Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » eight
just a movie
eight
De gezichten van de jongens zou ik nooit meer vergeten. Het was gewoon lachwekkend. Lyams mond viel open, net zoals die van Alex. Edward ging op de grond zitten. Martin was de enige die nog kon praten.
'Hoe.. Hoe weet je dat?', vroeg hij verbaasd. Ik trok mijn wenkbrauwen op.
'Nou', zei ik terwijl ik dat woord lang uitrekte. 'Misschien omdat ik een tienermeisje ben dat niet onder een steen leef? Nee maar serieus, mijn beste vriendin Phoebe is helemaal gek van jullie en heeft me wat liedjes laten horen. Daarna ben ik jullie op youtube gaan opzoeken. Sommige fans zijn echt erg. Maar die fans laten wel zien dat jullie het ver gaan schoppen. Anyway, jullie zijn lang niet slecht. Dat ene liedje, I want you back is wel cool.' Terwijl ik aan het woord was waren de jongens stil. Lyam was de eerste die de stilte verbrak.
'Sorry, maar ik moet dit vragen. Heb je de pers gebeld?' Ik haalde mijn schouders op. Ik had waarschijnlijk precies hetzelfde gevraagt.
'Waarom zou ik? Omdat ik een vermoeden had dat jullie jezelf waren?Jullie zijn ook normale mensen die adem moeten halen en die moeten eten om niet dood te gaan. Al moet ik toegeven dat Alex wel heel erg veel eet. Dat jullie toevallig enorm goed kunnen zingen veranderd daar niks aan.' Er brak een glimlach door op Lyams gezicht. Zo werd hij nog knapper. Zijn spieren waren goed te zien en zijn blauwe ogen glinsterden. En het besef dat zijn innerlijk nog veel beter was hielp ook niet veel. Verdomme, dit maakte het er niet makkelijker op. Ik heb altijd iedereen uitgelachen die een celebritycrush had, maar nu was ik zelf ook een van die mensen. Ik schudde de verwarring van me af en hoopte dat ze het niet hadden gezien. Ze lieten in ieder geval niks blijken. Misschien waren ze nog te geschokt dat ik ze herkend had.
'Hoe herkende je ons?', vroeg Alex toen hij zijn stem terug had gevonden.
'Zoals ik al heb gezegt. Ik leef niet onder een steen. En als je met elkaar fluistert dat een bepaald persoon je niet herkent terwijl diegene net adem aan het halen is om vervolgens op de bodem van het zwembad te gaan zitten zodat diegene kan nadenken wie het zijn... Dan is het niet zo moeilijk meer.' Daarna kon ik niet meer verder praten want ik werd overladen met Lyam, Martin, Edward en Alex-knuffels.
'Jongens, jongens', riep ik lachend uit. 'Is dat nou echt nodig. Lyam knikte.
'Waar heb ik dit aan verdient?' Ik wilde eigenlijk mijn armen in de lucht gooien om een beetje dramatisch te doen maar dat gaat een beetje moeilijk als er 2 jongens aan je armen hangen.
'Nou, gewoon', zei Lyam. 'Je bent de eerste echte vriendin die we sinds dit alles ontmoet hebben. De meeste mensen willen overal handtekeningen of een foto en gaan dan weer weg.' Edward knikte als teken dat Lyam de waarheid sprak. Als ik niet de gevoelens had van een steen had ik nu tranen van ontroering gekregen. Maar ik had de gevoelens van een steen dus bleven mijn ogen droog en kon ik alleen maar lachen. Op dit moment was ik blij met mijn gevoelens die ik deelde met een steen. Hoe genant zou het zijn als je gaat huilen waar 3 vrienden bij staan en je crush? Of beter gezegt, celebritycrush.
'Kom mee', zei Martin. 'Je hebt nog maar anderhalf uur voordat we je weer komen ophalen.'
'Serieus?', vroeg ik. 'Dan is de tijd snel gegaan... WAT? Nog maar anderhalf uur? Ik ga dood! Ik kan nooit op tijd klaar zijn!',verklaarde ik dramatisch. Toen moest ik lachen, en de jongens ook. Lachend brachten ze me naar mijn kamer. Ze klaagden niet eens over het feit dat ze trappen moesten lopen. Toen ik bij de deur was zei ik gedag. Lyam bleef nog even staan terwijl de rest doorliep. Dit hielp niet echt. Mijn maag maakte zonet een driedubbele salto met als toetje een flikflak. Lyam keek me aan.
'Bedankt dat je ons normaal behandeld', zei hij. Ik kon alleen maar knikken. Het leek wel alsof mijn stem kaduuk was. Ik kon mezelf wel slaan. Alweer. Lyam ging pas weg toen Alex hem riep en zei dat hij echt moest opschieten.
'Ik kom!', schreeuwde Lyam richting de trap. 'Tot dadelijk', zei hij tegen mij en hij liep weg. Daar ging mijn maag weer. Als mijn maag mee kon doen aan turnwedstrijden had hij gewonnen, zeker met de driedubbelde flikflak, salto's en koprol die hij net maakte.
Reacties:
een jongen in mijn klas zit ook op turnen, maar je maag had hem zeker verslagen!