FanFic.nl

See you in the dark

epiloog

Gebroken keek ik toe hoe ze zich aan me vastklampte. Haar wakker maken kon ik niet, hoe graag ik ook zou willen. Zodra ze dan na vijf minuten weer in slaap zou vallen, zou het weer opnieuw beginnen. Dat wilde ik haar niet aandoen.
Voorzichtig tilde ik haar op. Haar goed vasthoudend dat ze niet te veel zal merken dat ik met haar aan het lopen ben, draag ik haar naar boven. Nog voorzichtiger legde ik haar op haar bed neer. Gelijk draaide ze zich van me af, maar gelijk draaide ze zich weer terug. Zachtjes geef ik haar een kus op haar voorhoofd.
Net als ik haar kamer uit wilde lopen, hoorde ik haar wat mompelen. Stilletjes liep ik terug. Ze mompelde nog steeds. Hoe dichterbij ik kwam, hoe verstaanbaarder het werd.
‘Em…’ Verbijster blijf ik staan. Bedoelde ze mij?
‘Dankje.’
‘Waarvoor dankje? Wat heb ik gedaan?’
‘Dankje dat je me daar weghaalde.’ Daarna was het stil, en sliep ze vredig verder. Verbaast bleef ik aan haar bed staan. Sliep ze niet?

Uitgeput lag ik op de grond. Alles in mijn lichaam deed zeer. Gedachten raasde door me heen, al kon ik niet zeggen of ze waar waren. Er was ook zoveel gebeurt. Waarom had ik ook alweer ingestemd met al dat gedoe? Wat boeide het iemand dat we uitstierven? We waren gevaarlijk,zelfs voor elkaar onderling. Wie had ook alweer dat stomme plan van altijd kunnen transformeren naar boven gehaald? Ik wist het echt niet meer, maar zodra ik erachter kwam wie het was, ging die eraan. Het was bijna mijn dood geworden, en die van haar. Haar, zou ze nog aan me denken? Vast wel, maar dan niet in al te goede vorm. Stomme ik ook. Wel ze is veel beter af zonder ons, zonder mij.
Ik draaide me om en liep de wildernis in.

Reacties: