FanFic.nl

Writing It Down

chapter 26

"Lieve Sky,
vandaag is het precies 3 jaar geleden sinds ik je voor het laatst heb gezien. Ik heb je natuurlijke wel in de bladen gezien enzo, maar dat telt niet voor mij. Ik zal niet tegen je liegen, ik vind je modellen leven helemaal niets. Je leest veel te vaak dat mensen zich moeten uithongeren zodat ze een show kunnen lopen. Maar als het jou gelukkig maakt moet je het lekker blijven doen. Maar kom een keertje thuis, het is niet hetzelfde meer zonder jouw. In mijn mailtjes heb ik altijd vrolijk geprobeerd te klinken zodat je je geen zorgen zou maken. Papa is veel stiller dan hij was, en nu Daniel het huis uit is is het niet leuk meer. Ik denk erover om kamers te gaan verhuren aan studenten zodat het wat vrolijker word in huis. Dan gebruik ik daar je kamer voor, die is lekker ruim en licht.
Mail je snel weer terug?
Liefs, mama."



Als, ik zeg als, ik terug zou mailen zou het mailtje er zo uit zien:

"Mam,
Ik waardeer het zeer dat je blijft mailen, maar van mij hoeft het niet zo. Ik heb nu een ander leven, een leven dat jij niet oke vind. Je hoeft mijn leven ook niet perfect te vinden maar je hoeft ook niet in elk mailtje commentaar te geven. Dat wordt een beetje cliche nu, en ik wordt het helemaal zat. Ik heb namelijk niet om commentaar gevraagd. Ik leef mijn leven nu het nog kan. En natuurlijk is het veel stiller, er zijn 2 mensen je huis uit. En trouwens, als je mijn kamer verhuurt word het voor mij wel moeilijk om terug te komen, ja toch? Maar ik zou het prettig vinden als je uit mijn leven blijft. Ik klink nu waarschijnlijk heel gemeen, maar jij bent ook gemeen. Je vind namelijk dat ik moet stoppen met mijn werk. En ik houd van mijn werk, dus ik ga er never nooit niet mee stoppen. Never nooit niet. Dus knoop dat maar in je oren. Maar goed, stop maar met mailen, als ik iets wil weten over jullie huis of zoiets dan mail ik wel. En aangezien ik niets over jullie huis of een dakgoot of whatever wil weten ga ik niet mailen. Ik ben mijn eigen weg gegaan, en daar horen jullie niet meer bij. Aangezien Anne mij heeft gered en niet jullie. Daniel heeft er namelijk voor gezorgd dat ik zelfmoord pleegde. Als hij gewoon thuis was gebleven was er niets gebeurt. Dan was ik uiteindelijk naar huis gekomen. Maar ja, dat doe ik nu dus niet meer, dat is duidelijk denk ik.
Sky.

Ik had het mailtje getypt en ik wilde net op verzenden drukken toen ik mezelf tegenhield. Waarschijnlijk had het geen zin om dit te versturen. Dat zou mijn moeder alleen maar aannemen als een teken van leven waardoor ze me zou gaan stalken. En dat zag ik ook niet zitten. Ik sloeg het bericht op in mijn concepten en sloot mijn laptop af.
'Babe, hoe gaat het?' vroeg Laila die terugkwam van een fotoshoot.
'Mwoah, er is weer eens een mailtje.' zei ik onverschillig.
'Ik snap het al. Zullen we vanavond uit eten gaan? Dan kunnen we daarna ook nog gaan stappen of zoiets. Ik weet een leuk clubje dat niet te groot is, en niet te klein.' ratelde Laila.
'Is goed. Maar volgens mij heb je al gereserveerd dus als ik niet mee zou gaan had je me gedwongen.' reageerde ik droog.
'Wat ken je me toch goed. Oke het is nu half vijf. Ik ga douchen en dan vertrekken we.'
'gaan we gelijk door?'
'Jep, dus trek iets chique's, maar tegelijkertijd ook iets cools aan.'
'Komt voor elkaar.' Ik ging voor mijn kast staan en haalde er een strapless zwart jurkje uit. Ik trok er een kort vestje met lange mauwen op aan en deed een lange zilveren ketting om met een klok. In mijn tas stopte ik neon kleurige armbanden, groen en roze. In combinatie met een groene en een roze kralenketting moest het wel goed komen. Ik trok mijn hoge hakken met zilveren steentjes aan en stopte een paar zwarte ballerina's in mijn tas. Als ik mijn hakken zat was kon ik die aan doen.
'Are we ready to party?' riep Laila terwijl ze de badkamer uit kwam gelopen. Met haar zilverkleurige jurkje zag ze er prachtig uit. Haar haren had ze gestijld. Ik was zo jaloers op haar haren, het werkte altijd mee! En Laila was altijd jaloers op mijn haar. Want ja, je wil altijd hebben wat je niet kan krijgen, ja toch?

Reacties: