FanFic.nl

Layla en Sneep

De droom en het aanzoek

Layla staat tegen over een man, Maar de man scheen haar niet te zien. Achter Layla stond nog een man. ‘We moeten haar vinden.’sprak de man die voor Layla stond. Ze kon niet zien wie het was omdat het donker was, maar ze zag zijn silhouet. ‘Hoe?’ vroeg de andere man. ‘We weten niet eens hoe ze eruit ziet.’ Zijn vriend pakte een kaars en toverde hem aan. ‘Zo,’ sprak de man. ‘Dat is beter, het is ook zo donker.’ Layla zag dat de man die sprak bruin haar had en een slank postuur. Zijn metgezel had zwart haar en had eveneens een slank postuur. ‘Hoe?’vroeg de man met het zwarte haar. ‘Hoe kunnen we haar dan vinden?’ zijn vriend haalde zijn schouders op. ‘Geen idee, maar we moeten haar vinden, het moet gewoon.’ De man met het zwarte haar knikt, ‘Oké, maar waar beginnen we dan?’
‘Ik heb gehoord dat ze in het plaatsje Londen woont, daar beginnen we met zoeken.’

Layla schrikt wakker. ‘Waar zou dat over gaan?Fluistert ze. ‘Wat?’vroeg Sneep, die ook wakker was geworden. ‘Ik had een droom.. het was niets.. gewoon een droom.’
‘Ja, ja,’zei Sneep. ‘Als jij vertelt waar jij over droomde dan vertel ik waar ik over droomde.’Layla zucht. ‘Twee mannen ze zochten een vrouw, ze zouden beginnen in Londen omdat ze daar zou wonen.’ Sneep kijkt haar vol begrip aan terwijl ze zit te vertellen. Hij slaat een arm om haar heen. ‘Wil je weten waar ik over droomde?’ Layla knikte, ‘vertel maar.’
‘Ik droomde dat ik was getrouwd met een mooie sterke vrouw en een dochter had.’ Layla lacht. ‘Een dochter?, hoe heette ze?’ Layla kijkt Sneep aan. ‘Nee, ik ben het vergeten.’Layla lacht: ‘En wie was die sterke vrouw?’ Sneep glimlacht. ‘Jij.’
Layla begint te lachen. ‘Ik hou van je, Severus.’ ‘Ik hou ook van jou, Layla.’ Dan geeft hij haar een zoen en neemt haar weer in zijn armen. ‘Ik hoop zo dat we samen een gezin kunnen krijgen.’fluistert Sneep in haar oor en streelt door haar haren.
‘Dat zal niet gaan als mijn geheugen wordt gewist.’zei Layla treurig. ‘Dat was ik helemaal vergeten.’antwoorden Sneep.
‘Maar wat gebeurt er als een Dreuzel met een tovenaar trouwt?’ Sneep kijkt haar aan, ‘Dan niks, dan kunnen ze gewoon samen blijven enzo, hoezo dan?’
‘Ik heb een idee, MARISKA,’
Mariska komt binnen rennen. ‘Wat is er?, worden we aangevallen?’ Ze kijkt om zich heen en dan naar Layla en Sneep. ‘Nee, Mariska, ik heb een vraag.’ Zei Layla.
‘O, vraag maar.’ Mariska kijkt Layla vragend aan, benieuwd naar wat ze te vertellen had. ‘Wat zou je er van zeggen als Severus en ik zouden trouwen?’ Mariska kijkt haar met grote ogen aan. ‘Maar dat is geweldig, Layla,’ Sneep daar een tegen dacht er anders over. ‘Layla mijn liefste, ik wil erg graag met je trouwen, maar hoe moeten we dat doen als je geheugen morgen word gewist?’
‘O laat dat maar aan mij over, Professor Sneep,’Zei Mariska op een toon als of ze iets van plan was. ‘En als het op vechten eindigt doe ik maar al te graag mee.’
‘Ik ook.’ zei Layla.
‘Droebel gaat er aahaan, Droebel gaat er aahaan.’ Zingt Mariska lachend. ‘Schobbejak gaat tegen de grohond, Schobbejak gaat tegen de grohond.’ Zingt Layla er achter aan. ‘Wat hebben jullie opeens?’vraagt Sneep lachend. ‘O niks hoor,’zeiden Mariska en Layla in koor.
Dit is de eerste keer dat ik Sneep zo zie lachen dacht Mariska.
‘Schobbejak en Droebel gaan er aahaan!’ roept Sneep uit. ‘Help,’roept Mariska. Layla glimlacht van oor tot oor. ‘Rennen.’roept ze. ‘Een goed idee, Layl.’zei Mariska.
‘Weet ik, ik zit vol goede ideeën.’ Mariska kijkt Layla lachend aan. ‘Heey, wacht eens even, dat is mijn tekst, je steelt mijn tekst.’ Layla knipoogt, ‘Weet ik’
Mariska schudt lachend haar hoofd. ‘Nauw ik ga weer, gaan jullie maar even fijn plannen maken over later, over hoe jullie willen trouwen, waar en hoeveel kinderen jullie willen.’ Dat laatste zei ze met grijns terwijl ze naar de deur loopt en spottend salueert dan loopt ze de gang op en sluit de deur.
Sneep trekt Layla dicht tegen zich aan en kust haar. ‘Wat zullen we nu doen?’vroeg hij haar. ‘Nauw, zoals Mariska zei, plannen maken. Maar de vraag alleen is, waar beginnen we?’ Sneep lacht. ‘Nauw je hebt me wel op een idee gebracht.’Hij stapt uit bed, loopt om het bed heen en knielt voor Layla neer.
‘Layla,’Zei hij. ‘Wil je met me trouwen.’
Layla straalt van geluk. ‘Ja, Severus, ik wil’
Sneep glimlacht en Layla trekt hem op het bed om hem te kunnen zoenen.
‘Zou Mariska bruidsmeisje willen zijn denk je?’ vraagt Sneep. ‘Denk het wel.’antwoord Layla. Sneep neemt Layla in zijn armen en vraagt dromerig: ‘Waar moeten we al die spullen vandaan halen?’
Layla glimlacht en geeft hem een kus. ‘Ik ken een paar leuke winkels in Londen die ik vaak ging bekijken.’
‘Oké,’zei Sneep, ‘Zullen we morgen daar dan heen gaan, ik wil zo lang mogelijk bij je blijven.’ Layla geeft Sneep een kus. ‘Maar natuurlijk, we zullen Mariska mee moeten nemen als ze mee doet als bruidsmeisje.’ Sneep knikt, maar op het moment dat hij iets wil gaan zeggen gaat de bel voor het avond eten. ‘Kom dan gaan we alvast naar de grote zaal, Perkamentus zal wel op ons wachten.’ Zei Sneep terwijl hij Layla uit bed helpt. ‘En kunnen we tegen hem zeggen dat we morgen na het ontbijt naar de Wegisweg gaan.’
Layla knikt en arm in arm lopen ze naar buiten.
Buiten staat Mariska al op hun te wachten. ‘En wat hebben jullie allemaal uitgevoerd?’vraagt ze aan de twee volwassenen. Sneep en Layla kijken elkaar verliefd aan. ‘Laat maar zitten, ik wil het niet weten,’zei Mariska. Layla lacht. ‘Mariska?’vraagt ze.
‘Ja?’ Mariska kijkt haar vragend aan.
‘Severus en ik wilden graag weten of je ons bruismeisje wilde zijn?’ Mariska glimlacht, ‘Maar natuurlijk wil ik dat, het lijkt me erg leuk, ik ben nog nooit op een bruiloft geweest, dus ik wil het best doen,’ Zowel Layla als Sneep glimlachen. ‘We gaan morgen naar Londen,’zei Sneep. ‘Layla schijnt een paar winkels te kennen.’ Mariska knikt. ‘Klopt, één daarvan ken ik wel.’ Ze zwijgt even. ‘Maar wacht eens even.’zei ze. ‘Als we morgen naar Londen gaan hoe zit dat dan met die mafkezen van het Miniserie?, ik bedoel ik vind het geweldig om ze lekker te laten wachten hoor en daar heb ik echt geen problemen mee, maar wat zullen ze zeggen als ze horen dat jullie gaan trouwen?’ Zowel Sneep als Layla halen hun schouders op. ‘Dat weten we nog niet, maar ik wilde zolang mogelijk bij Layla blijven dat het mij een zorg zou zijn als we de hele dag weg zijn.’Antwoorden Sneep. Hij voelde zijn hart bonken toen hij naar Layla keek en haar stevig vast hield.
Mariska keek de twee rustig aan. ‘Juist ja,’zei ze en wilt zich omdraaien als ze opeens verstijfd. ‘Wacht eens,’zei ze. Sneep en Layla keken haar verbaast aan. ‘Wacht eens, ik herinner me net dat ik vanmorgen om een week uitstel heb gevraagd, die dombo’s van het Ministerie komen niet eens morgen.’ Zowel Sneep als Layla halen diep hun hart op. ‘Dat was ik helemaal vergeten,’Zei Layla, ze nestelde zich in Sneep’s armen en Sneep gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Kom laten we maar gaan,’ zei hij. ‘Anders komen we te laat.’
Met zijn drieën liepen ze naar de grote zaal. Mariska liep naar de tafel van Griffoendoren Layla en Sneep liepen met zijn tweeën naar de lerarentafel. Daar nemen ze plaats op hun eigen plek terwijl Sneep Layla nog snel een kus geeft.
Perkamentus ziet hun zitten en loopt naar hun toe. ‘Een goedendag,’zei hij. Layla en Sneep knikken. ‘Een goedendag, Professor Perkamentus,’zeiden ze in koor. ‘Ik zie dat jullie wat zijn uit gerust,’zei hij glimlachend.
‘Dat niet alleen, Professor,’ Zei Sneep. ‘Hoe bedoel je Severus?’vroeg Perkamentus. Sneep fluisterde zachtjes in Perkamentus oor dat hij Layla ten huwelijk had gevraagd. ‘En daarom gaan Layla, Mariska en ik morgen naar Londen.’ Perkamentus knikt glimlachend. ‘Uiteraard, Severus,’ Zei hij. ‘Ik zal ervoor zorgen dat je les uit valt.’
Sneep knikt dank baar. ‘Dank u Professor,’ En Perkamentus gaat weg met een glimlach op zijn gezicht.
Op dat moment komt Omber binnen, ze loopt met een frons naar de lerarentafel, niet veel later komt Astrid de grote zaal in gelopen, Mariska ziet Astrid en roept haar en glimlacht als Astrid naar haar toe komt lopen. ‘Heey, alles goed?’vraagt Astrid als ze bij Mariska is. ‘Ja hoor, alleen mijn knie uit de kom gehad maar hoe is het met jou?.’ ‘Ai pijnlijk, ja met mij gaat alles goed, maar hoe heb je dat nauw voor elkaar gekregen?’ en ze knikt naar Mariska’s knieën.
Mariska grijnst. ‘Tja, wie zal het zeggen.’
‘ASTRID!’wordt er opeens geroepen. Geschrokken kijkt iedereen op en zien een woedende Omber op Mariska en Astrid afstormen. ‘Je weet dat je niet met dat soort mensen mag praten, Astrid’ zei ze. ‘Sorry, hoor maar ik praat met wie ik wil.’Antwoorden Astrid op haar beurt.
‘Zwijg, zo wens ik niet door iemand te worden besproken, zelfs niet door mijn eigen dochter.’ Er valt een grote stilte. Iedereen kijkt van Astrid naar Omber en weer terug.
‘Is ze je moeder?’vroeg Mariska aan Astrid. ‘Ja.’antwoorden Astrid met haar ogen naar de vloer. Iedereen zal me nu vast haten dacht ze droevig. Soms denk ik dat ze me moeder niet is. Mariska keek Astrid vol mede leven aan. Arme schat dacht ze. Mariska mocht Astrid erg graag. ‘Heey kop op, zo erg is het niet. Ik vind je erg aardig.’ Astrid keek Mariska met open ogen aan. ‘E.. echt waar?’vraagt ze. Mariska glimlacht. ‘Maar natuurlijk, ik mag je om wie je bent en niet wie je ouders zijn.’ Astrid glimlacht terug. ‘Bedankt.’ Maar net op het moment dat Mariska iets wil zeggen roept Astrid: ‘Au’. Omber had haar hard bij haar arm gepakt en mee gesleurd in de richting van de grote hal. ‘Laat me los,’riep Astrid en stribbelde tegen.
Layla kijkt geschokt naar de twee. Het wordt tijd dat ik me er eens mee ga bemoeien denkt ze. Ze staat geluidloos op en loopt om de tafel heen.
Wat gaat ze doen denkt Sneep terwijl hij zijn verloofde met zijn ogen volgt.
‘Laat haar gaan,’zei Layla op rustige toon tegen Omber. Omber kijkt haar aan en laat Astrid ondertussen los. Op dat moment is de hele zaal al volgestroomd met leerlingen die nu stilletjes naar de twee vrouwen kijken. ‘Mooi van niet,’zei Omber. ‘Ik weet precies wat u wilt, ik heb u opgezocht maar ik kon nergens uw naam vinden, en aangezien alleen magische wezens Zweinstein kunnen zien denk ik dat u door diefstal aan toverkracht bent gekomen.’ Layla’s ogen worden groot. ‘U bent gek u verzint maar wat.’
‘O dus ik ben gek hè, nauw dat zullen we nog wel eens zien.’Omber trekt haar toverstok en richt die op Layla. Omber stuurt een spreuk op Layla af maar mist hem door dat Layla hem ontwijkt. ‘Blijf staan.’roept Omber maar net als Omber Layla op de grond bij de leraren tafel in de val heeft gekregen horen een zachte prachtige stem roepen: ‘Laat die arme vrouw onmiddellijk met rust.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.