Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » just a movie » fifty three

just a movie

2 aug 2012 - 16:50

706

2

251



fifty three

I throw my hands up in the air sometimes Saying heyo Gotta let go I wanna celebrate and live my life Saying AYO Baby, let's go... Taio Cruz - Dynamite

Met zijn zevenen hadden we de grootste bank bezet. Dat was een bank voor vijf personen. Vandaar dat ik bij Lyam op schoot zat en Phoebe bij Alex. En dat vonden we toch zo verschrikkelijk. Ahum.
'Ik heb je gemist.' fluisterde Lyam in mijn oor terwijl hij met zijn hand door mijn haar ging.
'Niet fluisteren, dat is onbeleefd!' riep Janice. Ik moest erom lachen. Janice was als een bloem die helemaal open was gegaan. Sinds ons tripje naar Londen was ze heel anders volgens Lyam en Martin. Ze was vrolijker geworden, en veel sarcastischer. Volgens mij durfde ze nu zichzelf te zijn bij andere mensen. Dat hadden Phoebe en ik dan maar weer mooi voor elkaar gekregen. Ik speelde open kaart.
'Ik heb jou ook gemist Lyam.' zei ik terwijl ik Janice lachend aan keek.
'Je bent zo lief!' zei Lyam in mijn oor. Hardop. Zodat niemand hem ervan kon beschuldigen dat hij fluisterde.
'Ahw!' zei Janice terwijl ze het woord overdreven lang uitrekte.
'Ik snap dat jullie elkaar hebben gemist, maar toch: GET A ROOM!' zei Edward quasi chagrijnig. Ik sprong lenig van de bank af en liep naar Edward toe.
'Mijn beste Edward. Mocht je het nog niet zijn opgevallen, dit is mijn huis. Of eigenlijk, dit huis is van mijn ouders. Maar als je het vervelend vind dat Lyam en ik elkaar gemist hebben mag je zelf een kamer gaan zoeken. Deal?' Edward knikte. Dit had hij niet verwacht. Zelfs van mij niet. Robin en paps deden hun best om niet te lachen. Esther en mams hadden daar geen last van. Die lachten zichzelf dood. Net zoals Janice. Eigenlijk moest iedereen lachen behalve Edward. Maar ook hij begon te lachen. Ik begon overdreven te grijnzen.
'Ik ben geweldig!' riep ik terwijl ik mijn handen in de lucht gooide.
'Kom je nog? Of laat je me hier alleen zitten?' vroeg Lyam toen hij als enige een beetje uitgelachen was. Ik kon hem net boven het gelach uit horen. Ik huppelde terug naar Lyam en plofte op zijn schoot. Ineens stond mams op.
'Ik ga even bij Leo kijken.' zei ze en ze liep naar boven. Langzaam aan stopte iedereen met lachen. Ik hoorde Leo huilen. 3 seconden later, ik heb geklokt, begon iedereen weer te lachen. Voordat ik het wist stond Esther op om de pannenkoeken op te warmen. Ik keek naar de klok. Het was alweer half zes! De tijd was echt snel gegaan. Mams kwam weer naar beneden met Leo tegen haar borst aan. Paps en Robin gingen de tafel dekken. Eigenlijk was dat mijn taak, maar waarschijnlijk wilden ze me niet bij Lyam weghalen. Mams zette Leo in zijn kinderstoeltje en riep dat we konden eten. Het was eigenlijk mijn kinderstoeltje. Maar aangezien ik er niet meer in paste, al zo'n 16 jaar niet meer, was hij doorgegaan naar Leo. Ik stond op en nam Lyam aan zijn hand mee naar de keukentafel. Ik ging tussen Lyam en Janice zitten. Dat waren de twee mensen die ik het meest had gemist van allemaal. Onder de tafel hield Lyam mijn hand vast. Het is echt moeilijk om met een hand pannenkoeken te eten. Vandaar dat ik Lyams hand uiteindelijk maar los liet. Esther en Robin waren ook blijven eten. Robin en paps zorgden voor Leo's eten. Paps maakte het vliegtuig geluid terwijl Robin een lepel in Leo's mond stopte. Leo kraaide van plezier. Hij was zo schattig! Iedereen kon het goed met elkaar vinden. Gelukkig maar, anders was de hele sfeer verpest. En dat konden we ook niet hebben. Ik knipoogde naar Phoebe. Onze ouders leken Lyam en Alex wel te mogen. Het was nu zo goed als zeker dat we naar Londen mochten! Phoebe knipoogde terug. Ze wist precies wat ik dacht. Waarschijnlijk dacht ze hetzelfde. Dat was nou het leuke aan een vriendin die je al vanaf groep 1 kent. Je weet na zoveel jaar precies wat die ander denkt. Heel handig als je een probleem had waar je niet over wilde praten. Dan wisten we meteen waar het over ging en konden we zelf beslissen of we doorvroegen of niet. Het was wel irritant als je een surprise party probeerde te organiseren voor elkaar.


Reacties:


tamarastyles
tamarastyles zei op 30 juni 2013 - 11:02:
Dan organiseert je geen surpriseparty voor elkaar maar voor je zelf. Misschien helpt je bff je wel mee


Tweety
Tweety zei op 2 aug 2012 - 16:57:
wahahaha lolz
echt super
en helemaal niet saai!!!
gewoon snel verder gaan x