FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Thirty-six part two

Ik zuchtte toen ik het briefje las en scheurde het in onregelmatige vierhoekjes, waarna ik naar de afvalbak liep en toekeek hoe de verschillende snippers er tussen mijn vingers door langzaam invielen. Het kleine gebaar bracht me niet alleen rust, maar was ook één van de weinige dingen die geen ontzettend luid gedreun in mijn hoofd veroorzaakten. Ik was vanmiddag wakkergeworden met het dichtslaan van de voordeur, maar te moe geweest om op te staan. Toen ik dan eindelijk de kracht had gevonden om mezelf recht te heisen, ervaarde ik meteen hoe het voelde om zo ziek te zijn dat elke geur, beweging of klank je misselijk maakte. Met veel moeite had ik mezelf en de 7 lege bierflesjes naast mijn bed af de trap weten te krijgen, en had het afval meteen in de container gedumpt. Ik had het geklingel van de glazen nog steeds gehoord toen ik mezelf daarna wat water en 3 aspirines had genomen. Pas na enkele uren doelloos hangen op de bank, had ik het briefje op de salontafel opgemerkt.
‘Ben met Alex naar het shoppingcentrum, telefoon kapot. Gaan daarna wat eten, sorry maar kreeg je niet wakker. Ruim die lege flesjes trouwens op! Vanavond terug, liefs mama xx’
Met mijn handen leunend op het aanrecht en mijn blik die dwars door het kleine keukenraampje ging, staarde ik naar ons kleine achtertuintje. De zon scheen fel, het licht deed geen goed aan mijn ogen en maakte dat ik ze moest dichtknijpen om stand te houden, maar de aspirines deden wel hun werk. Na een tijdje veranderden mijn eerdere roes en hoofdpijn langzaam maar zeker in een voelbare, maar lichte druk die slechts heel erg irritant was. Desondanks voelde ik me nog steeds belabberd, al helemaal nu ik weer het volledig besef van tijd, doen en laten had. Ik liet net een nieuwe aspirine in mijn glas water vallen toen het geluid van de deurbel dwars door mijn hoofd ging en ik kreunde.Met mijn glas in de handen slofte ik langzaam naar de voordeur, had niet de kracht of zin om me te haasten. Ik nam een snelle eerste slok van het goedje en trok een vies gezicht, waarop ik de deur opende en hem daarna geschrokken bijna meteen weer dicht gooide.

‘Not so fast!’, schoof Louis zijn voet voor de deur en duwde hem, met mij er nog tegenaan, weer open. Ik hield mijn glas stevig tegen me aangedrukt en keek hem aan. ‘Wat wil je?’ vroeg ik met toegeknepen ogen. Louis deed hetzelfde en bracht zijn gezicht vlak voor het mijne. Zijn ogen spiedden naar enige afwijking van emotie in mijn gezicht, maar leken niets te vinden toen hij weer achteruitleunde en nonchalant zijn schouders ophaalde terwijl hij de hal rondkeek. ‘Praten.’ Ik trok mijn wenkbrauwen op in een reactie op zijn ongeloofwaardige antwoord, maar liet niets merken van mijn wantrouwen en liep langs hem heen weer de woonkamer in. ‘Sit down’, gebaarde ik hem terwijl ik de keuken in liep en dronk snel mijn glas leeg. Ik hoorde hoe Louis op de sofa ging zitten en zette mijn kleverige glas in de spoelbak. ‘You look awful’, klonk Louis’ stem vanuit de woonkamer. Ik maakte een instemmend geluidje voor ik met mijn tong klikte en hem sarcastisch toeriep: ‘Thanks for the compliment. You look nice too by the way!’ ‘Don’t be silly Rose, you know what I mean.’ Ik beet op mijn tanden en draaide de kraan open, waar ik langzaam mijn ogen sloot onder de frisse stroom water die over mijn handen liep. Na het glas te hebben afgedroogd en weggezet, liep ik weer naar Louis toe en ging op de bank voor hem zitten. Zijn blik liet de mijne voor geen moment los. ‘Als je hier bent om me te vermoorden, raad ik je nu vriendelijk aan weer te vertrekken want-’, onderbrak ik de ijzige stilte voor Louis hetzelfde bij mij deed en hoofdschuddend tegen de bankleuning leunde. ‘Neen Rose, mijn plannen zijn gewijzigd toen ik hoorde wat er gisteravond is gebeurd.’ Zijn stem klonk nog steeds kil, maar oprecht. ‘Ohja?’ vroeg ik en fronste. De anders zo onvolwassen jongen voor me keek me ernstig aan en knikte. ‘I can imagine how you feel now’, haalde hij opnieuw zijn schouders op. Ik lachte spottend.

Waar haalde hij dat vandaan? ‘You feel bad. Awful. Hurt. Exactly how Harry felt when you left. Every single time.’ Ik wendde mijn blik af en staarde even naar mijn handen voor ik reageerde. ‘I don’t want to talk about this. What do you want Louis?’ keek ik met ijzige blik naar hem op en wachtte. ‘As I said’, antwoordde Louis zonder enige verwarring, ‘I want to talk with you. Or no, actually I want to know something.’ ‘Whatever you want Louis’, mompelde ik met enige irritatie om zowel het feit dat hij hier was en de sfeer die hij met zich meebracht me wel zouden kunnen laten janken, als omdat ik degene was die hem de toegang tot dit alles had verschaft. ‘Harry told me you said you wanted to tell him something’, hij leunde naar voren en sloeg zijn handen in elkaar, ‘so what was it?’ In een snelle reactie zuchtte ik en gooide gefrustreerd mijn handen in de lucht als ik probeerde op die manier mijn gevoelens onder controle te houden. Het bleef enige tijd stil voor ik antwoordde. ‘I wanted to tell him something important Louis, okay?’ Hij reageerde niet, maar ging meteen verder met zijn volgende vraag: ‘Do you still have feelings for him?’

Ik slikte alvorens ik op mijn lip beet en vragend naar hem opkeek. ‘Why would you think that?’ Hij zuchtte. ‘Omdat de beeldende manier waarop Harry me vannacht om twee uur, na anderhalf uur roepen en tieren, half hysterisch en dronken uit mijn bed kwam sleuren om me te vertellen dat jij was langsgeweest, me genoeg zei. Omdat ik anders geen beter reden kan bedenken waarom jí¬j uitgerekend hém bezoekt, Rose. Hoewel ik nog steeds verschrikkelijk kwaad op je ben omdat je mijn beste vriend hebt gekwetst, geef ik om jullie beiden weet je.’ Hij klonk zo serieus en volwassen dat ik mijn betweterige opmerkingen meteen maar weer inslikte en niet anders kon dan naar hem luisteren. ‘Ik weet dat wat je gisteren hebt gezien je heeft geraakt Rose, en dat puur omdat je er momenteel precies hetzelfde uitziet als Harry toen je weg was. Ik ruik de herkenbare stank van drank en ja ik geef toe, ik was eerst van plan je een stevige preek te geven over hoe dom je wel niet bent geweest, maar volgens mij heb je je lesje al gehad. Ik begrijp niet waarom je gedaan hebt wat je hebt gedaan, maar in de context dat je net zoveel om Harry geeft als ik nu merk dat je doet, kan ik het nog wel vatten.’ Daarna leunde hij weer achterover en keek me doordringend aan, wat me niet weinig zenuwachtig maakte. ‘You sound so…’ begon ik zacht. ‘Mature? Well, yeah, during all the things I’ve seen lately I finally started to grow up a bit.’ Louis’ gezicht verrok geen spier. ‘So, what about you Rose? Have you grown up too or what?’ Zijn blik boorde recht tot op mijn ziel en leek het antwoord al te weten toen hij opstond, nog voor ik kon antwoorden en naar de hal liep. Met hem in mijn kielzogen, liep ik onbegrijpend achter hem aan. ‘Louis, wait I-’ ‘Harry, It’s your turn now!’

Reacties: