Hoofdcategorieën
Home » De Hongerspelen » Ultionem [ Afgewerkt ] » 02 Lorelei Garza
Ultionem [ Afgewerkt ]
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
30 mei 2012 - 22:50
Aantal woorden:
1209
Aantal reacties:
17
Aantal keer gelezen:
970
02 Lorelei Garza
Ik staarde naar de bollen, Ellina had zich in mijn armen verborgen.
Iedereen keek machteloos toe hoe Coin zelf door de bollen graaide.
‘Myeline Dixon.’ Dicteerde hij. Ik keek hoe een onbekend meisje naar voren schuifelde, haar donkerblonde krullen golfden achter haar aan. Bruine ogen spuwden haat en verzet. Dit had het einde van de oorlog moeten betekenen. Coin kon nu gelukszalig naar twaalf papieren grijpen, twaalf levens in zijn greep.
‘Aveline Rowe.’ Een jonger meisje liep naar voren, goudblonde lokken en grijze ogen. Haar gezicht vlak, emotieloos. Ik wist niet waarom, maar ik voelde de drang om mensen te beschermen. Namen gingen voorbij en Barbara lette telkens beter op, nog drie meisjesnamen te gaan. Ze kreeg hoop, valse hoop die ze binnen enkele minuten van haar af konden nemen.
‘Verena Wallace.’ Coins grijns werd triomfantelijk toen een meisje met stijl donkerbruin haar en felgroene ogen verscheen. Ik wist meteen dat zij geen typisch Capitoolkind was. Zij zou strijden om dit te overwinnen. Telkens opnieuw zakten mensen neer, verslagen zodra de naam van hun kennis werd afgeroepen.
‘Margaretha Glover.’ Ik werd uit mijn gedachten gesleurd, ik herkende haar. Het meisje die vaak bij Barbara in de boetiek kwam.
‘Oh god…’ Fluisterde Barbara en sloeg haar handen voor haar mond. Het kort zwart krullende haar, blauwgroene ogen. Ik voelde een steek van verdriet door me heen suizen.
‘Als laatste meisje Venita Rosario !’ In die waas van seconden maakte ik één beslissing. ‘Stop ! Ik bied me aan !’ Mijn stem dreunde over het hele plein, iedereen had het gehoord. ‘Lorelei !’ Gilde Ellina angstig maar werd weggeduwd door rebellen. Ik werd naar voren gebracht, keek mijn elf andere slachtoffers even aan. Dacht aan Saraia, mijn hartsvriendin die hoogstwaarschijnlijk dood was. Ik had haar hier niet gezien en Charm ook niet, ik had Anona, Siara en Tatiana wel gezien. Het vlakke gezichten, en tranen in hun ogen. Pijn golfde om me heen.
‘Hoe heet je ?’ Vroeg Coin amusant. ‘Lorelei Garza.’ Bevestigde ik koel. ‘Goed, drama kost tijd en die hebben we niet.’
‘Wacht alstublieft !’ Ik keek geschokt naar de plek waar een stem oprees.
Coin fronste ongeduldig. ‘Ik neem de plaats in van Ruby Hunter !’ Ik slikte moeizaam, probeerde mijn duizelende hoofd helder te krijgen. De stem kwam van Charm. Wat deed ze ? Plots besefte ik wie Ruby Hunter was. Een tenger weerloos meisje van pas twaalf. Ze moest iedere avond op haar en de drie andere zusjes passen, en ik had door mijn gedachtestroom niet eens opgemerkt dat ze hier roerloos twee plaatsen van me verwijderd stond.
‘Breng haar weg !’ Schreeuwde Coin en duwde Ruby het podium af. Ik keek angstvallig naar Charm. Ze haalde diep adem en ontweek mijn blik, ik… Saraia en Charm waren moedig en in staat om iedereen te redden van deze gruwelen.
‘Het spijt me…’ Fluisterde ze en werd naast me geplaatst. Coin wierp ons een woedende blik toe en gromde.
‘We gaan over naar de jongens.’ Ik wisselde nog een korte blik met Margaretha en greep Charms hand. Ik slikte in een poging om mijn kurkdroge keel te temmen, klaar om meteen de arena in gegooid te worden. Ik rekende niet eens op stylisten, of interviews… gewoon op de bittere dood tot mijn laatste adem werd uitgeblazen.
Nieuwe sneeuwvlokken dwarrelden om ons heen, raakten verstrikt in mijn donkerbruine krullen. Mijn bleke gezicht en donkere ogen staarden naar het kleine meisje in Barbara’ s armen. Ellina.
‘Wil het publiek nog iets openbaars tegen deze kinderen kwijt ?’ Bromde Coin bars. Ik begreep hen, ze wilden ons snel in de arena. Snel doden en op naar een evolutie. Hoera. Daar zat ik nu echt op te wachten. Iemand kuste zijn drie middelste vingers van z’n linker hand en al gauw deed iedereen de persoon na. Rebellen zwegen, dachten heel even om dit af te lassen… maar zodra de grijns weer netjes op Coins gezicht zat wisten we alle vierentwintig dat we zouden sterven. Geen winnaar, alleen moord en verdriet voor de allerlaatste keer.
‘Breng hen weg !’ Beval Coin. Handboeien werd om onze handen geklemd, ik wierp een laatste blik op het publiek. Venita en Ellina huilend in elkaars omhelzing, Barbara die in elkaar gezakt op het plein zat. Mijn hart hamerde woest tegen m’n ribben, in een rij werden we begeleid naar het trainingscentrum. Ik wist niet eens of we wel een dag rust zouden kunnen verkrijgen, misschien was ik binnen enkele uren al dood.
Mijn hoofd schreeuwde, Saraia en al mijn dierbaren stonden op mijn netvlies gebrand. Charm liep voor me, haar donkerbruine krullen waaiden in de koele bries. Vierentwintig kinderen tussen twaalf en achttien werden naar hun hoogstpersoonlijke dood geleid. Ik voelde dat we niet zomaar gekozen waren, ieder van ons leek te beschikken over kansen.
Kansen om dit te overleven. Ze hadden niet lukraak een weerloos kind gekozen, volgens mij wist Coin precies wat hij wou. Wraak. Een bloedbad, en angst… een symbolische laatste Hongerspelen die wreder dan ooit zou worden.
Ik rechtte mijn rug, keek strak voor me uit naar een groep rebellen.
We waren zonder pardon per twee gezet, ik vermoedde volgens volgorde van de trekking. Charm was veel groter dan ik en het beschermende gevoel overmande mijn lichaam. Ik wenste dat ze zichzelf niet had aangeboden, mijn beste vriendin in de Hongerspelen verliezen was een grotere straf dan betalen met m’n eigen leven.
‘Jullie kunnen de hele dag benutten om te trainen, dit aanbod hebben jullie gekregen door belangrijke rebellen. Probeer de basis om te overleven, en wees geen lafaard !’ Dat laatste beet hij ons toe, een spottende blik in zijn grijze ogen. De handboeien werden losgemaakt, het schrille geluid van metaal op metaal dreunde door de ruimte. Hier had Katniss Everdeen getraind, en ik voelde het respect groeien. Ik keek Charm even aan en we liepen zonder te hoeven overleggen naar de pijl en bogen. Ik zocht wanhopig naar Charms warmte, maar hield me afstandelijk en sterk.
Ik was kleiner dan degene uit mijn leeftijd, misschien zelfs even groot als een meisje van dertien. Het meisje waarvan ik dacht dat ze Aveline heette keek ons even aan en streelde toen een houten boog. Ik glimlachte onzeker maar mijn lach verdween al snel. Ik mocht geen vriendschappen sluiten, hoe graag ik iedereen ook gemogen zou hebben in het leven buiten de arena.
Haar eerste schot, ze deed het helemaal niet slecht.
Het was in een been van de poster terecht gekomen, wat volgens mij akelige wonden zou opleveren. Een rilling rolde over mijn rug bij die gedachte, ik hield de boog onwennig vast. Focuste me op het hart en liet los. Iedereen wierp een snelle blik op mijn resultaat, de buik waar hoogstwaarschijnlijk het middenrif zat. Dodelijk. Bij de messen stonden twee meisjes en een jongen. Ik herkende ze beidde, Myeline en Verena. Myeline’ s blik stond zachter maar Verena’ s blik stond berekenend. Het mes gericht op de pop, en voor ik weer kon knipperen boorde het mes een weg door het stoffen hart. Waar had zij dat geleerd ? Het werd steeds duidelijker dat Coin geen saaie Hongerspelen wilde, maar een nek aan nekrace. We waren alle vierentwintig extreem aan elkaar gewaagd. Zelfs de kleinste spelers. Het werd menens en liet de rillingen over mijn rug lopen.
# Iedereen komt aan bod
Dus geen paniek als je er ní¹ niet in staat.
Ik kan moeilijk iedereen in één hoofdstuk proppen.
# I hope everyone enjoy this! Ik hou van jullie!
Reacties:
Mirabel zei op 21 sep 2014 - 17:25:
RivLove, je kritiek is niet terecht vind ik; Lorei (ofzo xd) heeft heel veel bewondering voor Katniss en doet dus haar best om zich even goed te gedragen
RivLove, je kritiek is niet terecht vind ik; Lorei (ofzo xd) heeft heel veel bewondering voor Katniss en doet dus haar best om zich even goed te gedragen
RivLovee zei op 31 mei 2014 - 13:05:
Okey. Ik heb een beetje critiek voor je in petto: Het is een best wel cliche om haar ye laten aanbieden, omdat het ook met Katbiss gebeurt. And verder,
OH MY GOOOOWHSS!!!!! IK GA METEEN VERDER LEZEN!!
And btw, ben ik die Vera? Waarschijnlijk is het Chrissy maar in mijn hoofd ben ik het :p
Okey. Ik heb een beetje critiek voor je in petto: Het is een best wel cliche om haar ye laten aanbieden, omdat het ook met Katbiss gebeurt. And verder,
OH MY GOOOOWHSS!!!!! IK GA METEEN VERDER LEZEN!!
And btw, ben ik die Vera? Waarschijnlijk is het Chrissy maar in mijn hoofd ben ik het :p
tamarastyles zei op 7 aug 2013 - 15:00:
Ik had waarschijnlijk die capitool kinderen ook in de ring gegooid en daarna had ik me schuldif gevoeld omdat zij er niks aan konden doen!
Ik had waarschijnlijk die capitool kinderen ook in de ring gegooid en daarna had ik me schuldif gevoeld omdat zij er niks aan konden doen!
Hargbloem zei op 6 juni 2012 - 21:56:
oké, ik heb even de reacties door gekeken, en ik vind dat iedereen gelijk heeft, maar dit vind ik dus wel even vreemd
Want.. naja... je kent mij... en ik vind alles wat jij schrijft werkelijk FANTASTISCH! Briljant! etc,etc.... maar één ding... Coin... is een vrouw... ik voel me nu echt zo'n zeikerd maar ja Het valt me gewoon op dat niemand van de mensen hier er iets van gezegd heeft...
anyhow... nu komt de reactie die ik de hele tijd binnen heb moeten houden;
OH MIJN GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOODDD!
WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
OH
MIJN
GOD!
...
I'm in the hunger games tralalalalaaaaa..... ben ik daar serieus blij mee?
Nou eigenlijk wel... want ik zit samen met jou en het maakt niet uit waar ik ben, maar als jij erbij bent, ben ik tevreden
Mijn kleine sistaah Primrose
xxxCatnip
Iedereen keek machteloos toe hoe Coin zelf door de bollen graaide.
‘Myeline Dixon.’ Dicteerde hij.
oké, ik heb even de reacties door gekeken, en ik vind dat iedereen gelijk heeft, maar dit vind ik dus wel even vreemd
Want.. naja... je kent mij... en ik vind alles wat jij schrijft werkelijk FANTASTISCH! Briljant! etc,etc.... maar één ding... Coin... is een vrouw... ik voel me nu echt zo'n zeikerd maar ja Het valt me gewoon op dat niemand van de mensen hier er iets van gezegd heeft...anyhow... nu komt de reactie die ik de hele tijd binnen heb moeten houden;
OH MIJN GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOODDD!
WHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
OH
MIJN
GOD!
...
I'm in the hunger games tralalalalaaaaa..... ben ik daar serieus blij mee?
Nou eigenlijk wel... want ik zit samen met jou en het maakt niet uit waar ik ben, maar als jij erbij bent, ben ik tevreden
Mijn kleine sistaah Primrose
xxxCatnip
En Hermelien wat jou betreft:
SCHITTERENDDD