FanFic.nl

De zoektocht naar jezelf

Inleiding

Vermoeid ga ik in het vliegtuig zitten. Vandaag gaan we op vakantie naar Amerika. Maar het vliegtuig verterkt vroeg. En dan moet je vroeg opstaan, en al dat gedoe.
“Wilt u uw riemen omdoen? We gaan over een paar minuten opstijgen.”� Geirriteerd kijk ik naar de televisie die boven me hangt. Ik raak altijd geirriteerd van die stem. Dat die vrouwen het leuk vinden om sterwardesse te zijn! Ik begrijp het niet. Maar dat maakt niet uit. Is niet intressant. Ik klik snel mijn riem vast, en voel dat het vliegtuig opstijgt. Jippie… Niet dus! Ik haat vliegen. Waarom? Geen idee! Misschien het feit dat je kilometers bovenin de lucht hangt, en als je dan neerstort… Dan is dat zegmaar… Gevaarlijk? Nou ja, makt niet uit. Verveelt staar ik uti het raam. Wolken. Meer wolken. Nog meer wolken. Kort samengevat: saai.
“Wilt u wat te eten of drinken?”� Ik doe niet eens mijn best om te kijken. Want ik krijg toch een…
“Cola voor haar, en voor mij een sinas.”� Goh, ik wist het! Cola! Ik neem altijd cola. Ik heb een colaverslaving. Ja, ik weet dat het slecht voor je is, en al dat gezeur. Maar dat maakt me niet uit. Ik drink wat van mijn cola, en zet het weer neer. Ik weet dat de meeste mensen altijd hyperactief van cola worden. Om het zo maar te verwoorden. Maar ik niet. Ik kan er goed tegen, geloof ik. En zo duurt het ook niet lang, of ik lig al te slapen.

Ik voel iemand aan me schudden.
“Meisje… Meisje… Wakker worden!”� Ik hoor iemand praten, maar dat is het. Al mijn ledematen doen pijn. Maar ik kan mezelf niet bewegen.
“Ze leeft nog wel, maar volgens mij is ze bewusteloos.”� Nee, ik ben niet bewusteloos! Ik hoor alles wat jullie zeggen. Alles! Alles! Alles! Maar nee hoor. Alleen maar omdat ik niet kan bewegen en zien ben ik bewusteloos! Mijn lippen doen het niet. Ik kan dus niet praten. Fijn! Hoe kan ik ze laten merken dat ik ze hoor! Of… Lig ik in coma? Ik heb weleens gehoord dat sommige mensen die in coma lagen alles konden horen wat er gezegd werd. Ik vond het altijd maar een raar verhaal, maar nu… Snap ik het wel? Oke, ik heb mezelf vanaf nu offcieel voor gek verklaard!

Ik weet niet wat er allemaal gebeurde, maar ik hoorde allemaal vaag gepraat. Mijn oren deden het af en toe niet.
“Het spijt me dit te vertellen, maar ze ligt in coma. Kritieke toestand. We weten niet of ze ons kan horen, maar voorlopig sluiten we dat buiten.”� Ik kan wel huilen van machteloosheid. Waarom moet ik nou weer in coma liggen? Ik probeer mezelf te bewegen, maar het lukt me nog altijd niet.
“Ghardeer, wordt alsjeblieft wakker! Ik kan niet zonder je!”� Tom. Dat is duidelijk Tom. Ik wil nu zo graag tegen hem zeggen dat ik hem hoor. Dat het allemaal wel goed komt. Maar het lukt niet. Ik kan niet laten zien dat ik hem hoor. Dat mijn toestand misschien niet eens zo kritiek is!
En dan zie ik ineens een oude man.
“Welkom in de zoektocht naar jezelf, Ghardeer.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.