FanFic.nl

Famous Dad? No way! ft. Big Time Rush

58.

“Verdomme James! Waarom moest je dat nou zo nodig tegen Lily zeggen?”� roept Kendall kwaad tegen James en hij balt zijn vuisten.
“Kendall alsjeblieft! Luister dan naar me. Ik heb het nooit zo bedoelt om dat soort dingen tegen haar te zeggen, maar ze bleef maar doorzagen over dat het mij niets kon schelen en alles. En ik heb duidelijk tegen haar gezegd dat het me wel wat deed maar ze wilde niet luisteren, ze zei dat ik loog. Dus heb ik haar gezegd wat ze wilde horen en toen ging het mis,”� schreeuwt James terug en hij slaat hard met zijn vuist tegen de muur aan waardoor er een lichte deuk ontstaat in de muur. Met grote ogen kijkt Kendall geschrokken naar James en schud zijn hoofd.
“Dus je wilt zeggen dat dit allemaal een misverstand is, alleen maar omdat Lily je niet wilde geloven toen je haar de waarheid vertelde?”� vraagt Kendall ongelovig. James knikt voorzichtig en laat zich met zijn rug tegen de muur op de grond zakken en zet zijn handen in zijn haar.
“Ja, en dat heb ik haar ook geprobeerd te zeggen maar ze bleef maar zeggen dat ik loog. Dus ik had geen andere keus dan het haar op die manier te zeggen zodat ze het zou snappen, althans dat had ik gehoopt. Maar nu heb ik het helemaal verpest en ben ik mijn lieve meisje voorgoed kwijt,”� zegt James en tranen vullen zijn ogen. Kendall hurkt voor hem neer en legt zijn handen op James’ schouders en schud zijn hoofd.
“Nee, dat laat ik niet gebeuren,”� zegt Kendall en hij kijkt James aan.
“Wat bedoel je?”� vraagt James snikkend.
“Ik ga er alles aan doen om er voor te zorgen dat er niets gebeurt tussen jullie. Maar nog even voor de zekerheid, jij vind haar niet te zwaar of te dik, en ook alles wat je zei over Devon.. Daar klopt ook helemaal geen woord van?”� vraagt Kendall en James schud heftig zijn hoofd.
“Nee echt niet, ik zweer het je. Ik heb dat alleen gezegd omdat ze me niet geloofde toen ik de waarheid vertelde. En om eerlijk te zijn vreet het aan me om haar zo te zien, ze is zo verschrikkelijk kwetsbaar nu na al dat gedoe met die Devon. Ik had het eigenlijk ook helemaal nooit mogen zeggen,”� zegt James hoofdschuddend en Kendall kijkt hem vragend aan.
“Wat had je niet mogen zeggen?”� vraagt Kendall niet-begrijpend.
“Dat ze toen een beetje zwaar werd toen ze op mijn rug zat. Dat had ik niet mogen zeggen, ik weet wat het doet met mensen en dan vooral met meisjes, als je dat soort dingen over hun zegt. Weetje mijn zus, Allison, heeft vroeger een eetstoornis gehad en dat alleen maar omdat iemand tegen haar zei dat ze dik was, maar ze had alleen maar een licht buikje. Het heeft Allison helemaal kapot gemaakt, gelukkig is ze nu wel weer beter maar ik wil gewoon niet dat mijn meisje dat ook gaat overkomen alleen maar omdat ik zoiets stoms heb gezegd,”� antwoord James verdrietig.
“Het komt allemaal goed James,”� zegt Kendall en hij staat op. Kendall steekt zijn hand naar James uit die hem vervolgens aanpakt en Kendall trekt James overeind.
“Beloof je dat?”� vraagt James, en hij veegt de laatste tranen van zijn gezicht af.
“Dat beloof ik je,”� antwoord Kendall. Samen lopen ze de trap af naar beneden de woonkamer binnen, in de woonkamer zitten Paul, Ian, Rhiannon, Mayke, Engelien, Logan en Carlos op de bank en kijken ons geschrokken aan als James en Kendall binnen komen gelopen.
“Jongens vertel me alsjeblieft dat die bonk van daarnet was van iemand die viel?”� vraagt Paul met een bange stem. Beide jongens kijken elkaar aan en schudden langzaam hun hoofden.
“Sorry Paul, ik eh..”� begint James. Paul kijkt hem met grote ogen aan en staat op van de bank.
“Nee, het is al goed James. Ik ga even naar boven,”� zegt Paul en hij loopt de kamer uit. Dan staan ook Ian, Mayke, Engelien en Carlos op en lopen Paul achterna de trap op.
Ik zit nog altijd snikkend op Sky’s schoot met mijn ogen gesloten en mijn handen tegen mijn oren aan, Sky houd me stevig vast en heeft zijn kin op mijn schouder gelegd.
“Het is al goed,”� fluistert hij steeds maar elke keer dat hij dat zegt schud ik mijn hoofd en druk ik mijzelf nog meer tegen zijn borst aan. Kendall komt naar ons toe gelopen en gaat voor Sky op een stoel zitten, hij legt zijn hand op mijn been en wrijft er zachtjes overheen. Ik open mijn ogen en kijk hem met angstige ogen aan, dan strekt Kendall voorzichtig zijn handen naar mij uit, pakt mijn polsen vast en haalt zo mijn handen van mijn oren af en houd mijn handen stevig vast.
“Lily we moeten praten, en met ‘we’ bedoel ik James en jij,”� zegt hij zachtjes. Ik schud mijn hoofd, trek mijn handen los uit de zijne en kijk hem met grote ogen aan.
“Alsjeblieft?”� vraagt Kendall dan met een piepstemmetje en met zijn grote groene ogen aan die smekend op mij gericht staan, kijkt hij me aan. Even denk ik diep na en knik dan voorzichtig, Sky laat mij los en ik ga van zijn schoot af. Kendall, Sky, Logan en Rhiannon lopen de kamer uit en ik hoor ze de trap op lopen. Ik slaat een kleine zucht en ga op de stoel zitten waar zonet Sky nog op had gezeten en staar doelloos voor me uit, als James naast mij komt zitten schuif ik de stoel ietsje verder bij hem vandaan en ik durf hem niet aan te kijken.
“Lily, wil je eventjes naar me luisteren?”� vraagt James met een zachte stem. Ik voel zijn ogen op mij branden dus waag ik het erop, ik draai mijn hoofd ietsje naar hem toe en knik.
“Het spijt me heel erg Lily, eerlijk waar. Ik had die dingen niet mogen zeggen maar-,”� begint James maar ik praat door hem heen.
“Waarom zei je het dan?”� vraag ik hem en ik kijk James met bange ogen aan.
“Lieverd kijk.. Ik zei dat omdat je me niet wilde geloven toen ik je de waarheid vertelde. Het spijt me echt heel erg dat het je kapot heeft gemaakt maar ik kon niet anders, je wilde me maar niet geloven,”� zegt James zachtjes en hij pakt voorzichtig mijn handen. Even overweeg ik het om ze weg te trekken maar ik bedenk me snel, want ik begin langzaam in te zien dat het allemaal een misverstand was.
“Nee nee James, nee. Ik moet sorry zeggen, ik geloofde je maar niet toen je keer op keer de waarheid tegen me zei. En het spijt me dat je dat soort dingen tegen me moest zeggen en-,”� zeg ik maar ik word onderbroken door James die zijn lippen op de mijne drukt. Ik sluit mijn ogen en kus hem terug, als James zijn lippen van de mijne afhaalt kijken we elkaar even zwijgend aan.
“Het is al goed Lily. Het werd je gewoon even te veel en je reageerde jezelf af op iedereen en vooral op mij, ik vind het niet erg. Eerlijk waar, maar kunnen we alsjeblieft alles gewoon vergeten wat er de afgelopen weken gebeurt is met Devon en alles en opnieuw beginnen?”� vraagt James. En ik hoor aan zijn stem dat hij twijfelt of ik het wel een goed idee vind. Ik denk even na en knik dan.
“Ja, heel graag!”� zeg ik blij. Blij omdat hij het ook wilt vergeten en ook omdat ik er gewoon niet meer over wil nadenken van dat met Devon.
“Zou je deze dan weer van mij aan willen nemen?”� vraagt James. Hij staat op en graait in zijn broekzakken, dan haalt hij er het medaillon uit wat ik van hem voor kerstmis had gekregen en ik in mijn woede in de vuilnisbak buiten had gegooid.
“Hoe? Wat?”� stotter ik en ik kijk hem met grote ogen aan.
“Paul vroeg laatst of ik wat wilde weggooien en toen vond ik hem,”� zegt James en een glimlach.
“Maar zou hij dan niet super vies moeten zijn of stuk en vreselijk stinken?”� vraag ik hem maar James schud zijn hoofd.
“Ja dat klopt. Maar ik heb hem samen met Carlos schoongemaakt en toen heeft Logan hem naar de juwelier gebracht om het slotje te laten maken. Want die had je waarschijnlijk stuk getrokken,”� antwoord James en hij kijkt me nog steeds vragend aan.
“Mag ik hem eh.. Weer bij je om doen?”� vraagt James. Ik knik lachend, sta op van de stoel waar ik op zat en ga met mijn rug naar hem toe staan. James hangt de ketting om mijn hals en slaat zijn armen om mijn middel heen dan laat hij zijn kin op mijn schouder rusten en pak ik zijn handen vast en kijk ernaar.
“Jemig James. Wat heb je met je hand gedaan?”� vraag ik hem geschrokken als ik zijn hand vast pak en hem bekijk. Ik draai me naar hem om zonder zijn hand los te laten en kijk hem vragend aan.
“Oh, ik sloeg net tegen je muur aan in je kamer,”� zegt hij met een onschuldig stemmetje. Ik kijk hem ongelovig aan en schud mijn hoofd.
“Dat meen je niet! James Maslow waarom heb je mijn muur pijn gedaan?”� vraag ik hem lachend en James haalt zijn schouders op.
“Sorry Lillith Delara Wesley, maar ik moest net als jij, even mijn woede kwijt,”� antwoord James en hij drukt lachend zijn lippen op de mijne.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.