FanFic.nl

Fuckin’ Perfect

Fuckin’ Perfect

De maan scheen door de raam van de kamer. Hij verlichte vooral de bed die aan de zijkant stond. Een jonge vrouw, die in de bed lag knipperde vermoeid met haar ogen. Ze rekte zichzelf uit en draaide zich om. Haar oog viel op de teddybeer die naast het bed op een houten tafeltje stond. Ze slikte moeilijk en strekte haar arm uit en greep de teddybeer vast. Zand knarste tussen haar vingers. Tranen vormde zich in haar ogen. ‘Je was fucking perfect.’ Fluisterde ze zacht tegen de teddybeer. ‘Waarom Daan… waarom geloofde je hem? Je was echt zo fucking perfect.’



Een al bijna jonge vrouw liep lachend de kamer binnen. Ze verstarden wanneer ze haar jongere zusje op de grond zag zitten. ‘Daan?’ begon ze bezorgd.
Het kleine meisje stond op en rende huilend in de armen van haar grote zus.
‘Suus, ze gooide met Billy!’ opperde ze hysterisch. ‘Nu is Billy dood!’ Suzanne begon te lachen om de kinderlogica. ‘Sst.. is hij al bij de knuffeldokter geweest?’ grapte ze.
Daniëlle schudde krachtig haar hoofd. ‘Nee.. maar ze zijn gemeen!’ Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek weg. Suzanne legde haar hand op Daans hoofd en ging door haar knieën. ‘Wie zijn gemeen, lief? Haar zusje schudde haar hoofd en haalde haar schouders op.

Suzanne zuchten diep en liet haar hand naar haar rug toe glijden en trok haar zusje in een liefdevolle omhelsing. ‘Wie deden er gemeen, Daantje?’
‘Thomas…’ fluisterde Daniëlle toen zacht. ‘hij gooide met Billy en toen werd de juffrouw boos op mij… ’ Suzanne keek haar verbaasd aan.
‘Waarom werd de juffrouw boos op jouw?’ vroeg ze zachtjes. Daniëlle haalde haar schouders op. ‘Ik wilde gewoon mijn beertje terug!’



Dagen later zat Daniëlle op een oud versleten bed. Alleen haar benen bungelde buiten boord. In haar rechte hand lag een teddybeer. Hij was bijna helemaal bruin, alleen zijn oortjes waren roze. Zijn rechterknoop, dat een oog moest voorstellen, hing alleen nog aan een dun touwtje. De andere knoop was allang verloren gegaan. Het meisje keek angstig, maar toch vragend naar Suzanne die in de deur opening stond. Ze duwde de teddybeer nog strakker tegen zich aan. Haar gezicht was bedekt met tranen en zwarte strepen viezigheid. Haar ogen zaten vol met diep liggende emoties,
die een volwassenen niet zouden kunnen plaatsen. Ze knipperde onzeker met haar ogen terwijl haar linkerhand met de rafels van haar verknipte jurk speelde.
Het oudere meisje in de deur opening versnelde haar pas en liet zich voor het meisje op haar knieën vallen. ‘Daan, Het spijt me.’ Fluisterde ze terwijl ze de bruine lokken uit het meisjes gezicht veegde. Daniëlle haalde haar schouders op en sloeg haar dunne, kleine armen om haar heen. Het oudere meisje begon geluidloos te huilen terwijl ze haar jongere zusje terug omhelsde. ‘Is papa nog thuis geweest?’
Daniëlle knikte. ‘Hij deed mij pijn, Suus.’ Een hartverscheurend geluid galmde door de kamer. ‘Hij… Waarom houd papa niet van mij?’ Snikte ze. Daniëlle liet Suzanne los. ‘Ik deed het echt niet expres!’ Met haar rechte handpalm veegde ze de tranen van haar wang. ‘Ik wilde mama’s vaas niet breken.. het ging per ongeluk!’



Zonder nog naar haar zusje te kijken, rende Suzanne naar beneden. Zoals ze verwacht had stond haar moeder in de keuken. ‘Hoe durf je!’ schreeuwde ze zonder na te denken. ‘Je zou je dochter beschermen! Het kleine meisje boven… jullie engel, ken je haar nog?’ Haar moeder draaide zich om. Ze zwaaide met haar poollepel en begon te lachen. ‘Ik zorg toch voor haar?’ Suzanne schudde haar hoofd.
‘Ze heeft niet eens fatsoenlijke kleding!’ Woedend gooide haar moeder de poollepel op de grond en greep haar dochter bij haar pols beet. Kwaad sleepte ze Suzanne mee naar boven. Met een ruwe duw douwde ze haar de kamer binnen. Zelf liep ze meteen door naar de kast. Ze slingerde er een paar T-shirts en broeken uit.
‘En wat is dit dan? Kan ik er iets aan doen dat dat ondankbare kreng niets van ons aanneemt!’ Suzanne greep het uit haar moeders handen en gooide het op de grond.
‘Dat is mijn kleding!’ Schreeuwde ze terug. Haar moeder lachte humorloos. ‘Ik kan er toch ook niets aandoen dat je niet wilt delen?’
Een kleine stilte ontstond. Suzanne draaide zich om en wilde weglopen. Haar moeder achtervolgde. Voordat ze haar dochters hand kon pakken draaide Suzanne om. ‘Ze past mijn kleding toch niet!’ siste ze kwaad. Haar moeder haalde haar schouders op en stak haar vinger op. ‘Dat is jouw schuld! Had je maar dunner moeten zijn! Ondankbare krengen, dat zijn jullie!’ Zonder nog een keer om te kijken liep ze weg.


De volgende ochtend was het Suzanne die met uitgelopen mascara op de grond lag.
‘Suus, wat doe je?’ kwam de zachte stem van Daniëlle. Suzanne lachte zachtjes terwijl ze haar vinger weghaalde van de muur. Ze kwam langzaam overeind.
‘Niets, lief!’ glimlachte ze. ‘Moet jij niet op school zitten?’ Daan schudde haar hoofd.
‘Papa zit beneden, ik wil niet naar beneden.’ Vertelde ze alsof het normaal was om bang te zijn voor je bloed eigen vader. Daniëlle ging met haar vingers langs het sleutelbeen van Suzanne. ‘Ga je dood?’ vroeg ze zachtjes. Suzanne schudde haar hoofd. ‘Waarom vraag je dat?’ Daniëlle haalde haar schouders op. ‘Je veranderd in een skelet.’ Antwoordde ze zacht. ‘en skeletten zijn dood.’

‘Ik heb nieuwe kleding nodig!’ Opperde Suzanne als antwoord. ‘Alleen jij hebt ook nieuwe kleding nodig.’ Daniëlle knikte langzaam. ‘Verander je daarom in een skelet?’ vroeg Daniëlle opnieuw. ‘Zodat we samen in de kleding passen?’ Het bleef even stil terwijl Suzanne op haar lip beet. ‘Misschien is het dan beter dat ik ook in een skelet verander.’ Glimlachte Daniëlle tevreden omdat ze een oplossing had bedacht.



Later die middag stond Suzanne in de winkel. Ze had precies 20 euro mee gekregen van haar moeder. Voor kleding voor haar en voor haar zusje. Vol verlangen keek ze naar de jurk die de meiden van haar klas vast hadden en naar de kleding van de kinderafdeling. Ze sloot haar ogen en haalde diep adem. Voor een moment zette ze haar gedachten op nul en haalde een T-shirt die haar zusje perfect zou passen. Terwijl ze afrekende keek ze achterom. De twee meiden uit haar klassen stonden nog steeds met een jurkje te pronken. De meest linkse meisje wees naar haar en lachte. De andere lachte al snel mee.
Onzeker draaide Suzanne haar hoofd weg en bedankte de verkoopster die haar de tas gaf. Ze wilde weglopen, maar toch waagde ze de twee meiden nog een blik toe. Het meisje met de prachtige jurk draaide een rondje en baseerde op één been. In een blink van jalousie pakte Suzanne een jurk van het rek en stopte hem in haar tas. Ze wilde meteen weglopen, maar voordat ze het wist werd ze bij haar arm vastgepakt en de kamer in gesleept. Het laatste wat ze meekreeg zijn de flitsen van de camara’s van de mobiele telefoons van haar klasgenoten.



Het was haar vader wie haar kwam ophalen. ‘Na alles, alles wat ik gedaan heb voor jouw en je zusje!’ Hij kneep in haar bovenarm. ‘besluit je dit te doen?’ Zonder moeite duwde hij haar naar voren, het huis in. ‘Ondankbaar noemen ze dat! Geen eten voor jouw vanavond.’ Hij lachte. ‘Niet alsof je dat nodig zou hebben.’ Suzanne draaide zich om. ‘Ja, maar Daniëlle dan? Zij krijg nu zeker ook geen eten?’ Een schatterlach
vervulde de kamer. ‘Alsof die kreng nog eten nodig heeft.’ Suzanne verstarden.
‘Wat bedoel je?’ Ze draaide zich naar haar vader toe. ‘Wat heb je gedaan?’



Hij glimlachte sadistisch. ‘Ik heb precies gedaan wat ze me vroeg.’ Hij ontblote zijn tanden terwijl hij glimlachten. ‘’Papa stop! Wat moet ik doen zodat je stopt?’’ imiteerde hij zijn jongste dochter. ‘Ik zei dat ze kon dood vallen, dat dat de wereld beter zou maken.’ Hij streek met zijn hand over de wangen van zijn oudste dochter. ‘Ze vroeg me toen of ik haar wilde afmaken. En wie ben ik om nee te zeggen?’
Suzanne duwde hem weg. ‘Ze is nog maar tien! Ze was nog maar een meisje van tien jaar oud! Hoe durf je? Monster!’ Ze spuugde op hem en hij lachte. ‘Ze was fucking perfect! Ze was het liefste tien jarige meisje die er maar bestond en jij.. val zelf dood!’ Zonder nog een blik te wagen rende ze naar boven toe.



In de badkamer vind ze wat ze zocht. Suzanne staarde naar de getallen die nog steeds op de weegschaal stonden weergegeven. ‘Misschien is het dan beter dat ik ook in een skelet verander.’ hoorde ze de stem van haar zusje zeggen. Ze schudde haar hoofd. ‘Niet jij..’ Haar oog dwaalde af naar de fles bier die naast de badkuip stond. ‘de klootzak..’ Ze sloot haar ogen. ‘Hij deed mij pijn, Suus!’ Herinnerde ze de woorden van haar dierbare Daniëlle. ‘Nu is Billy dood!’ Konden ze eindelijk weer samen zijn. Suzanne opende haar ogen en waagde een blik in de badkuip. De tranen liepen over haar wangen terwijl ze zich op haar knieën liet vallen naast het bier. Ze tilde haar zusje uit de badkuip en omhelsde haar stevig.
‘Waarom Daniëlle? Jij was de enigste die ik nog had! Het maakte jouw niet uit wie ik was, wat ik deed of hoe ik eruit zag.. jij was er voor mij! En ik hield zo ontzettend veel van je! Waarom had ik dit niet zien aankomen? Waarom kon ik je niet redden?.. ’



Suzanne stond voor een grote witte doek. Haar haar was netjes naar achteren gebonden met een gele zakdoek. In haar rechter hand had ze een kwast en in haar linker hand hield ze het verf vast. Op het doek keek haar jongere zusje terug naar haar en in haar rechte hand hield ze een bruine teddybeer vast. De woorden Daniëlle en Billy versierde de onderkant van het doek.

[b][b]

Reacties: