Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » fifty five
just a movie
fifty five
De schemering viel in. Gezamenlijk liepen we terug naar mijn huis. Esther en Robin waren al terug naar huis gegaan. Paps en mams lagen al in bed. Dat wist ik omdat ze een briefje op de tafel hadden gelegd. Gelukkig had ik mijn huis sleutels meegenomen. Anders was iedereen wakker geworden van de deurbel. Inclusief Leo.Onze deurbel maakte echt veel te veel geluid. Dat was enorm irritant, zeker als een paar gasten die grappig dachten te zijn om vier uur 's nachts gingen belletje trekken. Dat bleven ze doen totdat ik met mijn nuchtere hoofd de politie had gebeld. Die waren gekomen en hadden de twee kwajongens, zo noemde ze het zelf tenminste, gearresteerd wegens huisvredebreuk. Volgens mij was het niet zo erg, en de jongens kwamen er uiteindelijk met een waarschuwing vanaf. Sinds dien hebben we nooit meer last gehad van belletje trekkers.Anyway, ik wilde het niet op mijn geweten hebben dat Leo wakker werd. Dus jaagde ik iedereen naar zolder met de waarschuwing dat ze stil moesten zijn. Natuurlijk waren ze niet stil. Alex droeg Phoebe naar boven. Ik moet toegeven, hij was sterk. Heel erg sterk. Anders kon hij Phoebe niet naar zolder dragen. Edward kreeg het voor elkaar over een traptrede te struikelen. Hij nam Janice mee in zijn val. Iedereen moest lachen.
'Sssst!' siste ik lachend en meteen werd het stil. Ik hoorde alleen Janice nog lachen. Op zolder keek ik op de klok. Het was pas tien voor elf. Ik haalde mijn laptop en met weinig geluid gingen we Mr and ms Smith kijken. Ik hield van die film. Alex had de koelkast al snel gevonden. En leeggegeten. Grapje. Zo veel had hij niet gegeten. Voor zijn doen. En anders moesten we gewoon nieuwe voorraden inslaan. Allemaal probeerden we zo zacht mogelijk te lachen. En het lukte op zich best goed. Totdat ze in een lift stonden die werd beschoten. Op zich was het niet heel erg grappig. Het feit dat er een overdreven opgewekt liftliedje werd afgespeeld maakte het grappig. Na de film zette Phoebe het licht uit.
'Morgen gaan we naar Amsterdam. Dan moeten we wel een beetje uitgerust zijn.' verklaarde ze, en ze ging demonstratief in haar bed liggen.
'Weltrusten Lyam.'
'Weltrusten Lady.'
'Weltrusten Edward.'
'Weltrusten Martin.'
'Weltrusten Phoebe.'
'Weltrusten Alex.'
'Weltrusten Janice.' klonk het van alle kanten. Het was gewoon grappig. Nadat ik iedereen minstens drie keer welterusten had gewenst stopte ik ermee. Je kon er te lang mee door gaan. Iedereen dacht er zo over want al snel hoorde je geen welterusten meer. Na vijf minuten hoorden we wel een ander geluid.
'Ik weet niet wie dit zijn, Lady en Lyam of Alex en Phoebe, maar jullie moeten weten dat dit niet nodig is.' zei Janice slaperig.
'Wij zijn onschuldig!' riepen Lyam en ik meteen, en we staken onze handen omhoog. Phoebe en Alex reageerden niet maar gingen gewoon verder.
'Alex, Phoebe, we weten dat jullie het zijn. Jullie zijn betrapt. Stop er maar mee.' zei Edward grinnikend. Ze stopten niet.
'GET A ROOM!' riep Martin. Hij was het overduidelijk zat en wilde gaan slapen. Toen stopte de geluiden. Ik glimlachte en nestelde me tegen Lyam aan. Toen begonnen de geluiden weer.
'Alex, Phoebe, neem een voorbeeld aan Lady en Lyam, die doen niks. Dat zouden jullie ook moeten doen!' zei Janice, die het ook zat werd. Ik en Lyam begonnen te lachen. Phoebe en Alex stopte er weer mee. Dit keer bleef het stil. Lachend viel ik in Lyams armen in slaap.
Reacties:
haha lollie