Too Close

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » One Direction » Too Close » ~ 04

Too Close

Geschreven door:

MILLENNIUM

Onderdeel van:

Too Close

Laatst bijgewerkt:

4 sep 2012 - 19:40

Aantal woorden:

350

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

239

~ 04

Mijn hand glijdt door mijn donkere haren als ik zuchtend op kijk naar het grote schoolgebouw. Vanuit de plek waar ik sta kun je het plein zien en de verschillende gebouwen die er om heen geplaatst zijn. Ik wil hier helemaal niet naar toe. Ik voel me ongemakkelijk in de beige knierok die ik aan heb en het lichtblauwe blouse. Het enige wat iets van mij zelf is zijn de leren laarzen die ik er onder aan heb getrokken.

Ik werp een blik op de boeken die ik in mijn hand houdt. Het eerste uur wiskunde, het tweede Engels en daarna nog een blokuur Scheikunde. Precies de vakken waar ik mijn hoofd niet bij zou kunnen houden, puur omdat het niet interessant genoeg zou worden. Met een klein zuchtje spoor ik mezelf aan om toch maar naar binnen te lopen en me te melden bij de receptie, zoals dat zo netjes moet. Dan zou ik door de directeur begeleidt worden naar mijn klas, zodat ik niet zou verdwalen. Zie ik er zo blond uit? Volgens mij niet, aangezien mijn haar bruin was.

Ik werd voorgesteld aan een zwarte man die Mr. Daniel Rochman heette. Hij was de directeur, iets wat ik nog niet zou weten, en hij zou me naar het klaslokaal brengen waar mijn mentor verschillende dingen zou uitleggen. Fijn, mijn mentor zou een wiskundeleraar zijn, kon het nog beter op de eerste dag? Vast niet. Ik knikte netjes en beleefd en hees mijn tas beter over mijn schouder. Ik volgde hem door allerlei gangen en uiteindelijk kwam ik voor een lokaal te staan waarop “Maths 05” op stond. De man klopte op de deur en liep naar binnen, naar mij seinend nog even op de gang te blijven wachten.

“Ik wil jullie graag een nieuwe leerlinge voorstellen. Ze is vorige week verhuisd vanuit Taunton en ik wil graag dat jullie haar warm welkom heten. En vooral jij Tomlinson, ik ken zo onderhand je streken wel.” Ik hoorde gelach uit het lokaal komen en ik gokte erop dat de jongenslach die ik er bovenuit hoorde wel van die Mr. Tomlinson was.