FanFic.nl

Concert <-- afgerond

6

half drie. Ik hoor getril op mijn nachtkasje en al slaapdronken grijp ik naar mijn mobiel.
“zegt u het maar.”� Mijn woorden komen er half mompelend uit. Aan de andere kant van de lijn is het even stil. Na een paar secondes klinkt er Italiaans gebrabbel.
“mi no spreek italia.”� Mijn hersenen staan echt nog op nachtmodes, totdat ik de stem herken. Het is de oudste neef van Heide. Hij spreekt nu in gebrekkig Engels tegen me.
“je bent zo mooi, lief kopje. Reireirei jij hoort bij mij. In mijn bedje o zo fijn.”� Ik gruwel en ben in een klap wakker. Die moet dronken zijn of zoiets.
“rot even een end op zeg!”� hoe heeft die freak mijn nummer gekregen. Het antwoord is niet moeilijk te bedenken. Tuurlijk, Heide heeft het aan haar tante gegeven en die op haar beurt weer aan haar lieve zoontje. Weer een reden om Heide en haar familie niet te mogen.
“lieverd, kom toch bij me? We gaan het fijn hebben liefje! Wij samen.”� Er klinkt gehijg aan de andere kant van de lijn en gruwelend hang ik op. Gadverdamme, nu kan ik nooit meer in slaap komen. Ik zoek in mijn mobiel naar nummer blokkering en blokkeer het nummer van Heide’s neef. Zo. Die kan me niet meer lastig vallen vannacht. Ik leg mijn mobiel weer op mijn nachtkastje en draai me op mijn zij. Zoals verwacht is de slaap nu ver te zoeken. Wel is er nog die vermoeidheid. Ik probeer wat te neuriën om mezelf af te leiden, maar ik kan alleen nog maar nummers van het concert neuriën. Ik ga op mijn rug liggen en probeer gewoon helemaal niets te denken. Gewoon rusten, meer niet. Langzaamaan dwelmt er weer een slaaproes over me heen. Dat liet ook op zich wachten zeg!

nog geen half uur later trilt mijn mobieltje weer. Geërgerd pak ik hem weer van mijn nachtkastje en druk hem tegen mijn oor.
“wat?”� chagrijniger had ik niet kunnen klinken. Maar wat wil je op dit uur van de nacht.
“Mit Georg.”� Ik frons met mijn ogen dicht. Een Duits persoon. Zeker verkeerd verbonden? Ik schakel zo over in het Duits en vraag nogmaals met wie ik spreek.
“Met Georg Listing. Spreek ik met de vriendin van ene Heide?”�
“ik ben niet bepaald vriendinnen met haar. Maar ik denk dat ik dat dan ben.”� Er klinkt geroezemoes op de achtergrond aan de andere kant van de lijn.
“oh, in dat geval heb ik waarschijnlijk verkeerd gebeld.”� Ik snuif even
“moet ik een boodschap achterlaten anders? Ik ben nu toch wakker.”� Het verbaasd me dat ik alsnog beleefd ben aan de telefoon op dit uur. Een normaal mens zou allang opgehangen hebben.
“euh, ze heeft haar sleutelhanger niet meegenomen in ruil voor het telefoonnummer. Morgen kan ze hem ophalen bij het concertgebouw.”� Ik geeuw luid en rek me met een arm uit.
“komt voor elkaar. En nu ga ik slapen.”� Nog zonder verder nadenken druk ik mijn mobiel uit en draai me om. Als er nu nog iemand belt verander ik in een mensen etend monster. en geloof me, ik zou in staat zijn flink wat mensen weg te kauwen op dit moment.

kwart over twaalf in de morgen. Als een zombie wandel ik uit mijn bedje.in de woonkamer zet ik een kan koffie en wacht geduldig op het pruttelende apparaat dat de kamer in een heerlijke geur zet. Aan de andere kant van de kamer hoor ik Heide ontwaken en even later sloft zij ook haar kamer uit.
“morgen! Wat een concert gister. Geweldig! Het is wel laat geworden zeg, ik ben nog een wrak. Jij hebt het ook behoorlijk laat nog gemaakt hè? Met wie was je in godsnaam aan het bellen!”� mijn brein werkt nog maar half. Bellen? Wait…wait…loading… oh jah.
“je neef heeft me gebeld. Fijn dat die vuns ook mijn nummer nu heeft.”� Ik draai me om en pak een mok uit het keukenkastje. Heide giechelt achter mijn rug en ploft op de bank.
“hij is geen vuns. Hij is hartstikke lief. Ik zou zelfs zeggen dat het een goede match is voor je! Even ‘volwassen’.”� Ik werp haar een verveelde blik toe en schenk koffie in.
“oh en ene Georg Lis- nogwattes belde vannacht. Of je je sleutelhanger vandaag nog halen komt.”� Het is even stil op de bank.
“ik heb geen sleutelhangers…”� ik draai me om en trek een wenkbrauw naar haar op. Dan worden Heide’s ogen groter.
“jouw sleutelhanger! Ik heb hem daar laten liggen inderdaad! Wat erg! Het spijt me zo! Maar ik moest gewoon zien te flirten met die jongens!”� ik zucht diep. Weer dat onzinverhaal van haar. Eigenlijk baal ik wel een beetje van die sleutelhanger. Ik kreeg hem bij mijn auto van mijn ouders. Ik kan het nog goed herinneren. Ik had mijn rijbewijs net afgehaald bij het gemeentehuis. Mijn ouders gaven me een sieradendoosje met daarin de sleutelhanger met de R eraan en een stel autosleutels van een echt Ford Mustang. Een opgeknapt exemplaar van mijn vader. Een cadeautje waaraan ik nog plezier beleef.
gister had ik het te druk met uit die concerthal komen om me te bekommeren over een sleutelhanger. Nu baal ik dus. Mocht de auto ooit op de sloop komen dan is die sleutelhanger het enige tastbare overblijfsel! Ik brom zacht en klok mijn koffie achterover. Ik loop naar mijn slaapkamer en gris wat kleding uit mijn koffer. Als ik vandaag nog naar huis wil zal ik het niet meer gaan redden. Het is zeker twee dagen rijden en het is nu al middag. Grommend besluit ik de rit dan toch maar weer een dagje uit te stellen. Even douchen kan ook geen kwaad. Als ik hier toch nog een dag vast zit!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.