FanFic.nl

Het lot - Bill Kaulitz

OO3

Een lange, magere gestalte verscheen in de lobby. Zijn kleren spanden lichtjes om zijn slanke lichaam. Wilde rechtopstaande manen zwiepten achter hem aan. Het was Bill Kaulitz die naar me toe stapte. Het verwarde me enigszins. Het was toch alleen Tom geweest die mij had uitgenodigd? Met een norse blik kwam hij naast me zitten. Zijn zwartgemaakte ogen zagen er wat dof uit en ik vroeg me af wat er gebeurd was in die korte tijd dat ik weggeweest was. Onze blikken kruisten elkaar en er verscheen een glimlach toen ik hem enthousiast omhelsde. "Ga je uit? Je bent zo opgemaakt." Ik maakte van de gelegenheid gebruik om hem langzaam van boven naar beneden te bekijken. Wat zag hij er weer zo aantrekkelijk uit. Ik vroeg me af hoe hij zou reageren moest ik mijn armen rond zijn middel wikkelen... Ik wende mijn blik snel af toen hij mijn gestaar opmerkte. "Ja. Afterparty', antwoordde hij kort. Ik schrok van zijn schorre stem, maar liet verder niets merken. "Tom komt zo, hij wou nog even een douche nemen", zei hij voordat ik iets kon zeggen. Ik knikte. "Hij doucht nogal vaak." Ik kon wel raden waarop die laatste zin sloeg. Wel, hij was tenminste een propere jongen. Ik schudde mijn hoofd en probeerde die gedachte te verdrijven. "Ehm, ga je er alleen naar toe?", flapte ik eruit. Het was niet alleen puur uit nieuwsgierigheid, maar ook om de moordende stilte te doorbreken. Het leek alsof er een soort onzichtbare spanning tussen ons hing, zonder dat ik ook maar wist waarom. Bill zuchtte en staarde naar het tapijt onder zijn voeten. Ik kreeg meteen een antwoord dat zijn bizarre gedrag verklaarde. "Om eerlijk te zijn, had ik jou graag meegevraagd, maar jammer genoeg was mijn broertje me net voor." Een geforceerde glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij keek op om mijn reactie te zien, maar ik was zo verbaasd dat ik alleen maar een zachte 'o' kon uitbrengen. Het werd weer stil. Een tijdlang bleven we zo zitten naast elkaar. Het was het geluid van voetstappen dat ons weer tot beweging bracht. Tom kwam eraan. Deze keer wist ik het zeker. "Het is beter dat ik ga", fluisterde hij. Met zijn vingertoppen streelde hij zachtjes mijn hand. Daarna stond stond hij sierlijk, maar razendsnel op. "Ik hoop dat je weet wat je doet en dat dit echt is wat je wil", siste hij terwijl hij me een veelbetekenende blik gaf. Ik keek toe hoe hij haastend de ruimte verliet. Vlak nadat hij uit het zicht verdwenen was hoorde ik de stem van Tom al. "Ah, Chaya," zei hij terwijl hij zijn typische grijns op zijn gezicht toverde. "Sorry dat ik te laat ben." Ik keek op mijn uurwerk en zag dat hij ruim een kwartier te laat was. Door de aanwezigheid van Bill was ik de tijd helemaal uit het oog verloren. "Geeft niets", riep ik hem toe. Al snel stond hij vlak naast me. "Kom je mee? We kunnen boven ook nog iets drinken." Hij stak zijn hand naar me uit. Ik wist dat er niets anders opzat. Er was nu eenmaal geen weg meer terug. Voorzichtig liet ik mijn hand in de zijne glijden. Met een soepele beweging trok hij me recht uit de zetel, waardoor zijn armspieren even zichtbaar werden. Toen ik recht stond bekeek hij me zorgvuldig. Mijn volledige gewicht rustte ondertussen weer op mijn pijnlijke voeten die in de veel te kleine schoenen gekneld zaten. De pijn leidde me even af, maar al snel vestigde ik mijn aandacht op onze handen. Het leek wel eindeloos lang te duren vooraleer hij mijn hand weer losliet. Terwijl ik hem volgde naar de lift vroeg ik me af het hoeveelste meisje ik straks zou gaan worden. Zou het allemaal zo vlot gaan doordat hij het toneeltje al zo vaak opgevoerd heeft? Ik kreeg het steeds warmer en benauwder in de kleine lift en dat terwijl de woorden van Bill nog steeds luidkeels nagalmden in mijn hoofd. Misschien wilde hij wel helemaal niet dat ik met Tom naar bed ging, omdat we elkaar daarna waarschijnlijk nooit meer zouden zien. Was dat de boodschap die verborgen lag in zijn woorden? Als er al een boodschap inzat tenminste.
Tom's kamer was een luxueuze suite, zoals ik had verwacht. Het reusachtige bed was netjes opgemaakt en op het nachtkastje lag er een roos. Ik wou er niet aan denken dat die misschien voor mij bestemd was en hoopte vurig dat het een of ander aandenken was van het hotelpersoneel. Hij maakte het gezellig door alleen de sfeerlichten aan te steken. "Vind je het erg als ik m'n schoenen uitdoe? Ze knellen nogal." Ik smeekte hem bijna. Ik had het gevoel dat ik ieder moment door mijn benen kon zakken. "Natuurlijk, zolang je maar niet alles uittrekt", grapte hij vanachter de minibar. Zo te zien maakte hij een felgekleurde cocktail voor me klaar. Opgelucht schopte ik de wrede pumps uit en liet me op het zachte bed neerploffen. "Auw", kreunde ik. Waarschijnlijk had ik ergens een kanjer van een blaar op mijn voet. Tom plaatste onze drankjes op het salontafeltje en kwam naar me toe. Als ik het goed interpreteerde, wilde dit zeggen dat hij hét moment nog wel eventjes wou uitstellen. "Misschien moet ik toch maar even iets aan die voet doen", zei hij. Voor ik het besefte had hij me al in zijn armen genomen. "Het ziet er behoorlijk pijnlijk uit", bracht hij uit toen hij mijn gezwollen voet zag. "Is het ook", zei ik. Voorzichtig legde hij me op de lange bank naast het tafeltje. Hij verdween uit het zicht en ik hoorde hoe hij verschillende deuren open en dicht deed. Niet veel later kwam hij alweer terug met een fris washandje, ontsmettingsmiddel en een pleister. Hij verfriste beide voeten en gaf ze een kleine massage. Dit had ik in ieder geval niet verwacht, maar ik moest toegeven dat ik het leuk vond. "Waar heb ik dit aan verdiend?", vroeg ik hem nadat het een tijdje stil geweest was. In tegenstelling tot de stilte die er tussen Bill en mij geweest was, voelde deze een stuk beter aan. Ik voelde me volledig ontspannen. "Gewoon, ik mag je wel." Zorgvuldig verzorgde hij mijn voet verder en om af te sluiten gaf hij er een aantal korte kusjes op. "H-hou op", bulderde ik terwijl ik mijn voet probeerde op te heffen. "Tom! Dat kietelt hoor!" Hij genoot ervan om te zien hoe mijn pogingen steeds faalden en hoe ik haast niet meer kon stoppen met lachen. Toen hij me eindelijk genoeg gepest had stond hij op en deed zijn T-shirt uit. Meteen werd zijn ontzettend sexy gespierde buik zichtbaar. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden en stond ze toe om dat beeld zorgvuldig vast te leggen in mijn geheugen. "Wat zit je daar zo te kijken? Ik heb het gewoon warm hoor', verklaarde hij. Ik schoof een stuk op zodat hij naast me kon zitten op de bank. Hij legde een arm op mijn schouder en stond toe dat ik mijn hoofd tegen hem liet rusten. "Tom," begon ik langzaam, "mag ik je vragen waarom je..." Hij liet me niet uitspreken. "Wil je weten waarom ik niet met je naar bed ga, net zoals ik met elk ander meisje doe dat mijn hotelkamer betreed?" Hij zat er recht op. Ik schaamde me er onmiddellijk voor dat ik hem deze vraag ook nog maar wou stellen. Ik wendde mijn blik af naar beneden en gaf het schaapachtig toe. "Je bent gewoon een van de enigste meisjes die niet helemaal begint te freaken als ze me ziet. Begrijp me niet verkeerd, ik heb je echt graag, maar ik heb zo het gevoel dat wij wel eens goede maatjes zouden kunnen worden en..." Hij liet zijn vingers langzaam door mijn halflange blonde haar gaan. "En dat zou niet mogelijk zijn moesten we vannacht met elkaar naar bed gaan", maakte ik zijn zin af. Hij knikte en ik zuchtte opgelucht. Meteen voelde ik hoe mijn spieren zich nog meer ontspanden. Ik nestelde me dicht tegen zijn borst en sloot mijn ogen. We bleven de hele tijd daar zitten en praatten de hele avond. Het was pas na mijn derde cocktail dat mijn gedachten weer afdwaalden naar Bill. Ik vroeg me af of hij zich nu aan het amuseren was of niet. "Weet jij soms wat er met Bill is?", vroeg ik hem. Als ik het aan iemand wou vragen, dan kon ik dat toch het best doen aan zijn tweelingbroer. Tom rechtte zijn rug en keek me strak aan. "Hoe bedoel je?" Ik hoorde aan de ondertoon in zijn stem dat hij niet wist wat ik bedoelde. "Wel, nou... Toen ik op jou zat te wachten kwam hij langs in de lobby en hij leek nogal ontevreden met het feit dat ik op jou voorstel inging", legde ik uit. Tom barste in lachen uit terwijl hij zijn ogen neersloeg. Ik keek hem niet-begrijpend aan. Pas nadat hij opnieuw voldoende adem had om te praten gaf hij me zijn uitleg. "Had ik het niet gedacht", zei hij eerder tegen zichzelf dan tegen mij. "Mijn kleine broertje. Volgens mij voelt hij wel iets voor jou." Ik liet het even tot me doordringen. Dat zou meer zijn dan dat ik ook had durven dromen. "Denk je dat echt?", vroeg ik hoopvol. Tom maakte een peinzende blik, waarbij hij zijn ene wenkbrauw omhoog trok, net zoals ik Bill al had zien doen. "Er zit een grote kans in", zei hij voorzichtig. "Je bent in ieder geval het eerste meisje dat hij geprobeerd heeft te overtuigen om niet op mijn voorstel in te gaan. Ook al was ik voor deze ene keer niet van plan wat hij dacht." Ik trok een bedenkelijk gezicht en realiseerde me dat daar eigenlijk wel iets inzat. Ik besloot om er op dit moment niet veel aan te denken. Ik genoot van het samenzijn met Tom. Met mijn hoofd en arm op zijn borst dutte ik even in. Ik was dan ook ontzettend vermoeid van de voorbije gebeurtenissen. Het was in het holst van de nacht dat ik terug wakker werd door een luide bons op Tom's kamerdeur. Ik sperde mijn ogen wijd open en zag Bill's figuur in de deuropening staan. Zijn ogen waren op mij gericht, ik voelde het.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.