam was.'
'Misschien zie je hem wel nog eens terug?' zei Dan terwijl hij Blaine een schouderklopje gaf.
'We wonen in New York, hier leven duizenden mensen. Misschien met een beetje toeval en geluk zie ik hem ooit eens terug. En dan nog, wie zegt dat hij echt wel leuk is? Ik heb er amper enkele woorden tegen gezegd. Misschien heeft hij wel een vriendin.'
'Ach Blaine, de liefde komt wanneer het moet komen!'
'Zegt de man die al een tijdje een mooie vriendin heeft.'
'Je komt er wel overheen. Morgen ben je alweer vergeten hoe hij eruit zag.' Je hebt trouwens les morgen dus moest ik jou zijn zou ik in mijn bed kruipen.'
'Ja, vader' antwoorde Blaine op een zeurderige toon.
Dan moest even lachen en ging toen terug naar zijn eigen kamer.
'Dan?' riep Blaine nog vanuit zijn kamer.
'Wat?'
'Je weet nu toch waar je bruine schoenen liggen, hé? Ik wil morgen niet weer wakker worden door jou geschreeuw.'
De volgende ochtend werd Blaine gelukkig wakker door de radio waar zijn favoriete nummer net op speelde.
Het was nog vroeg in de ochtend. De lucht werd lichtblauw en Blaine dacht direct aan de jongens ogen. Hij was hem dus nog niet vergeten. Blaine perste wat sinaasappelsap uit en ging in de zetel zitten terwijl hij naar het nieuws keek. Hij hoorde Dan's wekker vallen op de grond. Waarschijnlijk had hij iets te hard op de snooze-knop gedrukt. Blaine moest lachen toen Dan vloekend binnenkwam.
'Ik haat deze dag nu al.'
'Slecht karma zeker?'
'Ik heb gisteren een vlieg doodgemept en dit is nu misschien mijn straf?'
Dan nam ook een glas sinaasappelsap en ging zitten naast Blaine.
'Nog iets gebeurd in de wereld?'
'Het gewoonlijke. Moorden, oorlog, aanslagen,...'
Blaine stond op en liep naar de badkamer. Hij keek in de spiegel en zag dat zijn haar helemaal in de war zat. Verder moest hij hem nodig scheren want hij kreeg al een stoppelbaard, maar hij had geen zin om zicht te scheren dus deed hij of hij het niet merkte. Hij zocht wat propere kleren, deed een poging om zijn haar wat in model te brengen, tevergeefs, en poetste zijn tanden.
Daarna nam hij zijn gitaar en begon nog wat te spelen tot hij moest vertrekken naar de muziekschool waar hij les gaf.
'Hoi Sara, hoe gaat het vandaag?' zei Blaine tegen een meisje met blond haar die tegen de muur van de muziekschool vond.
'Goed, en met u?'
'Uitstekend!' zei Blaine terwijl hij samen met Sara de klas binnenstapte.
De uren gingen voorbij, net als de leerlingen. Ze hadden vandaag allemaal uitstekend gespeeld en Blaine was blij dat hij naast iedere naam goede punten mocht zetten. Net na de laatste les nam Blaine zijn gitaar en probeerde nog wat nieuwe liedjes uit toen hij in zijn gitaarkoffer een wit papiertje zag liggen met een nummer en daaronder in een krullerig handschrift
' In ruil voor dit nummer verwacht ik wel een privéconcert. Stuur of bel me maar, jongen met de gitaar en krullen.
Groetjes, de jongen die achter de boom zat.'
Reacties:
Echt geweldig! Ik ben nu al zo verslaafd aan deze ff.
Je schrijft echt met karakter, niemand zou dit kunnen jatten.
Gewoon doorgaan! Ik kijk al uit naar hoofdstuk 3.
Dit is echt prachtig, ik bedoel: kort maar krachtig!
Het einde is zo mooi, ik had het echt niet verwacht!
Ik wacht al op een volgende fanfic van jou!
Xxx