Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Het lot - Bill Kaulitz » OO1 - Hoofdstuk 1

Het lot - Bill Kaulitz

21 juli 2012 - 14:01

288

0

204



OO1 - Hoofdstuk 1

Ik zou het misschien niet mogen zeggen, maar ik ben dit verhaal al veel langer op een andere website voor fanfiction aan het plaatsen, waar je je kan abonneren en meldingen krijgt als er een nieuw stukje is. Als iemand daar verder wil lezen, stuur me gerust een berichtje. Ja, dit mag ik eigenlijk niet zeggen. Maar ik wil gerust hier verder posten ook. Ik heb voorraad genoeg, mijn verhaal is momenteel al zo'n 65000 woorden lang (:

Ik herinnerde de woorden van de man aan de ingang vaag in mijn achterhoofd. Hou het goed bij, misschien win je straks wel een van onze hoofdprijzen. Ik had kort geglimlacht naar de man en had het kleine, rechthoekige oranje papiertje in de achterzak van mijn short gestoken voordat ik de festivalweide betrad. Het was vakantie, snikheet en bovendien hadden mijn beste vriendin en mijn ouders samengelegd om mij dit cadeau te bezorgen. Een weekend op deze weide en dat om mijn favoriete band aan het werk te zien. Ik vond het fantastisch!
Het duurde even voor ik doorhad dat het oranje papiertje in mijn hand plots erg belangrijk was geworden. Ik stond in een juichende menigte, zo ongeveer op de vierde rij van podium. Ik zweette me kapot en mijn keel was kurkdroog van het zingen. Ik bleef staren naar het getal voor me. Tegelijkertijd hoorde ik hoe de zeemzoete stem van Bill Kaultiz voor de zoveelste keer een rij cijfers opsomde. "Wie dit nummer heeft, kan zich na de show melden en verkrijgt zo een backstage-pass." Meisjes schreeuwden luidkeels om zijn aandacht te trekken, anderen daarentegen vloekten. Hoe vaak hij ook de cijfers herhaalde, steeds kwamen ze een voor een overeen met wat op het oranje papiertje stond. Ik schudde mijn hoofd hevig heen en weer toen ik besefte wat dit betekende. "Chaya, wat krijg jij nu weer?" Ik zag de geïrriteerde blik van Ashley. Ik nam haar armen stevig vast en schudde haar hevig door elkaar. Doordat het onmogelijk was om een woord uit te brengen, hield ik het lotje voor haar ogen. Ze keek me met een vragende blik aan. "Meen je dat?" Haar ogen werden, net zoals de mijne, meteen groter door de opwinding.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.