FanFic.nl

Layla en Sneep

De ontmoeting met Angel

H6 De ontmoeting met Angel

Iedereen kijkt om zich heen als ze de stem horen. Maar zien niks. Dan horen ze de stem weer zeggen: ‘Laat die vrouw gaan.’
‘Laat je zelf zien,’riep Omber. ‘Kijk maar omhoog,’Zei de stem. De hele zaal, zelfs de leraren en de geesten, keken omhoog. Daar hoog vliegend in de lucht zagen ze een meisje vliegen, hooguit nog maar een tiener van een jaar of vijftien.
‘Wie ben jij?’riep Omber naar het meisje. ‘Ik,’zei het meisje. ‘Ik ben Angel.’ Langzaam kwam Angel naar beneden en lande zachtjes op de grond. Ze had bruin haar en blauwgroene ogen. Haar haren lagen als pijpenkrullen om haar schouders te dansen.
De hele zaal houdt zijn adem in als ze het pakje van het meisje zien. Angel had een pakje aan met op haar rug twee vleugels. Alle jongens in de zaal, zelfs die van Zwadderich, kijken haar bewonderend aan. Maar het gevleugelde meisje lette daar niet op en hield haar blik op Omber. Layla zelf was ondertussen al weg gelopen en stond nu achter het meisje. ‘Alles goed, Layla?’vroeg ze zonder haar blik van Omber af te wenden.
Layla knikte. ‘Ja, dankje Angel.’antwoorden ze glimlachend.
Angel liep naar Omber. ‘De enige rede dat deze vrouw,’ze wees op Layla. ‘Zweinstein kan zien is omdat ik een keer een spreuk heb gebruikt zodat, mocht dat nodig zijn, zij Zweinstein kan zien. En daarom staat ze niet in de lijsten van het Ministerie.’ Angel zweeg. Omber wilde wat zeggen maar deed haar mond toen weer dicht.
Astrid daarin tegen kijkt Angel bestuderend aan. ‘Leuke vleugels.’zei ze glimlachend. ‘Dankje, antwoorde Angel glimlachend terug. Maar dan grijpt Astrid naar haar hoofd. ‘I..ik voel me niet zo lekker,’ Omber kijkt haar dochter aan. ‘Ga dan naar de ziekenzaal.’ Astrid knikt en loopt de grote zaal uit. Omber loopt dan zonder Angel ook maar een blik waardig te keuren de zaal uit, ze zou die Angel ook wel onder de loep nemen. Angel schudde haar hoofd en kijkt Layla glimlachend aan. Zo Layla wat hoor ik nauw ben je verloofd? Vraagt ze via haar gedachten aan Layla. ‘Dat heb je zeker van Mariska gehoord zeker?’zei ze lachend. ‘Uhu.’ Antwoord Angel terwijl ze uit haar ooghoek naar Sneep kijkt. ‘Ik zal maar snel naar hem toe gaan want volgens mij is ie bang geworden dat er iets is gebeurd, als ik het zo zie.’ Layla kijkt om en ziet dat haar verloofde angstig haar aan kijkt. ‘Ik ga maar snel naar hem toe.’zei ze lachend. Angel knikte. ‘Ik had niet anders van je verwacht, hey ik spreek je later.’ Layla steekt haar hand op in een groet en rent naar haar verloofde en kust hem.
Maar op dat moment wordt Angel door iedereen aan gestaard, en net op het moment dat ze van al die ogen wilt ontsnappen door weg te vliegen, komt Draco Malfidus haar kant op.
Hij had het gevleugelde meisje ook gezien en was meteen verliefd geworden en besloot net te doen als of hij de grote zaal uit wilde lopen en haar tegemoet lopen en haar goed te bekijken.
‘U hallo,’Zei hij tegen haar toe hij zag dat ze hem aan zag komen lopen.
‘Ja?’vroeg Angel aan hem en tilt haar wenkbrauw op.
Malfidus valt echter dicht en staart naar zijn voeten. Angel begint te lachen en steekt haar hand uit.
‘Ik ben Angel,’Zei ze. Malfidus schud haar hand. ‘Draco Malfidus,’antwoord hij. Dan wijst hij naar Layla. ‘Kennen jullie elkaar?’vraagt hij. ‘Jazeker,’antwoord Angel. ‘Ik ken haar. Ze is een vriendin van me, ik kwam haar een keer tegen toen Mariska..’ ‘Je kent Mariska ook?’ onderbrak Malfidus haar met zijn mond open. ‘Ja zeker, ze is een soort zus voor me.’
‘Ik heb geen broers of zussen,’zei Malfidus. ‘Ik ook niet,’zei Angel glimlachend. ‘Jammer hé?’
Ehh,’Malfidus zoekt naar worden en Angel begint te lachen. Malfidus kijkt haar, met een rood hoofd, vragend aan. ‘Je bent erg leuk.’ Malfidus word nog roder.
‘Wat is er?’vraagt Angel. ‘O niks,’ antwoord Malfidus snel, hij vindt haar duidelijk erg leuk maar wilde dat niet vertellen.
‘Er is wel wat, ik zie het in je ogen’ Malfidus kijkt haar plagend aan. ‘Oja, wat zie je dan?’ Angel lacht. ‘Er is iets maar je durft het niet te zeggen, zit ik een beetje goed?’
‘Ja,’antwoordt hij. ‘Ja, klopt.’ Angel kijkt hem nieuwsgierig aan. ‘En dat is?’vraagt ze. ‘O niets bijzonders, hoor, liegt Malfidus, maar Angel kijkt hem met een schuin hoofd en een opgetrokken wenkbrauw aan. ‘Juist,’zei ze nonchalant. ‘En dat moet ik geloven?’ Malfidus glimlacht en geeft haar een verliefde blik. Angel geeft hem een verliefde blik terug.
‘Je bent leuk, Angel,’zei Malfidus. Angel bloost.
Wat ze niet door hebben is dat iedereen in de grote zaal naar de twee kijkt. Angel merkt het als eerste en zei; ‘Misschien is het handig als ik ga.’Doelend op iedereen in de zaal. Malfidus keek haar geschrokken aan. ‘Nee wacht,’Malfidus pakt haar hand. ‘Zou je samen met mij willen eten?’ Hij wijst naar de tafel van Zwadderich. Angel haalt haar schouders op. ‘Ach, waarom ook niet,’zei ze glimlachend.
Samen lopen ze naar de tafel van Zwadderich terwijl ze door elke leerling worden na gekeken maar bestede ze geen verdere aandacht aan. Na het eten stond Angel op. ‘Het spijt me, Draco.’ Zei ze, ‘Maar ik moet gaan.’ Malfidus knikte begrijpelijk. ‘ Zal ik je ooit nog zien?’vroeg hij. Angel keek hem aan. ‘Dat weet ik niet, Draco.’ Ze gaf hem een kus op zijn mond en wilde al de lucht in vliegen. Maar Malfidus hield haar tegen. ‘Wacht, er is morgen een bal hier op Zweinstein, en ik wilde graag weten of je zin had om met mij te gaan?’ Malfidus had dagen lang naar een leuk meisje gezocht voor naar het bal die twee weken eerder was aangekondigd, maar hij had nog niemand kunnen vinden. Angel glimlacht. ‘Maar natuurlijk, wil ik met je mee, dat lijkt me erg leuk.’
Malfidus glimlacht en geeft Angel een kus. ‘Ik zal wel met je mee lopen.’zei hij en samen liepen ze de grote zaal uit. En terwijl Angel en Malfidus de zaal uit liepen, kwam Astrid juist de zaal binnen lopen. Ze zag er een beetje bleek uit, maar liep wel naar haar leerlingentafel om daar even te gaan zitten.

Het is midden in de nacht, in de kerkers liggen Layla en Sneep hand in hand te slapen. Layla woelt en woelt om lekker te liggen als ze opeens een droom krijgt:

Layla ziet zich zelf naar een wiegje lopen om een klein meisje er uit te tillen die hard aan het huilen is, ‘Rustig liefje,’zegt ze. ‘Rustig maar, alles komt goed.’ Ook ziet ze haar verloofde bij een klein meisje van een jaar of drie zitten die haar troost. ‘Rustig maar, lieverd,’zegt hij. ‘Het komt allemaal goed, Pappa is hier.’ En hij neemt het meisje in zijn armen.

Dan schrikt Layla wakker. Ze kijkt naar Sneep en kruipt dan dicht tegen hem aan, met haar hoopt op zijn borst. Maar dan word Sneep wakker van een wolfse huil.
‘Layla,’zei hij. ‘Word wakker,’ Kreunend wordt Layla wakker.’ ‘Wats up?’ vraagt ze. ‘Hoor jij dat ook?’vraagt Sneep. ‘Ja,’ Zei Layla suf.
‘Een weerwolf.’fluistert Sneep. ‘Weerwolf?’roept Layla geschrokken. ‘Rustig maar, hij kan niet hier komen.’Zei Sneep sussend. ‘Oké.’Zei Layla twijfelend. Sneep neemt Layla in zijn armen en kust haar. ‘Ik had een droom,’zei Layla ondertussen nadat ze haar verloofde een kus had gegeven, ‘O? Zei Sneep verbaast, ‘Waarover?’
‘Over ons,’Antwoorden Layla. ‘Ik zag ook dat we twee kinderen hadden, twee meisjes.’ Sneep strijkt door Layla’s haren. ‘Mmm, ik kan niet wachten,’zei hij wat afwezig. ‘Wat bedoel je?’vraagt Layla en ze legt haar hoofd op zijn borst. Sneep kust haar voorhoofd. ‘Ik bedoel dat ik niet kan wachten tot wij een kindje hebben. Dat we samen kunnen opvoeden.’ Layla knikt. ‘Ja, ik kan ook niet wachten.’Dan geven de twee elkaar nog een kus en omhelzen elkaar.

Een paar uur later lopen Layla en Sneep de grote zaal in, daar zien ze Astrid aan de tafel van Griffoendor zitten met zijn tweeën lopen ze naar haar toe. ‘Hey, Astrid,’ zei Layla en ging samen met Sneep aan de tafel van Griffoendor zitten. Astrid keek op. ‘O hey,’ Layla ziet dat Astrid wallen onder haar ogen heeft. ‘Slecht geslapen,’vroeg ze aan het meisje. Astrid knikt. ‘Ja, maar ik kan me niet meer herinneren waarom ik niet kon slapen. Ik ben wel de hele nacht buiten geweest.’Layla en Sneep keken elkaar aan. Ze hadden die avond allebei het geluid van een weerwolf gehoord.
Op eens hoort Layla een paar wielen die over de vloer gaan. ‘Mariska komt er aan.’ zei ze zonder op te kijken. En inderdaad een paar tellen later komt Mariska binnen skateboarden. ‘Een goede morgen,’groet ze. Layla, Sneep en Astrid groeten terug. ‘Een goede morgen, Mariska,’Zei Layla. ‘Beetje zin in vandaag?’ O ja hoor, Behalve dat ik een jurk moet passen,’ Antwoorden Mariska met een stem waar het sarcasme van afdroop. Layla glimlacht. ‘Ach, kleine meid toch,’ Mariska keek Layla moorddadig aan en haar ogen werden spleetjes en ze ontblote haar tanden. Layla begon hard te lachen, ze wist dat Mariska hier niet tegen kon omdat ze niet zo groot was. ‘Ach, kom bij ons zitten,’zei ze wenkend. ‘Ik zal je vandaag niet meer plagen.’Mariska kwam naar de tafel gelopen en nam ook plaats. Layla glimlachte naar haar, Maar opeens viel haar blik op Malfidus die ook binnen gekomen was. ‘Hey, daar heb je Malfidus,’Zei ze. Iedereen keek om en zagen dat hij dromerig naar de tafel van Zwadderich lopen. ‘Wat heeft hij?’vroeg Layla. ‘Ach, die arme jongen is in de wolken door Angel.’zei Mariska. ‘Oja, Angel vertelde dat er vanavond een of ander bal is.’ Sneep sloeg zich voor zijn hoofd. ‘Dat is waar ook,’zei hij. ‘Helemaal vergeten, Layla, als je zin hebt, wil je dan met mij mee?’ Layla glimlachte. ‘Ja graag.’ Sneep keek haar vrolijk aan, zijn hart begon sneller te slaan aan de gedachten dat hij straks met zijn verloofde zou dansen. Ook Layla’s hart begon sneller te slaan bij die gedachten. Mariska schreef iets op een briefje en tikte Astrid aan en liet haar het briefje zien. Astrid knikte en schreef snel iets terug. Allebei begonnen ze hard te grijnzen, maar zowel Layla als Sneep zagen het niet, Maar Layla die door jaren van training merkte dat er iets vrolijks in de sfeer om hun groepje zat, keek de twee meisje vragend aan toen ze hun grijnzende gezichten zagen. Zowel Mariska als Astrid keken haar onschuldig aan,
Met zijn vieren begonnen ze aan het ontbijt, maar daarna ging Astris naar haar les en neemt Sneep Layla mee naar de kerkers. ‘Ik heb gister een mantel voor je laten halen.’zei hij. En hij haalde een prachtige smaragd groene mantel uit een doos. De mantel was met zilver afgezet. Staat u mij toe?’vroeg hij aan haar. Layla glimlachte en draaide zich om, zodat ze met haar rug naar Sneep stond. Sneep deed de mantel over haar hoofd en deed haar, haar goed. Wat een prachtige vrouw dacht hij en hij voelde zijn hart sneller slaan. Zachtjes legde hij zijn hand er op. Rustig, dacht hij, rustig.
Layla draaide zich om en kust haar verloofde. ‘Dankje wel,’zei ze. ‘Hij is prachtig.’ Ze sloeg haar armen om zijn nek en Sneep tilde haar op. ‘Het lijkt net als of we getrouwd zijn hè.’zei Sneep. Layla lachte. ‘Ja.’ Sneep pakt Layla’s hand en kust die, daarna pakt hij zijn zwarte mantel en samen lopen ze arm in arm terug naar de hal. Maar als ze daar aan komen zien ze Malfidus met Mariska praten. ‘Draco,’roept Sneep en de twee tieners kijken hun leraar aan. ‘Ja, professor?’vraagt Malfidus. ‘Heb jij geen les?’ Malfidus schud zijn hoofd. ‘Nee professor, de les was uit gevallen en daarom zocht ik Angel op, misschien weet u wel, dat mooie, prachtige meisje van gister,’ Sneep zucht. ‘Ja, Draco, dat weet ik nog, ga maar verder.’
‘Oké, nauw ik zocht haar dus maar ik kon haar niet vinden. Toen zag ik Mariska en ik vroeg het haar, alleen ze had haar ook niet gezien.’
Sneep wendt zijn blik tot Mariska. ‘Is dat waar, Mariska?’vroeg hij, op zijn normale kille toon. Mariska knikte. ‘Ja, professor, dat klopt helemaal,’toen wendde ze zich tot Malfidus. ‘Geen zorgen, Malfidus, ze is er vanavond, ik beloof het.’ Malfidus knikte dankbaar. ‘Bedankt.’toen rende hij naar de kerkers. Sinds wanneer is Malfidus zo aardig voor me, normaal scheld ie me uit vanwege me Dreuzel ouders, dacht Mariska. Ach ja, het zal wel met Angel te maken hebben. Toen ze dat dacht begon ze glimlachen, toen ze zowel Sneep als Layla vragend naar haar zagen kijken zei ze glimlachend: ‘Binnen pretje.’
Sneep schudde zijn hoofd en naam de twee mee naar het kantoortje van Perkamentus. ‘Hier zijn we, Professor,’zij hij.
Perkamentus keek op. ‘Aha, Severus,’zei hij. ‘De haard is klaar,’hij wees naar de open haard. Sneep knikte, ‘Dank u professor,’ toen wende zij zich tot Layla. ‘Layla,’zei hij we gaan nu via de openhaard naar Londen en..’verder kwam hij want Mariska kwam tussenbeide. ‘Ja, sorry dat ik onderbreek,’zei ze. ‘Maar ik denk dat ik het maar voor doe, terwijl u het uitlegt, anders staan we hier morgen nog.’ Toen draaide ze zich om zodat Sneep haar grijns niet kon zien. Toen liep ze de haard in en nam een hand vol brandstof.
Sneep zuchtte. ‘Goed, Layla, het eerste wat je moet doen is goed articuleren, anders kan je in een andere haard te recht komen.’Layla knikte. ‘Laat maar zien, Mariska,’zei Sneep.
‘Okidokie,’zei Mariska, toen gooide ze de brandstof in de haard en riep: ‘De lekke ketel.’en toen verdween ze in een zee van groene vlammen.
‘Oké, dat gaat me wel lukken,’ zei Layla, toen kuste ze Sneep en nam een hand vol brandstof. ‘Tot zo schat,’ toen riep ze: ‘De lekke ketel,’en ook zei was weg. Toen was alleen Sneep nog over. ‘Nauw succes, Severus,’Zei Perkamentus met twinkelende ogen. ‘Dank u, Professor,’antwoorden Sneep, en nadat hij ook in het vuur was gestapt en ‘Naar de lekke ketel,’ riep was ook hij verwenen in een zee van groene vlammen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.