Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Murder in Malfoy Manor » By God, don't let him be dead
Murder in Malfoy Manor
By God, don't let him be dead
Daar lag hij op de keldervloer: haar man, haar grote liefde, de vader van haar zoon. Haar Lucius.
Het was alsof Narcissa de controle van haar lichaam niet meer in eigen handen had. Een kreet van angst kwam omhoog vanuit haar binnenste. Als ze heel eerlijk tegen zichzelf zou zijn, dan zou ze liever hier blijven staan, te bang voor wat haar beneden te wachten staat.
Aangezien Narcissa de controle over haar lichaam nog niet terug had begon ze te trillen als een rietje. Haar benen liepen als vanzelf naar Lucius. In een soort van trance zakte ze op haar knieën naast hem neer, de vieze vloer en het feit dat haar kleding op deze manier aan gort ging negerend.
Ze legde haar hand op zijn nek en ging met haar slanke vingers op zoek naar de plek van zijn slagader, waar ze hopelijk- ‘Bij God, laat hem niet dood zijn,’ fluisterde ze- iets voelde kloppen.
Maar het antwoord was nee. Ze voelde niets, niet eens een hele zwakke hartslag.
Het hele kleine beetje controle waar ze tot nog toe over had beschikt, ebde weg. De tranen die ze zo vaak had weten te bedwingen, stroomden nu over haar wangen.
De blik in haar ogen was het absolute contrast met haar tranen: de blik die vertelde dat de persoon in kwestie wraak wilde. En niet zomaar wraak.
Ondanks alles bleef een stukje van Narcissa logisch nadenken.
Ze besefte plotseling iets wat erg zorgwekkend was.. Draco zat alleen op zijn kamer!
Reacties:
woeeeee
zo spannend dit
dat stukje met Haar Lucius is (zoals al vaak gezegd) echt hartverscheurend
snel verder jij want je hebt me helemaal in je greep
En inderdaad die ene twee woordjes...
Haar Lucius...
En het stukje dat Draco alleen op zijn kamer zit...
Perfect
x
..
Dit is...heartbreaking...
Hopelijk overleeft Draco het.
Niet dood zijn Lucius...
Nog niet...
Alsjeblieft...
Stay!
Snel verder?
Goed geschreven...Echt goed geschreven!
xxx
"Haar Lucius" - dat is... hartverscheurend. Die twee woorden. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar die twee woorden net na die vorige zin - hmf. <3
De blik in haar ogen was het absolute contrast met haar tranen: de blik die vertelde dat de persoon in kwestie wraak wilde. En niet zomaar wraak.._____. Samen met dat muziekje dat nu speelt. Ik krijg er bijna zelf tranen van. En dit stukje is zo kort! Maar toch krijg ik er bijna zelf tranen van, want ik zié gewoon voor me hoe Narcissa daar zit, alsof het in een film gebeurt en ze in slowmotion van bang naar verscheurd naar zinnend op wraak evolueert. <3
En - foei! JE EINDE. Ik vind het niet kunnen dat je mij zo achterlaat, met een bonzend hart en zittend op het randje van mijn stoel, met alleen dat zinnetje. HMF. *kruist armen boos en wipt voet op en neer*
Snel meer? <3
*late reactie*
Mijn God, wat een enorme hoeveelheid spanning in zo'n kort stukje! (Onsubtiele hint: ik zou het totaal niet erg vinden als de hoofdstukjes wat langer worden.
Ik hoop dat je heel erg snel verder gaat, want stiekem is het een beetje gemeen om met zo'n cliffhanger ons te laten wachten. (;
Xx