Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (1)

Home » Tokio Hotel » We lost a dream we never had. » siekenhuizen sucken swaar

We lost a dream we never had.

15 maart 2009 - 14:30

361

0

215



siekenhuizen sucken swaar

Ik zet een glimlach op. Het liefste zou ik nu zonder reden in huilen uitbarsten. Ik houd me sterk voor iedereen, maar ik ben eigenlijk een breekbaar klein meisje. Tranen wellen al op in mijn ogen en al voordat ik de kans krijg om ze weg te knipperen rollen ze al over mijn wangen naar beneden. Onzekerheid neemt toe en 2 paar ogen branden op mijn gezicht. Ik verberg het in mijn handen en trek mijn benen op. Hoe het komt dat ik nu opeens zo depressief ben weet niemand. Misschien weet de dokter het? Ik voel dat de twee niet weten hoe ze zich moeten houden.

'hij word wel wakker! ik voel het,ik weet het gewoon zeker' snik ik luid.Ely huilt zachtjes en Bill kijkt haar medelevend aan.Zelf voel ik gewoon niets meer en houdt mijn blik weer strak op tom's bleke gezicht.Ik streel erover en geef een kusje op zijn wang.'je moet wat gaan slapen aya,je ziet er ook niet helemaal fitjes uit' fluisterd Gustav.'ga jij maar slapen voor mij ik blijf bij tom!'zeg ik stug.wat nou slapen pas als tom zijn ogen opent heb ik weer rust


Ik hoor hoe Gustav, Aya probeert over te halen om te gaan slapen. "En nu allebei kop dicht!" roep ik door de kamer heen, gelijk is het stil. "Goed, and keep it shut." zeg ik en kijk de twee kwaad aan van onder mijn haar. Zacht gaat de discussie verder en ik vind het best. Ik veeg de tranen weg en pluk wat aan mijn haar. "Billchen, ik wil andere kleurtjes." mompel ik voorzichtig. Bill glimlacht. "Dan doe je dat." Ik kijk hem droog aan. "Ik heb geen verf meer. Niet de kleuren die ik wil. Ik wil mijn haar witblond en dan aan de linkerkant een coontail, in de regenboogkleuren. En rechts wil ik een roze leopard pluk." vertel ik opgewekt. Bills ogen sprankelen als hij mij zo vrolijk ziet vertellen. Ik glimlach lief. "Ja, dat wil ik!" zeg ik en zet pretoogjes op. Hij schud lachend zijn hoofd en richt zich weer op mij. "Wat is er?" vraag ik verbaasd. "Dat je me zo verdomd gelukkig maakt." licht hij me in.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.